στις 1.26 παίρνεις το δρόμο της επιστροφής.
όποια κι αν είναι αυτή.
χωρίς άγκυρες
κάποιες φορές σκέφτεσαι "πού θα πάω χωρίς"
κι ακούς τη σιωπηλή απάντηση
παντού
ζωντανεύει το παραμύθι μαζί με παιδικές αναμνήσεις.
κι ο κόσμος έρχεται στα ίσα του.
αυτά τα ρολόγια δε μετρούν μόνο χρόνο.
άλλωστε ο χρόνος αποκτά αξία μόνο όταν τον εκτιμάς σωστά
μες στα σοκάκια είναι μία τρελή με μία σκούπα.
όλα τα σοκάκια οφείλουν να έχουν μία
παράθυρα....πάντα πολύτιμα.
με κάθε έννοια
8 σχόλια:
Υπέροχο σκηνικό, και διήγηση. Το διαμάντι είναι το τι οφείλει το κάθε σοκάκι. Το σκηνικό είναι σαν ζαχαρωτά για τα απογεύματα του χειμώνα με το τσάι. Ο ίδιος άνθρωπος σε διαφορετικά κλίματα και γη, πόσο διαφορετικός μεγάλωσε μέσα στους αιώνες...
Καλό σου βράδυ Scarlett :-)
Αναρωτιεμαι για το νοημα της ασυμμετριας στα παραθυρα.
Το πιο απομερο εχει τα περισσοτερα λουλουδια.
Συμπτωση αραγε;
Μα τι ομορφο σχολιο, Δημητρη!
Διαμαντακια ειναι αυτα τα σχολια που βρισκω ενιοτε
Σ'ευχαριστω!
Καλό σου απόγευμα!
Γεια σου πειρατη!
Αν και την προσεξα την ασυμμετρια δεν με προβληματισε. Υπηρχε κι ενα τεταρτο παραθυρο στην ιδια σειρα , που ουτε κι εκεινο ομως βρισκοταν σε συμμετρικη σχεση με τα αλλα.
Στη φυση , οπως ξερεις, τιποτα δεν ειναι απολυτα συμμετρικο. Βρισκω ενδιαφερουσα μια ανθρωπινη κατασκευη που κοντραρεται με τη βασικη επιθυμια να τα εχεις ολα σε σειρα και σε ταξη.
Ομόνοια-Σύνταγμα το έχετε κάνει κυρία μου!
Σταθεροποιηθείτε επιτέλους κάπου, δραμαμίνες θα χρειαστούμε σε λίγο :)
Κοιτα...εγω γυρισα και λειπατε όλοι για μπανια.
Ουτε καν σε ποια παραλια ησασταν ηξερα.
Κι ετσι πηρα το μονο δρομο που ηξερα
Φαντάζομαι ότι αυτός ο δρόμος δεν είναι one way...
αν ηταν one way θα μ'εριχνε σε βαθια καταθλιψη, Τζων Μποη
πισω στην Αθηνα μιας παντου διαπιστωμενης δυσαρεσκειας, το μυαλο μου βρισκει διεξοδο μονο σε σεναρια διαφυγης
προς καθε κατευθυνση
Δημοσίευση σχολίου