οι χαρές που μείνανε στον κόσμο, είναι πια αυστηρά προσωπικές.
τα μικρά, τα καθημερινά, τα ανθρώπινα.
η μόνη σου άμυνα σ'έναν παράξενο πόλεμο.

μερικές φορές αναρωτιέμαι : πού να πάω ;
χωρίς αγάπη δεν έχω πατρίδα

πρόχειρα ακουμπησμένα τα λιγοστά μου υπάρχοντα
τα μισά, άσχημα, της ανάγκης. θέλω πολύ να τα ξεφορτωθώ, να τ'αλλάξω με άλλα του γούστου μου
αλλά μόνο άμα υπάρχει αγάπη
χωρίς αυτήν δεν έχει νόημα.

μετά μου είπε, αγαπάς κοριτσίστικα