Πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε με τον Heinz στο Μόναχο. Είχε έρθει τον Ιούλιο στην Ελλάδα κι αφού πέρασε από την Αθήνα για 2-3 μέρες επισκέφτηκε με το κορίτσι του ένα από τα νησιά μας. Ο Heinz δεν ερχόταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Αθήνας τα γνώριζε από παλιότερες επισκέψεις του. Το κορίτσι όμως ήταν "νέο" και ο Heinz ήθελε πολύ να του δείξει κάποια από τα σημαντικότερα σημεία της πόλης.
Δυστυχώς, όπως μας είπε, τόσο η επίσκεψη στην Ακρόπολη όσο και στο Μουσείο της, στάθηκαν αδύνατες, γιατί οι ουρές ήταν τεράστιες και ο ήλιος υπερβολικά καυτός για να περιμένει κανείς 3 και 4 ώρες κάτω από τις ανελέητες ακτίνες του. Κι έτσι το κορίτσι δεν θαύμασε ούτε τον Παρθενώνα από κοντά, ούτε τα μάρμαρά του.
Φυσικά ο Heinz σχολίασε και πολλά άλλα της ελληνικής πραγματικότητας, άλλα θετικά, άλλα αρνητικά, στα οποία όμως δε θέλω να αναφερθώ τώρα και για τα οποία ως περήφανη Ελληνίδα περιορίστηκα να κουνώ συγκαταβατικά το κεφάλι. Ευτυχώς - σκεφτόμουν - που ως αφελής "χαζογερμανός" κι επειδή ο χρόνος παραμονής του στη χώρα μας είναι πάντα σύντομος, δεν αντιλαμβάνεται σε όλο τους το μεγαλείο τα φαιδρά και τα δυσάρεστα αυτού του τόπου.
....
Αλλά θυμήθηκα όσον αφορά τις επισκέψεις στα μουσεία ( κάτι που δεν είπα φυσικά στον Heinz) πόσο εύκολη ήταν η περσινή μου επίσκεψη στο μουσείο Van Gogh στο Άμστερνταμ. Τα εισιτήρια κλείνονται ηλεκτρονικά, κι έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε διάφορα μισάωρα των ημερών που υπάρχουν διαθέσιμα εισιτήρια (π.χ.13.30 - 14.00), πότε θέλεις να προγραμματίσεις την επίσκεψή σου. Ούτε ουρές, ούτε ταλαιπωρίες, πας στη συγκεκριμένη ώρα που έχεις κλείσει, παίρνεις στην είσοδο και το ηλεκτρονικό τάμπλετ της ξενάγησης με τα ακουστικά (απαραίτητο αν θες να ξέρεις τι βλέπεις και να μάθεις και διάφορα χρήσιμα για τη ζωή και το έργο του ζωγράφου) και περνάς 2 ωραιότατες ώρες ή και περισσότερο αν βαστούν τα ποδαράκια σου. Το Μουσείο επειδή γνωρίζει πόσους επισκέπτες μπορεί να δεχτεί ανά ημέρα δεν είναι ποτέ υπεργεμάτο, οι χώροι είναι ιδιαιτέρως ευχάριστοι κι εσύ βγαίνεις με το χαμόγελο της ικανοποίησης που πέρασες όμορφα και χωρίς ταλαιπωρίες την ημέρα σου.
....
Το μουσείο του Van Gogh δέχεται ετησίως γύρω στους 2.200.000 επισκέπτες. Νούμερα πολύ παραπλήσια με τη δική μας Ακρόπολη, που πέρσι έκοψε 2.800.000 εισιτήρια και το Μουσείο της με 1.600.000 εισιτήρια.
...
Η διαφορά επομένως δεν είναι στα νούμερα των επισκεπτών. Η διαφορά βρίσκεται μόνο στην ταλαιπωρία, στον σεβασμό του κάθε ενός ξεχωριστά πολίτη από το κράτος μας και φυσικά στο άσχετο με το παραπάνω θέμα, αλλά καθόλου άσχετο για τη ζωή όσων είμαστε πολίτες αυτής της χώρας, τι γίνονται όλες αυτές οι εισπράξεις από οτιδήποτε σχετίζεται με τον περιβόητο τουρισμό.
Δυστυχώς, όπως μας είπε, τόσο η επίσκεψη στην Ακρόπολη όσο και στο Μουσείο της, στάθηκαν αδύνατες, γιατί οι ουρές ήταν τεράστιες και ο ήλιος υπερβολικά καυτός για να περιμένει κανείς 3 και 4 ώρες κάτω από τις ανελέητες ακτίνες του. Κι έτσι το κορίτσι δεν θαύμασε ούτε τον Παρθενώνα από κοντά, ούτε τα μάρμαρά του.
Φυσικά ο Heinz σχολίασε και πολλά άλλα της ελληνικής πραγματικότητας, άλλα θετικά, άλλα αρνητικά, στα οποία όμως δε θέλω να αναφερθώ τώρα και για τα οποία ως περήφανη Ελληνίδα περιορίστηκα να κουνώ συγκαταβατικά το κεφάλι. Ευτυχώς - σκεφτόμουν - που ως αφελής "χαζογερμανός" κι επειδή ο χρόνος παραμονής του στη χώρα μας είναι πάντα σύντομος, δεν αντιλαμβάνεται σε όλο τους το μεγαλείο τα φαιδρά και τα δυσάρεστα αυτού του τόπου.
....
Αλλά θυμήθηκα όσον αφορά τις επισκέψεις στα μουσεία ( κάτι που δεν είπα φυσικά στον Heinz) πόσο εύκολη ήταν η περσινή μου επίσκεψη στο μουσείο Van Gogh στο Άμστερνταμ. Τα εισιτήρια κλείνονται ηλεκτρονικά, κι έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε διάφορα μισάωρα των ημερών που υπάρχουν διαθέσιμα εισιτήρια (π.χ.13.30 - 14.00), πότε θέλεις να προγραμματίσεις την επίσκεψή σου. Ούτε ουρές, ούτε ταλαιπωρίες, πας στη συγκεκριμένη ώρα που έχεις κλείσει, παίρνεις στην είσοδο και το ηλεκτρονικό τάμπλετ της ξενάγησης με τα ακουστικά (απαραίτητο αν θες να ξέρεις τι βλέπεις και να μάθεις και διάφορα χρήσιμα για τη ζωή και το έργο του ζωγράφου) και περνάς 2 ωραιότατες ώρες ή και περισσότερο αν βαστούν τα ποδαράκια σου. Το Μουσείο επειδή γνωρίζει πόσους επισκέπτες μπορεί να δεχτεί ανά ημέρα δεν είναι ποτέ υπεργεμάτο, οι χώροι είναι ιδιαιτέρως ευχάριστοι κι εσύ βγαίνεις με το χαμόγελο της ικανοποίησης που πέρασες όμορφα και χωρίς ταλαιπωρίες την ημέρα σου.
....
Το μουσείο του Van Gogh δέχεται ετησίως γύρω στους 2.200.000 επισκέπτες. Νούμερα πολύ παραπλήσια με τη δική μας Ακρόπολη, που πέρσι έκοψε 2.800.000 εισιτήρια και το Μουσείο της με 1.600.000 εισιτήρια.
...
Η διαφορά επομένως δεν είναι στα νούμερα των επισκεπτών. Η διαφορά βρίσκεται μόνο στην ταλαιπωρία, στον σεβασμό του κάθε ενός ξεχωριστά πολίτη από το κράτος μας και φυσικά στο άσχετο με το παραπάνω θέμα, αλλά καθόλου άσχετο για τη ζωή όσων είμαστε πολίτες αυτής της χώρας, τι γίνονται όλες αυτές οι εισπράξεις από οτιδήποτε σχετίζεται με τον περιβόητο τουρισμό.
