σκόρπιες απογοητεύσεις (και μαζεμένη κούραση)

Τι;
Τίποτα. Μόνο ένα χάδι στο γόνατο την ώρα που στενάχωρα σκέφτεσαι  ένα ανέλπιδο μέλλον.
..
Η Ελλάδα ενός καυτού κυριακάτικου μεσημεριού. Η Ελλάδα μέσα από τα δυσοίωνα νέα των εφημερίδων.   Η Ελλάδα που διώχνει τα παιδιά της (ειδικά εκείνα που πιο πολύ την αγαπήσαν)

Διαβάζω...και δε θέλω να μαθαίνω...
Διαβάζω για κλέφτες ποδηλάτων και για επικίνδυνους μεγαλομανείς που κυβερνούν μια χώρα μικρή και παράξενη ...δεν μπορώ να διακρίνω τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα τους.  Είναι που οι  πρώτοι σε αδικούν μεμονωμένα ενώ οι δεύτεροι συλλογικά και πάντα ατιμώρητα ;
...
Διαβάζω για απαλλαγές στη χώρα των "απαλλαγών". Απαλλαγές από τους φόρους, από το στρατό, από τις εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο...
Αποδεικνύεις την αξία σου αν μπορείς να πάρεις πτυχίο χωρίς εξετάσεις. Δίπλωμα αυτοκινήτου χωρίς να ξέρεις να πιάνεις τιμόνι. Αναπηρική σύνταξη με φανταστικά προβλήματα υγείας.
Αποδεικνύεις την αξία σου κάθε που παρακάμπτεις το νόμο.
...

Το φανάρι είναι πράσινο για τους πεζούς. Πάω να περάσω ενώ ένα αυτοκίνητο συνεχίζει να ρολάρει αργά σχεδόν μέχρι το τέλος των διαβάσεων. Του δείχνω θυμωμένη το φανάρι. Χαμογελάει - πιστεύοντας ίσως στη γοητεία του - και  λέει :" Σταμάτησα..."

Ναι...σταμάτησες...πάνω στις διαβάσεις, μαλάκα...
Δεν το είπα
Με τη βλακεία και την αμορφωσιά δε θέλησα ποτέ να αναμετρηθώ
Χαμένη από χέρι

......
Η Ελλάδα είναι ένα καράβι που βουλιάζει.
Κάθε μέρα κι από λίγο.
...
-Τι;
-Τίποτα.
Πρέπει να φτιάξω νέα όνειρα. Κάπου μακριά.

Μόνο που μου λείπει το Λ. Μου λείπει η ζωή μου σ'αυτό