Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

νέκρα


Άλλη εποχή , τόσο στεγνή ραδιοφωνικά, δε θυμάμαι.
Ψάχνω , ενώ κάθομαι στον υπολογιστή, για μια μελωδία, κάτι να σπάσει τη σιωπή...τίποτα.
Κόσμος, Δεύτερο και Τρίτο έχουν πεθάνει...το ίδιο και νωρίτερα ο best...ο δε "εν λευκώ" έχει καιρό που δεν παίζει διαδικτυακά.
Πέντε σταθμούς είχαμε όλο κι όλο, πάνε κι αυτοί.


Τhis is the Life (που λέει και η Amy)


Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

χαμένες γεύσεις

Νόμιζα (πολύ παλιά) πως δεν θα άλλαζαν ποτέ.

Οι πόλεις, τα σπίτια, οι αυλές τους ....ακόμη και τα δέντρα τους...
Οι παραλίες, οι χωμάτινοι δρόμοι που οδηγούσαν σε αυτές, οι ερημιές, ...
Τα μικρά μπακάλικα με τα πέντε πράγματα όλο κι όλο...
Ο τρόπος που ταξιδεύεις, ο τρόπος που μιλάς, ο τρόπος που μετρά ο χρόνος...
Οι γεύσεις....
.
Κι ήταν αυτή η ψευδαίσθηση της παιδικής ηλικίας που της έδινε μια ανύπαρκτη σταθερότητα σ'έναν κόσμο που συνεχώς μεταβαλλόταν, αλλά όταν έχεις ζήσει πολύ λίγο δεν το καταλαβαίνεις
 Και μόνο όταν ωριμάζεις αντιλαμβάνεσαι πως η γιαγιά σου που έζησε σχεδόν έναν αιώνα, είδε τόσα πράγματα  να χάνονται και άλλα τόσα να γεννιούνται. Όχι πάντα ωραία .

Βλέπεις τις αλλαγές να συμβαίνουν , μερικές φορές νοσταλγείς αυτό ή εκείνο και  καταλαβαίνεις κι  εσύ ότι μεγαλώνεις μέσα από αυτές..
Όχι πάντα ωραία.

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί πάνω...

....σκέφτομαι πόσο μαγεία είναι...

Από τότε που το τσεκ ιν και η επιλογή θέσης  γίνονται από το σπίτι (πάντα μα πάντα παράθυρο - εκτός κι αν μιλάμε για πολύωρο ταξίδι, οπότε αλλάζουν οι προτεραιότητες), προσπαθώ να μη ξεχνώ να επιδίδομαι σ'αυτήν την ευχάριστη διαδικασία ψυχικής προετοιμασίας του ταξιδιού.
Για την δε επιλογή  της θέσης λαμβάνω πάντα υπόψιν την ώρα αναχώρησης (ανατολή ή δύση- πού θέλω να είναι ο ήλιος ;) και φυσικά την κατεύθυνση (τι θέλω να βλέπω), που σχετίζεται άμεσα με το προηγούμενο - προς βορρά ή νότο (το συνηθέστερο όταν ταξιδεύεις κάπου κοντά )
Το ιδανικό μου είναι οι προμεσημβρινές ώρες πάνω από το Αιγαίο με τον ήλιο όχι κόντρα.
Στις παρακάτω φωτογραφίες η ώρα ήταν απογευματινή, γι'αυτό κι αυτή η καλοκαιρινή θολούρα στον ορίζοντα, τα δε τζάμια του αεροσκάφους ήθελαν ένα γερό πλύσιμο.








Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

αυγουστιάτικο απόγευμα

Το καλοκαίρι είναι φευγαλέο σαν τρεχούμενο νερό. Αδύνατο να το κρατήσεις στις χούφτες σου. Αν μπορούσες κάποτε να ακινητοποιήσεις τον χρόνο, καλοκαίρι θα ήτανε . 
να, σαν τώρα.
Ο ήλιος χρυσίζει την ώρα του απογεύματος το δεξί μου χέρι και η κουρτίνα  ανεμίζει απαλά από τον αέρα του ανεμιστήρα. Σε λίγο ο ήλιος θα πέσει πίσω από τον λόφο.
Θα ήθελα να διαφυλάξω την ηρεμία αυτού του απογεύματος.
Έχει μια πληρότητα που νομοτελειακά θα χαθεί .
(το «δεν θέλω» μου, δεν έχει καμία δύναμη απέναντι στους αιώνιους ρυθμούς)