ο πατέρας

κάτι στον τρόπο που είχε κουμπώσει την ζακέτα του, κάτι στο βλέμμα του και το μυαλό κόλλησε τα κομμάτια. μόνο που ο πατέρας ήταν πάντα φρεσκοξυρισμένος και τα ρούχα του στην τρίχα.
μόλις πέρυσι πατέρα έμαθα πώς την πιο σημαντική απόφαση για τη ζωή μου τη χρωστώ σε σένα. δέκα χρόνια μετά τον θάνατό σου.
δεν πρόλαβα να σε ευχαριστήσω ποτέ.
τους γονείς μόνο τους κατηγορούμε για τα λάθη τους.
απόμακρος όπως ήσουν δεν κατάλαβα ποτέ πόσο με αγαπούσες. μόνο πέρσι ξύπνησα αλαφιασμένη μία μέρα και θυμήθηκα το ρολόι που μου πήρες όταν πήρα το πτυχίο μου και το άλλαξα (και έδειξες τόσο ευχαριστημένος με τη δική μου προτίμηση) και τη φωτογραφική μηχανή που με άφησες να την διαλέξω.
κι εκεί κατάλαβα. δέκα χρόνια μετά.
τώρα καταλαβαίνω και τον βουβό πόνο της μάνας.
.....
.....
κι ακόμη πως την αγάπη την εκδηλώνεις με χίλιους δυο τρόπους.