χαμένες γωνίες

Κάπου είχα διαβάσει ότι μεγαλώνοντας χάνουμε τις γωνίες μας. Με κάποιον τρόπο στρογγυλεύουμε, μαλακώνουμε, παύουμε να είμαστε αιχμηροί.
Τις βρίσκεις αυτές τις αλήθειες στη λογοτεχνία αλλά -  όπως καθετί -τις παρατηρείς και τις αναστοχάζεσαι  μόνο όταν σε αφορούν.
.....
Τις συγκρούσεις βέβαια με την αιχμηρότητα των άλλων δεν τις αποφεύγεις. Είτε είσαι γεμάτος γωνίες, είτε λείος σαν βότσαλο.

κάθε μέρα

μπαίνω στο τρένο, βάζω τα ακουστικά στ'αυτιά , ο κόσμος μου - ο κόσμος ο έξω, δυο κύκλοι μη εφαπτόμενοι
ο ουρανός ένα γκρίζο πάπλωμα
ψιχαλίζει

και μετρώ....μετρώ....

Από το αγαπημένο μου Singin' in the Rain που χτες είχα την τύχη να ξαναδώ...κι έμοιαζε με ταξίδι στο χρόνο.

στην δική μου προσωπική ιστορία ,ο κόσμος μου είναι ήδη μεταπολεμικός.
τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο.