Παρακολουθώντας κάποιες εκπομπές στο ARD ή στο ZDF και τα μικρότερα αδελφάκια τους, νιώθω πόσο η παράδοση συνεχίζει να είναι κομμάτι της γερμανικής κουλτούρας , τη στιγμή που στην Ελλάδα μοιάζουμε να έχουμε διακτινιστεί στο σήμερα έχοντας κόψει όλες μας τις ρίζες.

το μπλε πίσω από την κουρτίνα

κάποιες φορές κοιτώ το κινητό με μια μικρή ανησυχία, μήπως μεταφέρει ένα απρόσμενο μήνυμα- από αυτά που δεν είναι λογικό να πάρεις, αλλά μεγαλώνοντας διαπιστώνω πως η λογική  αγγίζει συχνά παραλογισμαίους φόβους.
....
τα πρωινά κοιτώ τον ήλιο , παίρνω τον δρόμο, κάθε μέρα, πρωί-φως-σκοτάδι-νύχτα, φορώ τη μάσκα "όλα είναι καλά", τίποτα δεν είναι καλά.
....
οι σκέψεις μου κάνουν ατελείωτους κύκλους, σε κάποια σημεία σταματούν, τις νύχτες πριν κοιμηθώ φτιάχνουν ιστορίες. μετά τίποτα. τις αφήνω να χαθούν. μέχρι την επόμενη φορά που θα χρειαστώ την βοήθειά τους. για να βγει η μέρα. για να βγει η νύχτα.
....
μπορείς να εστιάζεις στα εντελώς ασήμαντα έχω διαπιστώσει. είναι ένας οδηγός επιβίωσης.
και να χαμογελάς κάτω από όλες τις συνθήκες . είναι κι αυτό ένας οδηγός επιβίωσης.
....
το χειμώνα είναι ωραία να χουχουλιάζεις με την αγάπη σου,  κοιτούσα τον μοναχικό ουρανό πάνω από τα ακροκέραμα, βαθύ γαλάζιο πίσω από τη δαντελωτή κουρτίνα, τράβηξα λίγο την κουρτίνα, την ξαναέκλεισα
κάπως έτσι θυμάται κανείς : μοναξιά, κουρτίνα, φως
.....

γκρίζες μέρες

σιδερώνω το γκρι τζιν παντελόνι και παρατηρώντας το ξεθώριασμά του θυμάμαι ότι το πήρα τη χρονιά που σε γνώρισα . έτσι κυλά ο χρόνος τελευταία. μ'ένα πριν και ένα μετά.
πριν το ταξίδι, πριν την ζωή (όπως την είχα στο μυαλό μου).
θα'ταν ωραίο τότε το χρώμα του, σκέφτομαι. ζωηρό

τακτοποιώ την απόδειξη για τα κοινόχρηστα, στιγμιαία μου δημιουργείται η επιθυμία να απαλλαγώ απ' όλα τα χαρτιά που γράφουν επάνω το όνομα μου. να μην έχω ταυτότητα, να μην χρωστώ να μην μου χρωστάνε. να πετάξω όλον αυτόν τον βαρύ φάκελο.
πέφτω πάνω στα μισθολογικά σημειώματα. μείον 30% καθαρά συν αυξημένα έξοδα.
να, μια καλή αιτία για κατάθλιψη.
μια ζωή μείον όνειρα, μια ζωή μείον αξιοπρέπεια.
κι όποιος λέει ότι η αξιοπρέπεια δεν αγοράζεται είναι πολύ βαθιά νυχτωμένος.
ή πολιτικάντης.
κι όποιος λέει ότι τα όνειρα δεν αγοράζονται είναι ακόμη πιο βαθιά νυχτωμένος.
ή πολύ νέος και κοκορόμυαλος.
.....

ένας νεαρός μου δίνει μια free press . αφηρημένη κοιτώ τις διαφημίσεις των χριστουγεννιάτικων δέντρων. κι αποφασίζω πως φέτος θέλω χριστουγεννιάτικο δέντρο.
τα στολίδια τα έχω αλλού. ίσως να το αφήσω γυμνό. και κάποτε να φέρω και τα στολίδια

πολύ γκρίζα μέρα η σημερινή

νομίζω πως κι εγώ γίνομαι γκρίζα τελευταία. γκρίζα και αόρατη.

ας όψεται η πολιτική παρέμβαση

Τι γίνεται με τα φάρμακα βρε παιδιά ;
Από πέρσι , τις λιγοστές φορές που έχω αναζητήσει παλιά γνωστά φαρμακευτικά σκευάσματα ( μη φανταστείτε τίποτα σπουδαίο : ένα σιρόπι για το βήχα, ένα παυσίπονο, ένα αποσυμφορητικό σπρέι), η συνηθισμένη απάντηση που παίρνω είναι : υπάρχει εδώ και 3 μήνες έλλειψη στην αγορά ή έκλεισε η εταιρεία . Και καλά για το δεύτερο δεν μπορεί να γίνει τίποτα (αν και αυτό από μόνο του είναι επίσης ύποπτο, γιατί είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις για ποιο λόγο κλείνει μια επιχείρηση που έχει σταθερή και μόνιμη πελατεία), αλλά όταν ρωτώ γιατί υπάρχει έλλειψη στην αγορά,η απάντηση των φαρμακοποιών είναι, πως οι φαρμακοβιομηχανίες προτιμούν να τα πουλούν στο εξωτερικό λόγω της υψηλότερης τιμής που έχουν εκεί, κι επειδή η ελληνική πολιτική παρέμβαση κάνει εντελώς ασύμφορη την κυκλοφορία τους στην Ελλάδα.
Να λες "μα εμένα αυτό το φάρμακο μου κάνει, δε με πειράζει να το πληρώσω πιο ακριβά" . Και να παίρνεις απάντηση πως επειδή η φαρμακευτική υποχρεούται από το νομό να το πουλάει 2 €, προτιμά να το πουλάει στο εξωτερικό ή να μην το βγάζει καθόλου.

Στο μεταξύ οι αντίστοιχες δραστικές ουσίες δεν υπάρχουν σε άλλα όμοια τους κι επιπλέον , όταν γνωρίζεις την καλή δράση που έχει ένα φάρμακο πάνω σου, δεν θέλεις να γίνεις πειραματόζωο .

Το ότι θα έκανα στο μέλλον ταξίδια στο εξωτερικό για να αγοράσω σπρέι για τη μύτη ή σιρόπι για τον βήχα....ε, αυτό δεν θα μπορούσα να το φανταστώ.

Υ. Γ. Αυτό που σήμερα αναζήτησα και πήρα για νιοστή φορά τις παραπάνω απαντήσεις ήταν το γνωστό hexalen. Ο δε φαρμακοποιός μού είπε πως μέχρι πριν από λίγες μέρες υπήρχε τρομερό πρόβλημα με τις ασπιρίνες.

διαβάζοντας και γράφοντας ένα Σάββατο Νοεμβρίου

Πριν το χτύπημα στα γραφεία της A.V. , διαβάζω  το edito του Γεωργελέ και κουνώ συγκατανεύοντας το κεφάλι:
[....Πώς έφτασε αυτή η κοινωνία να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα, να φτιάχνει μια δική της, βολική, εύκολη αλλά ανύπαρκτη; Το καλλιεργεί πάνω από 20 χρόνια....
 Η αξία της εργασίας, της παραγωγής, του ταλέντου έγιναν ανύπαρκτες έννοιες, άχρηστες, υποτιμητικές, αρκούσε η αναγνωρισιμότητα....
... Η κυρίαρχη ιδεολογία, από τα άκρα δεξιά ως τα άκρα αριστερά, ένα μόνο πράγμα λέει: Να αντισταθούμε, να διατηρήσουμε όσα μπορούμε περισσότερα από την παλιά Ελλάδα που χρεοκόπησε. Πέντε χρόνια παράγουμε Αντίσταση αντί για νέες δουλειές. Πέντε χρόνια όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι λένε ένα πράγμα: «Να μην περάσει»....]
A.V.
Λίγο αργότερα ακούω στις Ειδήσεις για την επίθεση και τις ζημιές που προκάλεσε στα γραφεία,  η πώς την λένε ? "Αναρχική ομάδα Αντικαπιταλιστικής Δράσης" (!!!) (δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν μέλη της ομάδας είναι κάτοχοι των καινούργιων i-phone) , γιατί λέει η Athens υποστήριξε να μένουνε ανοιχτά τα μαγαζιά τις Κυριακές και με αυτόν τον τρόπο συμμετέχει  " στην καθεστωτική προπαγάνδα για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, για την επιβολή νυχτερινής εργασίας στα εμπορικά καταστήματα" .

 Μου κάνει τόσο παιδαριώδες , τόσο αφελές , τόσο εκτός τόπου και χρόνου όλο το παραπάνω.
Η Ελλάδα βουλιάζει εδώ και 5 χρόνια, ξεπουλιέται μέρα με την ημέρα, οι άνθρωποι που την οδήγησαν στον γκρεμό συνεχίζουν να κυβερνούνε χαρίζοντας το Ελληνικό,ξεπουλώντας τον ΟΠΑΠ, μεθαύριο τον Αιγιαλό....
και οι μόνες αντιστάσεις που λαμβάνουν χώρα είναι αυτές που υπηρετούν τα μικροσυμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων , πολλές φορές ούτε κι αυτά, γιατί πες μου τι θα σε βλάψει να δουλέψεις και την Κυριακή αν το θέλεις ; Ποιος σου είπε ότι ο μαγαζάτορας πρέπει να έχει ωράριο δημοσίου υπαλλήλου ;Που αν είχες λίγο μυαλό θα καταλάβαινες πώς το μόνο ωράριο που ΔΕΝ τον συμφέρει είναι αυτό των υπολοίπων υπαλλήλων.
Χώρια που η Κυριακή είναι κανονική εργάσιμη μέρα για χιλιάδες άλλους εργαζόμενους.
Και το σπουδαιότερο, τι κερδίζεις με το να καταστρέψεις τα γραφεία μιας εφημερίδας ;Αλλού είναι ο πόλεμος ....κι αυτοί που σου φταίνε.

Πριν δυο χρόνια είχαμε τα φαρμακεία. Κινητοποιήσεις επί κινητοποιήσεων . Και τι έγινε τελικά ; Σήμερα βλέπεις να ανοίγουνε ακόμη και πολλά συνοικιακά τα Σάββατα, γιατί απλούστατα δουλεύουν. Ουρά σήμερα το πρωί στο μικρό της γειτονιάς μου,  όπου πήγα για ένα depon και βρέθηκα να περιμένω 15 λεπτά.

Κι έτσι με ένα  κρυωματάκι που εύχομαι να μη με βασανίσει όσο τα περσινά, λόγω της επιβαρυμένης ατμόσφαιρας, από τα μαλ...να τα τζάκια, πίνω το τσαγάκι μου, ακούω τις βροντές και ψιλοχαζεύω παλιές ξένες αγαπημένες ταινίες στην δορυφορική.
Όλα αυτά , ΑΦΟΥ δούλεψα από το σπίτι, Σάββατο, όπως θα δουλέψω κι αύριο Κυριακή, όπως έχω συνηθίσει να δουλεύω όλα τα σχεδόν 25 χρόνια,συχνά τρώγοντας σφαλιάρες αντί για αμοιβή.

Αλλά η δική μου ζωή -καριέρα κοντεύει να γίνει παρελθόν .....Κάθε φορά που μιλάμε με τον Χ για τον ταλαντούχο Ε ή τον ευφυή  Φ, για την πανέξυπνη Σ καταλήγουμε στην απογοητευτική διαπίστωση "ναι, αλλά στην Ελλάδα, τι μπορείς να κάνεις στην Ελλάδα ...?" 
Η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Ή θα μείνεις και θα γίνεις κομμάτι όλης αυτής της μετριότητας, της απαξίωσης, της παραίτησης ... ή θα μείνεις και θα φας πολλές πολλές σφαλιάρες και ίσως ...ίσως κάπως κάτι να καταφέρεις (γίνονται και θαύματα) ....ή αν δεν θέλεις να περιμένεις το θαύμα , φεύγεις και αναζητάς κάπου μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Κάπου που να επιτρέπονται τα όνειρα.

Για το τέλος ένα τραγούδι που μου αρέσει πολύ τελευταία, από ένα κορίτσι που τουλάχιστον αυτό κάνει το κέφι του.

women drivers

το είδα χτες και άσχετα από την αλήθεια του πράγματος, τουλάχιστον γέλασα