συνήθειες

εδώ και 20 χρόνια, από τότε που γεννήθηκε η μεγάλη ανηψιά μου και ακολούθησαν πολλά άλλα παιδιά συγγενών και φίλων, με θυμάμαι πάντα να ψωνίζω δώρα για τα Χριστούγεννα, για τα γενέθλια, για τις γιορτές και γενικά σε κάθε περίπτωση που τύχαινε να επισκεφτώ το πατρικό μια που ήμουν πάντα η θεία που ζούσε αλλού, μακριά, και δεν μπορούσε να πάει με άδεια χέρια.
στην αρχή, δε λέω, ήταν μια ενδιαφέρουσα διαδικασία να ψάξεις να βρεις το κάτι διαφορετικό, το κάτι όμορφο, το κάτι που θα το χαρεί το κάθε παιδάκι.
και υπήρχε πάντα κάτι. ένα ωραίο και δημιουργικό παιχνίδι, ένα χαριτωμένο ρουχαλάκι, κάποιο ενδιαφέρον βιβλίο. η κοινωνία μας γεμάτη καταναλωτικές ιδέες και η προσφορά πάντα μεγάλη.
τα τελευταία χρόνια κάτι που η επανάληψη κουράζει, κάτι που γεννιούνται πάντα νέα παιδιά φίλων συγγενών κλπ, κάτι που τα δωμάτια τους ή μάλλον τα σπίτια τους έχουν γεμίσει τρεις φορές από παιχνίδια ρούχα και βιβλία, κάτι που ο χρόνος που χάνεις για να σκεφτείς, επιλέξεις , αγοράσεις είναι συχνά πολλαπλάσιος αυτού του οποίου θα ξοδέψει το εκάστοτε παιδάκι για να ασχοληθεί με το παιχνίδι του, γιατι δεν είναι το μόνο παιχνίδι που θα πάρει αυτά τα Χριστούγεννα, αλλά άλλο ένα κοντά σε αυτά που θα του χαρίσουν οι γονείς, η γιαγιά, η άλλη γιαγιά, η νονά, η άλλη θεία, η καλύτερη φίλη της μαμάς και δε συμμαζεύεται...όλη αυτή η διαδικασία της αγοράς των δώρων για "τα παιδιά"- μερικά είναι ενήλικες πια- έχει γίνει ένας εφιάλτης.
τι να πάρεις που δεν το έχεις ξαναπάρει ; τι να πάρεις που δεν υπάρχει ήδη στα ράφια, στις ντουλάπες στα σπίτια τους ; τι να πάρεις όταν λόγω της απόστασης έχεις ελάχιστη επαφή και δεν μπορείς να αφουγκραστείς τις πραγματικές επιθυμίες και ανάγκες τους ; και τι να πάρεις ώστε να μη φανείς η αδιάφορη θεία;
υπάρχουν ωραιότατα παιχνίδια φυσικά (συνεχώς βγαίνουν κανούργια), αλλά τα κουτιά τους είναι συχνά μεγαλύτερα από τη βαλίτσα μου. και υπάρχουν ωραιότατα βιβλία, αλλά σε γλώσσα που δεν την καταλαβαίνουν. και ρουχαλάκια ναι και βέβαια υπάρχουν και συχνότατα τα αγοράζω, είπαμε δεν είναι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά το παιδί θέλει ΠΑΝΤΑ παιχνίδι. και χαίρεται ΚΥΡΙΩΣ με αυτό σ'αυτού του είδους τις γιορτές

τέσπα, για φέτος έχουν γίνει ήδη οι μισές αγορές και για τις υπόλοιπες υπάρχουν κάποιες ιδέες, απλά έχει γίνει μια κουραστική υποχρέωση-συνήθεια. θα προτιμούσα να έπαιρνα μόνο 2,3,4 δώρα καρδιάς , εκεί που πραγματικά νιώθω την ανάγκη να τα προσφέρω. κι εκεί που ξέρω πως θα πιάσουν τόπο και πως θα δώσουν χαρά.
 άλλωστε αυτό δεν είναι όλο το νόημα ;

Υ.Γ. τα περί κρίσης δε χρειάζεται να μου τα θυμίσετε και στο μέλλον πιθανόν να αλλάξουν πολλές συνήθειες μας, αλλά για την ώρα υπερισχύουν οι παλιές για τους πιο πολλούς , έτσι νομίζω, έστω κι από αυτά τα λίγα που περισσεύουν δύσκολο να αρνηθούμε στα παιδιά τα δώρα τους, και ακόμη πιο δύσκολο για τα ίδια να προσαρμοστούν σε ένα μέλλον πολύ διαφορετικό από τη ζωή που μέχρι τώρα έχουν συνηθίσει