Οι μέρες κυλάνε μέσα σ'ένα βαρύ γκρίζο χρώμα, σαν το σακάκι του πατέρα που ακόμη κρέμεται στο χολ του πατρικού.
-Όταν πεθάνω κι εγώ, κάντε ό,τι θέλετε. Όσο ζω, θα κρέμεται εκεί.
...
Καθημερινά πρόσωπα θλιμμένα, μικρές ασήμαντες σκέψεις από το σήμερα στο αύριο, πιο πέρα δεν φτάνουν.
Κάποιες σπάνιες στιγμές μικρές αναλαμπές -δυνατότητες.... μικρά "ίσως"...."θα μπορούσε"

...