Φοράει πουκάμισο και πλεκτή ζακέτα κάτω από το χειμερινό μπουφάν του, με τον τρόπο που τα φορούν οι άνθρωποι της γενιάς του. Εκείνοι, που δεν πρόλαβαν να κάνουν το τζην σημαία και σύμβολο και επανάσταση. Κοιτώ το ρολόι του. Πάει πέντε λεπτά πίσω. Πέντε ολόκληρα λεπτά. Το δικό μου είναι πάντα 1-2 λεπτά μπροστά.
Αλλά στην ηλικία του ίσως και να μην έχει τόση σημασία. Ίσως και να θέλει να πάει πέντε λεπτά πίσω. Πέντε μέρες, μήνες, χρόνια. Πέντε δεκαετίες της ζωής του.
Θυμάμαι μια φράση από ένα περσινό βιβλίο μου : - Είθε να βρεις τον δρόμο που εγώ έχασα
Μεγάλη ευχή . Σπουδαία ευχή. Μακάρι κάποιος να μου είχε δείξει έναν άλλον δρόμο από αυτόν που αναγκάστηκα να πάρω πολλά χρόνια πριν...ή μακάρι να με άφηναν να ακολουθήσω εκείνον τον δρόμο που είχα επιλέξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου