Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

δεν είναι καιρός ;

Πιάνω το Harper's Bazaar στα χέρια μου -  δεν είμαι αναγνώστρια της συγκεκριμένης φυλλάδας που το δίνει ένθετο, αλλά ήθελα την ταινία με τον Αστέρ και τη Ρότζερς, να μου θυμίσουν τα αρχαία εκείνα μιούζικαλ, αν βρω ποτέ χρόνο και διάθεση να τη δω- και νιώθω για άλλη μια φορά πόσο εκτός πραγματικότητας είμαστε, συνεχίζουμε να είμαστε.
Φυσικά ένα διεθνές περιοδικό σαν το συγκεκριμένο δεν θα άλλαζε το concept του, μόνο και μόνο επειδή η Ελλάδα δεν έχει πια το κοινό που του ταιριάζει.
Από την άλλη οι δημοσιογράφοι κλπ εργαζόμενοι του κλάδου  που ζουν στην Ελλάδα και ασχολούνται με την έκδοσή του και άλλων παρόμοιων εντύπων, μοιάζουν να είναι από άλλον πλανήτη.
Όπως και όλες οι σαχλοεκπομπές της πρωινής και μεσημεριανής ζώνης που συνεχίζουν να υποστηρίζουν ένα λάιφσταιλ ανύπαρκτο κι ακατανόητο για τον πολύ κόσμο.
Δεν ξέρω πια ποια είναι η Ελλάδα. Σίγουρα η Ελλάδα για την οποία διαβάζω στις εφημερίδες ή που βλέπω στην τηλεόραση , δεν είναι η Ελλάδα που ζω γύρω μου. Ούτε στα χειρότερά της, ούτε στα καλύτερά της. Είναι απλά μια άλλη Ελλάδα

Νιώθω την ψαλίδα να μεγαλώνει συνεχώς ανάμεσα στους πολλούς που στερούνται ή που θα στερηθούν στο άμεσο μέλλον το φαΐ, τη θέρμανση, τα φάρμακα και σε εκείνους που συνεχίζουν να κυκλοφορούν με πανάκριβα αυτοκίνητα, να απασχολούν προσωπικό για τις δουλειές του σπιτιού τους και να πηγαίνουν σε λαμπερά ρεβεγιόν.

Αλλά τα ΜΜΕ νομίζω πως θα έπρεπε να εναρμονιστούν με την ζωή των περισσότερων και με το σήμερα. Και δεν εννοώ να αναπαράγουν τη μιζέρια και την κατήφεια, αλλά να γίνουν πιο σοβαρά. Να απαλλαγούν από όλα αυτά τα σαχλοκούδουνα που προβάλλουν μια ανύπαρκτη, εντελώς ακαλλιέργητη Ελλάδα με μηδενική πνευματικότητα. Δόξα τω Θεώ και επιστήμονες έχουμε και καλλιτέχνες εναλλακτικούς και σύγχρονους και ανθρώπους των γραμμάτων
Στο κάτω κάτω το πάρτυ της ψευτογκλαμουριάς τελείωσε.  Δεν είναι καιρός κάποιοι να πάνε στα σπίτια τους ;



Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

αυτοκριτική

Μια μέρα μου είπε ο Χ στην Ελλάδα είστε όλοι παράνομοι. Δεν το δέχτηκα φυσικά. Σκεφτόμουν πως τόσο εγώ όσο και οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζω ζούμε τίμια. Δεν παραβαίνουμε τους νόμους, είμαστε συνεπείς απέναντι στις υποχρεώσεις μας, δεν μπορούσα να φέρω στο μυαλό μου τίποτα που να δικαιολογούσε την παραπάνω κατηγορία. Ήταν άδικη.
Δεν στάθηκα στην άλλη του παρατήρηση πως το κράτος το ίδιο σε ωθεί σε κάποια μορφή παρανομίας,στην οποία μπορεί να καταφύγει και ο πιο έντιμος εξ ημών απλά και μόνο για να επιβιώσει ή μην έχοντας άλλη επιλογή.
Εκ των υστέρων καταλαβαίνω την λανθασμένη οπτική μου. Παράνομος δεν είναι μόνο ο φονιάς και ο ληστής. Παράνομος είναι ο κάθε ένας που παρκάρει επί της Κηφισίας για να αγοράσει τσιγάρα. Παράνομος είναι κι εκείνος που έδωσε φακελάκι στο γιατρό για να χειρουργηθεί. Παράνομοι είμαστε όλοι μας που τα σπίτια μας δηλώνονται με λιγότερα τετραγωνικά στη ΔΕΗ, από αυτά που είναι στην πραγματικότητα.Παράνομη είναι και η Χ -ένα από τα πιο έντιμα πρόσωπα που γνωρίζω- γιατί στο σπίτι που έχτισε δήλωσε το ημιυπόγειο καθιστικό σαν αποθήκη. Παράνομη είναι και η Α που πρόσθεσε ένα μικρό υπόστεγο γιατί το σπίτι κινδυνεύει από υγρασία κι ενώ πήγε νομίμως να βγάλει την άδεια,  της είπανε πως δεν την δικαιούνταν.
Παράνομοι είναι όσοι επανασυνδέουν το ρεύμα μόνοι τους, όταν τους το έχει κόψει η ΔΕΗ.
Παράνομοι στην Ελλάδα γινόμαστε όλοι γιατί συχνά δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Και τελικά αυτή η παράκαμψη του νόμου, η κάποτε αναγκαία- πώς να αποφύγεις το φακελάκι αν δεν θέλεις να πεθάνεις εσύ ή ο δικός σου άνθρωπος;- οδηγεί σε μια εντελώς προσωποποιημένη εκτίμηση της πραγματικότητας όσον αφορά το νόμιμο και το μη.
Ουσιαστικά δεν υπάρχει ένα καθολικό νόμιμο.
Ο τέως υπουργός συγκοινωνιών κυκλοφορεί με πλαστές πινακίδες και σίγουρα πιστεύει πως δεν είναι δα και καμιά σπουδαία παρανομία . Οι πολιτικοί κρύβουν εισοδήματα από την Εφορία και είναι κι αυτό δικαιολογημένο στο μυαλό τους.
Όπου και να κοιτάξεις γύρω σου μπρος πίσω δεξιά αριστερά, ο καθένας φέρνει τους νόμους στα μέτρα του, ανάλογα με την συνείδησή του ή τις ανάγκες του.
Ζούγκλα ;
Δεν πιστεύω στις τέλειες κοινωνίες, ούτε στα απόλυτα λειτουργικά κράτη. Δεν υπάρχουν .
Αλλά στην Ελλάδα θα αμφισβητούσα το ίδιο το γεγονός ότι είμαστε  κράτος.
Αν κράτος είναι "η ανώτατη πολιτική εξουσία, η οποία οργανωμένη σε νομικό πρόσωπο, ασκείται σ'ένα σύνολο ανθρώπων εγκατεστημένων μόνιμα σε μια συγκεκριμένη χώρα" τότε δεν ξέρω σε ποιο σημείο του παραπάνω ορισμού θα μπορούσαμε να πούμε ότι τον πληρούμε.
Είμαστε μια άναρχη κοινωνία που προσπαθεί να επιβιώσει ή  να πιάσει την καλή, εκμεταλλευόμενη το κενό, την ασάφεια του νόμου  ή την έλλειψη ελέγχου, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στο κοινωνικό σύνολο.
....
Ίσως να είμαστε από τους πιο φιλοτομαριστές λαούς, ελλείψει ενός μπούσουλα που θα κατεύθυνε τη ζωή μας προς ένα γενικό καλό.
Το ξέρουμε αυτό το γενικό καλό ; Το οραματιστήκαμε ποτέ ;
Φοβάμαι πως όχι. Κι έτσι ο καθένας ακολουθεί το δικό του μοναχικό μονοπάτι που τελευταία όλο και συχνότερα αποκαλύπτεται αδιέξοδο.



Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

το κρύο και το πώς το νιώθεις

κάπως έτσι θα πνιγούμε τώρα κι από την καπνιά. στην Αθήνα που δεν κάνει κρύο.
στην Αθήνα που έχει λεφτά για καφέδες, βενζίνες, κινητά, ακριβά ψώνια από τα Mall, αλλά δεν έχει για πετρέλαιο και φυσικό αέριο
εμένα αν με ρωτούσες ποια είναι η πιο κρύα χώρα, θα έλεγα η Ελλάδα.
γιατί μόνο στην Ελλάδα έχω δουλέψει με 5 βαθμούς* - μέσα - και με 10, όπου η θέρμανση θεωρείται πολυτέλεια, αλλά όχι οι μπότες Ugg.
μόνο στην Ελλάδα.

* και προ κρίσης

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

μη προσμονή

δεν έμεινε και τίποτα . όλα  τα ίδια.
μόνο το βάρος που δεν μπορείς ν'ανασάνεις μόνο αυτό αλλάζει. ώρες ώρες βαραίνει τόσο που γέρνεις.
με βία το σηκώνεις.
θωρακίζεσαι  για το χειρότερο και όταν είσαι έτοιμος να το αντιμετωπίσεις χαίρεσαι για τη μικρή σου νίκη να δεις το θεριό κατάματα. δεν το νικάς. ποτέ δεν το νικάς.
τις ώρες μιας τεχνητής ηρεμίας χάνεσαι σε αφηρημένα τοπία.κοιτάς και δεν βλέπεις.
σε κάθε ήττα μαθαίνεις να σκύβεις πειθήνια και υπομονετικά το κεφάλι. πάνε οι καιροί που πολεμούσες ανεμόμυλους.
στην Ελλάδα μόνο χάνεις.
κάποια στιγμή για ένα δευτερόλεπτο χαμογελάς.όμως το ζύγι από την άλλη 
είναι πολύ βαρύ.
θυμώνεις που δεν επέλεξες αυτήν τη μοίρα.
.
που δεν άνοιξες ποτέ φτερά. πάντα κάποιος -κάτι έτοιμος να σου τα κόψει.
δεν είναι που δεν προσπάθησες.


Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

παλιά αναγνώσματα

Προλογίζει ο Καζαντζάκης στον Ζορμπά:

"Αν ήταν στον κόσμον όλο σήμερα να διάλεγα ένα ψυχικό οδηγό, "γκουρού" όπως τον λένε οι Ιντοί, "Γέροντα" όπως τόνε λένε οι καλόγεροι στο Αγιονόρος, σίγουρα θα διάλεγα το Ζορμπά.
Γιατί αυτός είχε ό,τι χρειάζεται ένας καλαμαράς για να σωθεί : την πρωτόγονη ματιά που αδράχνει ψηλάθε σαϊτευτά τη θροφή της τη δημιουργική, κάθε πρωί ανανεούμενη, αφέλεια, να βλέπεις ακατάπαυτα για πρώτη φορά τα πάντα και να δίνει παρθενιά στα αιώνια καθημερινά στοιχεία- αγέρα, θάλασσα, φωτιά, γυναίκα, ψωμί, τη σιγουράδα του χεριού, τη δροσεράδα της καρδιάς, την παλικαριά να κοροϊδεύει την ίδια του την ψυχή, σα να'χε μέσα του μια δύναμη ανώτερη από την ψυχή, και τέλος το άγριο γάργαρο γέλιο από βαθιά πηγή, βαθύτερη από το σπλάχνο του ανθρώπου, που ανατινάζουνταν απολυτρωτικό στις κρίσιμες στιγμές από το γέρικο στήθος του Ζορμπά, ανατινάζουνταν και μπορούσε να γκρεμίσει, και γκρέμιζε, όλους τους φράχτες - ηθική, θρησκεία, πατρίδα - που άσκωσε γύρα του ο κακομοίρης ο φοβητσιάρης ο άνθρωπος για να κουτσοπορέψει ασφαλισμένα τη ζωούλα."