το μπλε πίσω από την κουρτίνα

κάποιες φορές κοιτώ το κινητό με μια μικρή ανησυχία, μήπως μεταφέρει ένα απρόσμενο μήνυμα- από αυτά που δεν είναι λογικό να πάρεις, αλλά μεγαλώνοντας διαπιστώνω πως η λογική  αγγίζει συχνά παραλογισμαίους φόβους.
....
τα πρωινά κοιτώ τον ήλιο , παίρνω τον δρόμο, κάθε μέρα, πρωί-φως-σκοτάδι-νύχτα, φορώ τη μάσκα "όλα είναι καλά", τίποτα δεν είναι καλά.
....
οι σκέψεις μου κάνουν ατελείωτους κύκλους, σε κάποια σημεία σταματούν, τις νύχτες πριν κοιμηθώ φτιάχνουν ιστορίες. μετά τίποτα. τις αφήνω να χαθούν. μέχρι την επόμενη φορά που θα χρειαστώ την βοήθειά τους. για να βγει η μέρα. για να βγει η νύχτα.
....
μπορείς να εστιάζεις στα εντελώς ασήμαντα έχω διαπιστώσει. είναι ένας οδηγός επιβίωσης.
και να χαμογελάς κάτω από όλες τις συνθήκες . είναι κι αυτό ένας οδηγός επιβίωσης.
....
το χειμώνα είναι ωραία να χουχουλιάζεις με την αγάπη σου,  κοιτούσα τον μοναχικό ουρανό πάνω από τα ακροκέραμα, βαθύ γαλάζιο πίσω από τη δαντελωτή κουρτίνα, τράβηξα λίγο την κουρτίνα, την ξαναέκλεισα
κάπως έτσι θυμάται κανείς : μοναξιά, κουρτίνα, φως
.....