η νύχτα της πανσελήνου

Το φετινό καλοκαίρι παράπαιε συνεχώς ανάμεσα σε ένα νεοσύστατο, πρωτόγνωρο πάθος και σε μία βασανιστική αδράνεια που έμοιαζε να μην έχει τέλος.

Να μην έχει τέλος...ακόμη και τώρα

Που μπαίνω σε αυτό το μαυσωλείο - φυλακή και μια σκιά καλύπτει την ψυχή μου. Αν υπάρχει αυτό το μέρος πάνω μας...μέσα μας. Ψυχή....Ποιος το σκέφτηκε; Μπορώ να καταλάβω την πνοή μέσα μου, τη σκέψη, το συναίσθημα....αλλά ψυχή; Ποιος μπορεί να την προσδιορίσει ;



Ο ύπνος δύσκολος....ένα μωρό στριγγλίζει...φορώ τις ωτασπίδες μου....κι αναπολώ τις μέρες που για κάποιον λόγο θα θυμάμαι απο τούτο το παράξενο καλοκαίρι...Τις νύχτες που θα θυμάμαι.


Νύχτες με πανσέληνο και βόλτα σε αρχαία λιθόστρωτα. Λίγο πριν κάποιος προσπαθεί με ένα ψέμα να μου φτιάξει τη διάθεση. Δεν το κάνει από κακή πρόθεση αλλά δεν αντέχω αυτή τη μηδαμινότητα του συναισθήματος. Και δεν θέλω να εξηγήσω. Δεν θέλω να εξηγώ.

Πονάει....

Μια αφίσα μου τραβάει την προσοχή. Μοιάζει με οιωνό. Να μείνω;

Στην ταινία...στη ζωή σου....να μείνω;

Δε μου ταιριάζουν οι ώρες. Ήδη έχω περπατήσει πολύ και θέλει άλλη μια ώρα για την επόμενη προβολή . Μετα από έναν στιγμιαίο δισταγμό απομακρύνομαι.Με βαριά καρδιά. Βαδίζω νωχελικά προς το σταθμό δίχως να βιάζομαι καθόλου. Επιβιβάζομαι και φέρνω στο νου την επιστροφή.

Δεν την αντέχω. Κατεβαίνω στην πρώτη στάση.
Φταίει η πανσέληνος, φταίει η κουβέντα....δεν ξερω τι φταίει, αλλά δεν την αντέχω σήμερα την επιστροφή.

Βαδίζω ακόμη λίγο στις πέτρες του παρελθόντος μέχρι να έρθει η ώρα της προβολής.

Το αγιόκλημα, βαρύ, πνίγει κάθε άλλη μυρωδιά. Μια αγαπημένη μελωδία απλώνεται παντού και η σκέψη ακινητοποιείται. Δεν υπάρχει πριν, δεν υπάρχει μετά...δεν υπάρχει τίποτα εκτός από εκείνο το άρωμα κι εκείνη τη μελωδία.

Τα βλέφαρα βαραίνουν. Όλη τη μέρα σε εγρήγορση, τώρα βαραίνουν

Η ταινία κυλάει.....δεν τη θυμόμουν καλά....όμορφη είναι, χωρίς περιττό βάρος



Επιστρέφω και τα φύλλα θροΐζουν. Ένα ελαφρύ αεράκι περνάει από ανάμεσα τους και τα κάνει να ψιθυρίζουν δικές τους μελωδίες. Δε θέλω να τελειώσει αυτή η νυχτερινή μου περιπλάνηση. Θα μπορούσα να περπατώ για πάντα κάτω από αυτα τα δέντρα...αρκεί να μην έφτανα πουθενά. Δε θέλω να φτάσω πουθενά.