Εντελώς συνειρμικά μου καρφώθηκαν αυτές οι δύο λέξεις του ομότιτλου βιβλίου του Αντ. Σαμαράκη. Το περιεχόμενο του βιβλίου δεν το θυμάμαι καθόλου τόσοι αιώνες που μοιάζουν να έχουν περάσει από τα εφηβικά χρόνια εκείνων των αναγνώσεων.
Ώρες ώρες έχω την αίσθηση πως φυτρώσαμε κατευθείαν στο τώρα.
Ωστόσο....το Λ δεν είχε αλλάξει καθόλου. Κι επειδή πολύ με πονούν τελευταία οι αλλαγές στα μέρη που γνωρίζω. Σαν ένας καθρέφτης που σου λέει πως γέρασες. Το Λ απαράλλαχτο όπως το ήξερα, κατάλαβα πως δεν μπορεί να με πληγώσει.
Ώρες ώρες έχω την αίσθηση πως φυτρώσαμε κατευθείαν στο τώρα.
Ωστόσο....το Λ δεν είχε αλλάξει καθόλου. Κι επειδή πολύ με πονούν τελευταία οι αλλαγές στα μέρη που γνωρίζω. Σαν ένας καθρέφτης που σου λέει πως γέρασες. Το Λ απαράλλαχτο όπως το ήξερα, κατάλαβα πως δεν μπορεί να με πληγώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου