όταν στην Αθήνα βρέχει

Με αφορμή τις δικογραφίες του Εφετείου που τις στεγνώνουν με το πιστολάκι, θυμήθηκα τον Γιάννη που συγχωρέθηκε νωρίς, όταν πριν ακόμη τον βρει η αρρώστια , έψαχνε να βρει κάποια παλιά του ένσημα για να συμπληρώσει τα συντάξιμά του. Η απάντηση που πήρε τότε από τον ασφαλιστικό του φορέα ήταν πως δεν μπορούσαν να ικανοποιήσουν το αίτημά του, γιατί οι φάκελοι που έπρεπε να αναζητήσουν βρίσκονταν μέσα σε μια αποθήκη, στην οποία είχε μπει νερό.
-Ε, να έρθω τότε με μάσκα και βατραχοπέδιλα να ψάξω εγώ ο ίδιος, η απάντηση του Γιάννη.

Δεν τον έσωσε φυσικά ο κυνισμός τον Γιάννη...ούτε τα παλιά του ένσημα βρήκε, ούτε σύνταξη πρόλαβε να πάρει.

(το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι, ότι η ζωή μας είναι γεμάτη από παρόμοιες ιστορίες και καμία εντύπωση πια δε μας κάνουν)