στιγμές

Από το Πέραμα στη Σαλαμίνα παραμονή Πρωτομαγιάς, ένα ταξί σταματά σ'ένα βεζινάδικο. Προμήθειες και η μεγάλη πύλη του ναυπηγείου .
Έκπληξη.


Στον σταθμό του μετρό Ακρόπολη μία καθαρίστρια σταματά τη δουλειά της και χαμογελά. Το βράδυ θα'χει μια όμορφη ιστορία να διηγηθεί. Καμιά φορά ο κινηματογράφος μεταφέρεται  στους δρόμους


Αγροτικό ιατρείο στο νησί. Πρέπει να κάνει 40 βαθμούς υπό σκιάν. ΔΕ θέλω να κάθεσαι εκεί.
Πάει. Πέρασε. Οι μνήμες είναι γεμάτες τρυφερότητα


Γεύμα πέντε αστέρων με την καλύτερη θέα της πόλης και την μοναδική συντροφιά για την οποία αξίζει να υπάρχει αυτή η θέα

....................

this bloody sth

..καποιες μελωδιες σου κολλανε. ετσι απλα...

πίσω πάλι

Δυο μέρες ακόμη. Κι αφήνω πίσω μου το καλοκαίρι .Και την ανόθευτη αγάπη.


Σκεφτόμουν σήμερα, πως είμαστε χαμελαίοντες. «Αλλάζουμε χρώματα» σύμφωνα με το περιβάλλον. Φοράμε κοστούμια ή φτερά, σοβαρότητα ή κυνισμό, υπομονή ή αδιαλλαξία. Όσο πιο πλούσιο το μυαλό μας τόσο πιο πολλές οι μάσκες.
Ίσως να επιδιώκουμε ένα συνταίριασμα ακόμη κι όταν αυτό δεν υπάρχει από καθαρό, «πούρο» ένστικτο. Επιβίωσης θα το έλεγα
Είναι αυτή η Anpassungsfähigkeit. Όχι δεν σημαίνει ακριβώς « ικανότητα προσαρμογής».Γι’αυτό και προτιμώ την πρώτη. Νομίζω πως έχει μια δυναμική που δεν έχει η δεύτερη
..................


Ο Χατζιδάκις έλεγε πως δε θα μπορούσε να ζήσει για καιρό έξω από την Ελλάδα γιατί σε καμιά γλώσσα δεν θα μπορούσε να εκφράσει τις σκέψεις τα συναισθήματά του με την ακρίβεια και την άνεση που το έκανε στην ελληνική. Τα ‘χε πει πάνω κάτω και ο Σεφέρης. Λίγο διαφορετικά.

((Να μπορείς να εκφράζεις τις πιο λεπτές αποχρώσεις της σκέψης σου με τα σχήματα που επιλέγεις. Νιώθεις φτωχός, χωρίς…)


Επιστροφή λοιπόν. Εκεί που το φθινόπωρο έχει ήδη φτάσει.
(άλλωστε ...κουρέλια γίνανε τα νεύρα μας μ'αυτή τη ζέστη )

θάλασσα

Σήμερα θέλω να θυμηθώ λίγη γλωσσολογία για μια από τις πιο αγαπημένες μου λέξεις με τη βοήθεια του Robert Flaceliere
Η ελληνική γλώσσα ανήκει γλωσσολογικά στην ινδοευρωπαϊκή ομάδα μαζί με τη σανσκριτική, τη γερμανική , τη λατινική και τις περισσότερες γλώσσες από αυτές που μιλιούνται σήμερα στην Ευρώπη. Όλοι οι λαοί που μιλούν ένα ιδίωμα της ινδοευρωπαϊκής ομάδας, ζούσαν μαζί τα παλιά χρόνια, ίσως την τέταρτη χιλιετία π.Χ., πιθανόν στις περιοχές που αντιστοιχούν σήμερα στη νότιο Ρωσία και την κεντρική Ευρώπη.
Όταν οι Αχαιοί (οι κατοπινοί Έλληνες) κατέκτησαν τις περιοχές που σήμερα αποτελούν την Ελλάδα, διαδέχτηκαν εκεί έναν λαό για τους οποίους ελάχιστα γνωρίζουμε, τους Πελασγούς. Οι Πελασγοί κατά πάσα πιθανότητα δεν ήταν ινδοευρωπαίοι.
Από τους Πελασγούς οι Αχαιοί δανείστηκαν αρκετές λέξεις για να εμπλουτίσουν τη γλώσσα τους, ανάμεσά τους και τη λέξη "θάλασσα" μια και οι ίδιοι ζούσαν για πολύ καιρό σε χώρα ηπειρωτική και είχαν ξεχάσει τη λέξη που αντιστοιχούσε στο υδάτινο στοιχείο, αφού δεν τη χρησιμοποιούσαν.
Η ινδοευρωπαική λέξη για τη θάλασσα ήταν το γνωστό λατινικό "mare" που υπάρχει με μικρές παραλλαγές στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες
Αλλά τα φύλα του Βορρά που εδώ επέλεξαν να κατοικήσουν ευτυχώς την είχανε ξεχάσει και μας έμεινε η "θάλασσα"
Δοκιμάστε να την ψιθυρίσετε δυο-τρεις φορές και θα ακούσετε το σιγανό κυματισμό της

κατανάλωση

Αν δεν ήξερα πόσο παλιό είναι το βιβλίο που κρατώ στα χέρια μου, θα έλεγα πως το παρακάτω κείμενο γράφτηκε την τελευταία δεκαετία. Ωστόσο η "Ελληνική Λαογραφία Κοινωνική Συγκρότηση" του Μ. Μερακλή εκδόθηκε το 1984, οι δε απόψεις που παρακάτω αντιγράφω στηρίζονται σε ακόμη παλιότερες αναλύσεις (αρχές '70) του Γάλλου οικονομολόγου Gaument :

"Ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα δεν σημειώθηκε μαζικότερη είσοδος στα πανεπιστήμια, δεν κυκλοφόρησαν τόσες εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια ιδιωτικά αυτοκίνητα, δεν αποκτήθηκαν τόσες δεύτερες κατοικίες, ποτέ άλλοτε δεν ταξίδεψε ο ελληνικός πληθυσμός τόσο πολύ, για ψυχαγωγικούς λόγους, μέσα κι έξω από τον τόπο του. Ωστόσο πρέπει να παρατηρηθεί, ότι ποτέ άλλοτε δεν αγοράστηκαν όλα αυτά τόσο ακριβά, όσο αγοράζονται τώρα. Κι αυτό ας μη μας οδηγήσει στην εύκολη σκέψη, ότι, ακριβώς η αθρόα αγορά ακριβών καταναλωτικών αγαθών αποδεικνύει την εντυπωσιακή άνοδο του κατά κεφαλήν εισοδήματος του πληθυσμού. Τα χρήματα, με τα οποία αγοράζει τα ακριβά προϊόντα της αγοράς, διόλου δεν του χαρίζονται. Απεναντίας τα κερδίζει μ'ένα πρωτοφανές, επίσης, ξόδεμα της ζωής του σώματός του και της ψυχής του. Έχει σημάνει η ώρα της αλλοτρίωσης. Του πιο δραματικού γνωρίσματος της εποχής μας. Καθώς οι περίτεχνες μεθοδεύσεις της αγοράς φροντίζουν, ώστε οι σύγχρονες, καταναλωτικές ανάγκες του αστού να είναι ακόρεστες. Σε κοινωνίες του αστικού τύπου έχει ανεπανόρθωτα διαταραχθεί η εναρμονισμένη- όπως θα έπρεπε να είναι- σχέση παραγωγής-κατανάλωσης. Όσο κι φαίνεται αλλόκοτο, ο καταναλωτής τώρα δεν προμηθεύεται για να ξεδιψάσει. Οι προμήθειες του περιέχουν κάτι αφροδισιακό, που τον αναγκάζουν να διψάει, να ποθεί ολοένα περισσότερο."

Και να φανταστεί κανείς πως οι παραπάνω διαπιστώσεις γράφτηκαν σε μια εποχή που δεν είχαν βγει ακόμη τα κινητά, τα pc και όλα τα σύγχρονα γκάτζετς που θεωρούνται ήδη αρχαία λίγους μήνες μετά την είσοδό τους στην αγορά και που η απόκτηση ή η ανανέωσή τους λίγη σχέση έχουν με πραγματικές ανάγκες.
( Κι ένα πρόσφατο περιστατικό : πριν ένα μήνα ήθελα  να αγοράσω μια επιπλέον μπαταρία για τη φωτ/κη μου μηχανή. Όταν ανέφερα στην πωλήτρια το μοντέλο, μου είπε πως δεν την είχαν γιατί η μηχανή μου ήταν παλιά. "Μα την πήρα πέρσι" της είπα. "Αυτό εννοούσα" αντιγύρισε εκείνη "είναι παλιό μοντέλο". )

καλοκαίρι

Βγαίνει για τη συνηθισμένη του βόλτα. Το τοπίο λιτό και άγριο.Δε σου χαρίζεται. Με τη στεγνή άνυδρη γη του, τον ήλιο που καίει και τους ανέμους που το χαράζουν καθημερινά.
Εδώ είσαι μακριά από παντού.

Ψάχνει τη θέση του σ’αυτό. Δεν τη βρίσκει.

Ίσως γιατί αυτή η θέση δεν υπάρχει. Πουθενά.

Θα μπορούσα να φιλοσοφώ για την λιτότητα του τοπίου, την αγριάδα των βράχων , τη μυσταγωγική επίδραση των οσμών και των χρωμάτων...

Αλλά ήμουν πάντα κατά των αναλύσεων και των πολλών εξηγήσεων σε θέματα που άπτονται συναισθηματικής αντίληψης

Άλλωστε το θέμα δεν είναι να ανήκεις.

Μπορείς να νιώσεις τη γαλήνη που προσφέρει το ανυπότακτο, κάτω από αυτό το διάφανο φως ;

Αν ναι..... θα νιώσεις κάποιες στιγμές ευλογημένος.
Αν  όχι...δεν πειράζει
----------------------------

Ένα ταλαίπωρο καλοκαίρι και το φετινό με ελάχιστες στιγμές ξενοιασιάς. Δεν γκρινιάζω όμως. Είμαι καλά, νιώθω καλά και ξέρω πως πρέπει να ξέρουμε να λέμε ευχαριστώ.


----------------------------


-Τι αγαπάς στη θάλασσα ;

Αμηχανία

Πώς να το εξηγήσεις; Ποια απάντηση θα ήταν πλήρης ; Υπάρχει;

---------------------------


Jallupacha, vasara, olameyu, fahavaratra, raumati, lato, estate, poletje, yaz, arahaku, ljeto, zomer, summer, ete..

Ήθελα να ξέρω τη σημασία του στην κάθε γλώσσα

Στα ελληνικά είναι πολύ ακριβές : καλο- καίρι