κυμάτισμα

μέρες τώρα φυσά ένας όμορφος, ανοιξιάτικος νοτιάς.
φέρνει σύννεφα, τα διώχνει, κάνει τα δέντρα, να μοιάζουν με πελώριους γίγαντες που σαλεύουν, σαλεύουν, διαρκώς κουνούν τα χέρια τους, κάνει  και τον κισσό που μοιάζει με παχύ χαλί σε ορισμένους τοίχους , να κυματίζει  σα χλόη
απίστευτο κυμάτισμα

ήδη νοσταλγώ

κι ας μην ήταν αυτό το όνειρο, ας μην ήταν το παραμύθι, ας μην ήταν καν η πραγματικότητα όπως την είχα αφήσει.
το'χει αυτό η πραγματικότητα. να αλλάζει μόλις την αφήσεις λίγο πίσω σου
μου λέει πώς είναι στην Κ. μα δε με νοιάζει πώς είναι στην Κ. εκεί ο τόπος μπορεί να ήτανε πιο πολύ στα μέτρα μου, μα δε θα μ'ανάγκαζε να τον αγαπήσω

μέρες τώρα, μήνες τώρα,  απορώ με τα παιχνίδια της μνήμης και της αμνησίας. είναι παράξενα παιχνίδια. και σοφά.
κάνουν τη ζωή να φαίνεται κινηματογραφική. της αφαιρούν συναίσθημα. ή της προσδίδουν
παραξενεύομαι μόνο πόσο αγκιστρωνόμαστε από πράγματα όσο μεγαλώνουμε.
και χαμογελώ στη σκέψη πόσο ελάχιστα κολλάω πάνω τους την καίρια στιγμή.

γιατί :
- τι σώζεις, όταν πνίγεσαι ;
- το τομάρι σου

και μ'αυτό το τομάρι μπορείς να αναπνέεις. και πάλι