Μες στο κατακαλόκαιρο έχουμε να αποφασίσουμε και για το μη μέλλον μας.
Ο ένας μας έβγαλε από τα μνημόνια, ο άλλος έχει κάνει σημαία του την ανάπτυξη (δίχως όμως να μας λέει από πού και πώς θα έρθει αυτή η ανάπτυξη) και όλοι μαζί, μικροί, μεγάλοι, μεσαίοι, αριστεροί, δεξιοί.... υπόσχονται να φέρουν τους νέους πίσω στη χώρα.
Το τι θα κάνουν άμα τη επιστροφή τους ....γι'αυτό δε μιλάει κανένας.
Μπορεί βέβαια να εννοούν και ότι οι νέοι θα επιστρέψουν για τις καλοκαιρινές διακοπές. Αυτό, ναι. Μπορώ να το καταλάβω.
Τώρα ....γιατί οι δικοί τους να ψηφίσουν τον έναν ή τον άλλον με την ελπίδα πως τα παιδιά τους θα γυρίσουν πίσω.....;;;
Ίσως να σκέφτονται ότι θα τα διορίσουν στο δημόσιο. Θα πρέπει όμως να τα πληρώνουν καλύτερα απ'όσα βγάζουν τώρα στο εξωτερικό. Και κάτι τέτοιο στο ελληνικό δημόσιο δε φαίνεται ως πολύ πιθανό.
Μια άλλη λύση θα ήταν να τα απασχολήσουν στην οικοδομή, τη μόνη μορφή ανάπτυξης που γνωρίζει η Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια. Αλλά επειδή οι μετανάστες νέας εσοδείας φημίζονται για τα πλούσια ακαδημαϊκά προσόντα τους, δε μου φαίνεται ικανή και ενδιαφέρουσα πρόταση για να τους κάνει να αφήσουν την "εκεί" καριέρα τους.
Τι μένει; Ο τουρισμός. Η βαριά βιομηχανία της χώρας. Ναι αλλά αυτή δεν φέρνει πλούσια εισοδήματα σε όλους. Οι περισσότεροι ψιλοαπασχολούνται μόνο για λίγους μήνες το χρόνο και δεν έχουν ούτε ασφάλιση, ούτε ένσημα για μια μελλοντική σύνταξη. Χώρια που αν και "βαριά βιομηχανία" δεν φέρνει σχεδόν τίποτα στο κράτος, άρα και στην κοινωνία ολόκληρη.
Άρα για ποια ανάπτυξη μιλάμε και για ποιες καλύτερες "εξωμνημονιακές" συνθήκες ;
Το δικό μου πορτοφόλι είναι όλο και πιο άδειο εδώ και 10 χρόνια και όταν χρειάζομαι γιατρό μπορώ να έχω τις συμβουλές του μόνο αν τον πληρώσω ως ιδιώτης. Σύνταξη δεν ξέρω αν θα πάρω ποτέ, παρά το γεγονός ότι δουλεύω εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες. Κι αν πάρω, θα είναι τόσο μικρή που δε θα καλύπτει ούτε τα τελείως απαραίτητα.
Αυτή είναι η δική μου πραγματικότητα....η μνημονιακή, η εξωμνημονιακή ή όπως αλλιώς θα ήθελαν να τη βαφτίσουν. Η πραγματικότητα της ζωής σε μια χώρα που δε σεβάστηκε ποτέ τους πολίτες της.
Για άλλη μια φορά θα συρθώ την επόμενη Κυριακή σε ένα εκλογικό τμήμα για να ρίξω άκυρο ή λευκό, ελπίζοντας (μάταια, το γνωρίζω) πως κάποτε θα γίνουν τοσα πολλά τα άκυρα και τα λευκά που θα διώξουν και τους 300 από εκεί μέσα.
Και πως θα γεννηθεί μια καινούρια δημοκρατία.
Δυστυχώς αυτό δε θα συμβεί. Οι περισσότεροι ψηφίζουν με βάση μικροσυμφέροντα ή μικροσυμπάθειες ή επειδή "έτσι έμαθαν" ...και όλους αυτούς τους παραπάνω λόγους τους εκμεταλλεύονται όσοι μας κυβερνάνε και θα μας κυβερνήσουν. Γι'αυτό και κάνουν τους εκλογικούς νόμους έτσι που να υπηρετούν το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Η μόνη λύση να άλλαζαν πραγματικά "τα πράγματα" σε αυτήν τη χώρα θα ήταν αν μπορούσαμε να φτιάξουμε μια νέα Βουλή από το μηδέν. Θα ήθελα ανθρώπους σε αυτήν από όλους τους επαγγελματικούς κλάδους που θα είχαν όλοι τους δύο κοινά χαρακτηριστικά . Θα ήταν ήδη επιτυχημένοι σε αυτό που κάνουν και ακέραιοι ως χαρακτήρες. Ο δε μισθός τους θα ήταν ίδιος με αυτόν ενός μέσου υπαλλήλου και η θητεία τους θα ήταν υποχρεωτικά μόνο 4 χρόνια. Ή 3 ή 5..η διάρκεια δε θα είχε και τόση σημασία, αρκεί να υπήρχε μια ημερομηνία λήξης.
Μετά θα επέστρεφαν στις πρώτες τους δουλειές. Να μην υπήρχε ούτε ένας επαγγελματίας πολιτικός.
Ίσως τότε κάτι να άλλαζε. Όχι πάντα με τρόπο ιδανικό, δεν υπάρχουν ιδανικές κοινωνίες, αλλά θα βλέπαμε κάποιες αλλαγές που τώρα δεν υπάρχουν με τη συνεχή ανακύκλωση των ίδιων προσώπων και κυρίως τον ίδιο τρόπο άσκησης της πολιτικής.
Οι παραπάνω σκέψεις έγιναν εντελώς πρόχειρα και χωρίς να λάβω υπόψιν πολλές παραμέτρους που θα ήταν απαραίτητες προκειμένου μια "ιδέα" να μπορεί να υλοποιηθεί και να γίνει "πράξη". Προέκυψαν όμως από την τεράστια ανάγκη μιας αλλαγής, που δε διαφαίνεται, αλλά πιστεύω πως και άλλοι θα επιθυμούσαν.
Ο ένας μας έβγαλε από τα μνημόνια, ο άλλος έχει κάνει σημαία του την ανάπτυξη (δίχως όμως να μας λέει από πού και πώς θα έρθει αυτή η ανάπτυξη) και όλοι μαζί, μικροί, μεγάλοι, μεσαίοι, αριστεροί, δεξιοί.... υπόσχονται να φέρουν τους νέους πίσω στη χώρα.
Το τι θα κάνουν άμα τη επιστροφή τους ....γι'αυτό δε μιλάει κανένας.
Μπορεί βέβαια να εννοούν και ότι οι νέοι θα επιστρέψουν για τις καλοκαιρινές διακοπές. Αυτό, ναι. Μπορώ να το καταλάβω.
Τώρα ....γιατί οι δικοί τους να ψηφίσουν τον έναν ή τον άλλον με την ελπίδα πως τα παιδιά τους θα γυρίσουν πίσω.....;;;
Ίσως να σκέφτονται ότι θα τα διορίσουν στο δημόσιο. Θα πρέπει όμως να τα πληρώνουν καλύτερα απ'όσα βγάζουν τώρα στο εξωτερικό. Και κάτι τέτοιο στο ελληνικό δημόσιο δε φαίνεται ως πολύ πιθανό.
Μια άλλη λύση θα ήταν να τα απασχολήσουν στην οικοδομή, τη μόνη μορφή ανάπτυξης που γνωρίζει η Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια. Αλλά επειδή οι μετανάστες νέας εσοδείας φημίζονται για τα πλούσια ακαδημαϊκά προσόντα τους, δε μου φαίνεται ικανή και ενδιαφέρουσα πρόταση για να τους κάνει να αφήσουν την "εκεί" καριέρα τους.
Τι μένει; Ο τουρισμός. Η βαριά βιομηχανία της χώρας. Ναι αλλά αυτή δεν φέρνει πλούσια εισοδήματα σε όλους. Οι περισσότεροι ψιλοαπασχολούνται μόνο για λίγους μήνες το χρόνο και δεν έχουν ούτε ασφάλιση, ούτε ένσημα για μια μελλοντική σύνταξη. Χώρια που αν και "βαριά βιομηχανία" δεν φέρνει σχεδόν τίποτα στο κράτος, άρα και στην κοινωνία ολόκληρη.
Άρα για ποια ανάπτυξη μιλάμε και για ποιες καλύτερες "εξωμνημονιακές" συνθήκες ;
Το δικό μου πορτοφόλι είναι όλο και πιο άδειο εδώ και 10 χρόνια και όταν χρειάζομαι γιατρό μπορώ να έχω τις συμβουλές του μόνο αν τον πληρώσω ως ιδιώτης. Σύνταξη δεν ξέρω αν θα πάρω ποτέ, παρά το γεγονός ότι δουλεύω εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες. Κι αν πάρω, θα είναι τόσο μικρή που δε θα καλύπτει ούτε τα τελείως απαραίτητα.
Αυτή είναι η δική μου πραγματικότητα....η μνημονιακή, η εξωμνημονιακή ή όπως αλλιώς θα ήθελαν να τη βαφτίσουν. Η πραγματικότητα της ζωής σε μια χώρα που δε σεβάστηκε ποτέ τους πολίτες της.
Για άλλη μια φορά θα συρθώ την επόμενη Κυριακή σε ένα εκλογικό τμήμα για να ρίξω άκυρο ή λευκό, ελπίζοντας (μάταια, το γνωρίζω) πως κάποτε θα γίνουν τοσα πολλά τα άκυρα και τα λευκά που θα διώξουν και τους 300 από εκεί μέσα.
Και πως θα γεννηθεί μια καινούρια δημοκρατία.
Δυστυχώς αυτό δε θα συμβεί. Οι περισσότεροι ψηφίζουν με βάση μικροσυμφέροντα ή μικροσυμπάθειες ή επειδή "έτσι έμαθαν" ...και όλους αυτούς τους παραπάνω λόγους τους εκμεταλλεύονται όσοι μας κυβερνάνε και θα μας κυβερνήσουν. Γι'αυτό και κάνουν τους εκλογικούς νόμους έτσι που να υπηρετούν το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Η μόνη λύση να άλλαζαν πραγματικά "τα πράγματα" σε αυτήν τη χώρα θα ήταν αν μπορούσαμε να φτιάξουμε μια νέα Βουλή από το μηδέν. Θα ήθελα ανθρώπους σε αυτήν από όλους τους επαγγελματικούς κλάδους που θα είχαν όλοι τους δύο κοινά χαρακτηριστικά . Θα ήταν ήδη επιτυχημένοι σε αυτό που κάνουν και ακέραιοι ως χαρακτήρες. Ο δε μισθός τους θα ήταν ίδιος με αυτόν ενός μέσου υπαλλήλου και η θητεία τους θα ήταν υποχρεωτικά μόνο 4 χρόνια. Ή 3 ή 5..η διάρκεια δε θα είχε και τόση σημασία, αρκεί να υπήρχε μια ημερομηνία λήξης.
Μετά θα επέστρεφαν στις πρώτες τους δουλειές. Να μην υπήρχε ούτε ένας επαγγελματίας πολιτικός.
Ίσως τότε κάτι να άλλαζε. Όχι πάντα με τρόπο ιδανικό, δεν υπάρχουν ιδανικές κοινωνίες, αλλά θα βλέπαμε κάποιες αλλαγές που τώρα δεν υπάρχουν με τη συνεχή ανακύκλωση των ίδιων προσώπων και κυρίως τον ίδιο τρόπο άσκησης της πολιτικής.
Οι παραπάνω σκέψεις έγιναν εντελώς πρόχειρα και χωρίς να λάβω υπόψιν πολλές παραμέτρους που θα ήταν απαραίτητες προκειμένου μια "ιδέα" να μπορεί να υλοποιηθεί και να γίνει "πράξη". Προέκυψαν όμως από την τεράστια ανάγκη μιας αλλαγής, που δε διαφαίνεται, αλλά πιστεύω πως και άλλοι θα επιθυμούσαν.
