προσγείωση

                          ... την ώρα της δύσης. και η κούραση διαλύεται

τρίτη ηλικία

όποτε παρατηρώ λίγο περισσότερο έναν ηλικιωμένο άνθρωπο, βλέπω έναν νέο ή μια νέα που ζουν σε ένα γερασμένο σώμα. η ίδια λαχτάρα (με πριν), η ίδια δίψα, τα ίδια χούγια, το ίδιο γούστο, το ίδιο νάζι.
συνήθως περισσότερη καρτερικότητα, γνώση ή σοφία, λιγότερη αλαζονεία εκτός και αν ήταν από τα νιάτα τους κυρίαρχο γνώρισμα, καμιά φορά λιγότερη υπομονή ή περισσότερος θυμός - δεν είναι και εύκολο να ζεις στην Ελλάδα, να γερνάς στην Ελλάδα.
αλλά νέοι. όλοι μέσα τους πολύ νέοι. απίστευτα νέοι.
μ'αρέσει να τους βλέπω με τα κλασικά περιποιημένα τους ρούχα, τα παντελόνια από καλό ύφασμα, το ξυρισμένο πρόσωπο και τα πάντα χτενισμένα μαλλιά. σύντομα θα εκλείψουν και οι τελευταίοι.

και πάλι θα γερνάμε μ'ένα αίσθημα νεότητας. αλλά εμείς θα γερνάμε με ξεθωριασμένα τζην και φουσκωτά μπουφάν. δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. είναι σίγουρα ένα είδος παραίτησης που ίσως να χαρακτήριζε όλη τη ζωή μας.

πάγος

Επιτέλους  στο Gala οι περιγραφές από τον Αλέξη Κωστάλα. Θλιβερή η ιδέα ενός πατινάζ χωρίς τη φωνή του, τις γνώσεις του, τις ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις του.
Και μελαγχολία για το μέλλον που μας περιμένει.
Τις προηγούμενες ημέρες αναρωτόμουν ποια να ήταν τα κομματκά σκυλάκια που  είχαν αναλάβει την αναμετάδοση.
Τόσα αααα, εεεεε και ηλίθια σχόλια....που προτιμούσες να το παρακολουθείς άηχο αν δεν ήταν και η μουσική.