οι γείτονες λείπουνε όλοι, αν κρίνω από το άδειο πάρκιγκ.
Κυριακή
χαζεύω  από τα παράθυρα τα διακοσμητικά αντικείμενα, τη στρωμένη ζωή .
κάπως έτσι είναι όταν δεν νιώθεις την καθημερινή απειλή.
γεμίζεις γλάστρες και πίνακες στους τοίχους και ομορφιές.
κάνεις σχέδια για το αύριο, ονειρεύεσαι, νιώθεις ένα αίσθημα ασφάλειας
έστω και απατηλό


...
μιαν άνοιξη άκουσα αυτές τις νότες.
ξεπήδησαν από ένα μεγάφωνο σε αγαπημένο σταθμό και πλημμύρισαν το χώρο,τον αέρα



από τότε όποτε και να τις ακούσω είναι άνοιξη