όταν ο χρόνος τελείωνε....

"Για μένα πια το ανώτατο αγαθό είναι ο καιρός. Όταν βλέπω τους ανθρώπους να κάνουν περίπατο και να χαζεύουν ή να σπαταλούν τον καιρό σε μάταιες κουβέντες, μου 'ρχεται να κατέβω στο σταυροδρόμι και ν'απλώσω το χέρι μου σαν ζητιάνος : "Κάμετε ελεημοσύνη, χριστιανοί, θα παρακαλούσα, ελεήστε με λίγο από τον καιρό που χάνετε, μια ώρα, δυο ώρες, ό,τι  προαιρείστε...."

Ν. Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο

days of february

έβγαλε λίγο ήλιο σήμερα, αν και το κρύο παραμονεύει στη γωνία.

και η άνοιξη επίσης . ένα μήνα ακόμη.... βαριά δύο .

δεν περιμένω αυτό το κάτι που θα αλλάξει συθέμελα τη χώρα.
δεν είμαι το 23%. 

είμαι μια ανέλπιδη μονάδα (που εύχεται την διάψευση).

διαβάζω τον Γκρέκο, τον Μεγάλο Ύπνο και το Παλάτι του Μεσονυχτίου.
κι ακούω Meadowland.

έξω .... το πιο ωραίο ήταν το ελληνικό webradio

εκεί πάνω ξεχνάς

....ή μάλλον θυμάσαι. Αυτά που πρέπει.

Η φράση της Μπλίξεν ότι ήταν το πιο όμορφο δώρο που μπορούσε να της κάνει ο Ντένις, με βρήκε να κουνάω το κεφάλι συμφωνώντας.