-100

έκανε τόσο κρύο σήμερα το πρωί , μάτια μου, μέσα κι έξω, που δε με χωρούσε η μικρή μου πόλη, δεν έβρισκα ενδιαφέρον πουθενά, μαζεύτηκα νωρίς στο σπίτι.
σου είπα πως έκανε -100 μετρώντας και το μέσα κρύο και γέλασες με την ψυχή σου.
κάποιες φορές όταν έτσι νιώθω, μετά από κάποια θλίψη, άγχος, σύγχιση, με ρωτάω  "τι θα ήθελα ;" κι ανάλογα την απάντηση, καταλαβαίνω πού βρίσκομαι. πού είναι η ψυχή μου.
ήθελα να βρίσκομαι στη θάλασσα σήμερα.στην Τ. ήθελα να κάτσω στην αμμουδιά. μόνο αυτό.

 μα πότε θα ζεστάνει ;

μετά θυμήθηκα την άλλη θάλασσα. εκείνη με τα άσπρα καραβάκια πίσω μας. αλλά αυτή τη φορά θα ήθελα να μην πρέπει να φύγεις. να κάτσουμε όσο θέλουμε. και μετά να πάμε σ'ένα από τα παραλιακά ταβερνάκια  και να κάνουμε σχέδια για το καλοκαίρι.και να γελάμε  και να είναι όλα φωτεινά και διάφανα και απίστευτα μπλε
να αυτά θα ήθελα.