Δεν είναι πάντα η θλίψη διαχειρίσιμη. Μερικές φορές , όσο κι αν θέλεις να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα με τη λογική, το σώμα σου έχει υποστεί τέτοια φθορά , που τελικά υποκύπτεις σε 'κείνη και τελικά βρίσκεσαι να πολεμάς πολύ πέρα από τις δυνάμεις σου.
Κρυώνεις και πολεμάς. Πονάς και πολεμάς.

Ανατρέχω στο παρελθόν κάτι τέτοιες μέρες. Άθελα μου γεννιούνται περίεργοι συνειρμοί από μια άσχετη κουβέντα συνήθως ή από κάτι άλλο εξίσου ασήμαντο. Κι όλες οι μνήμες κουβαλούν κάτι από απώλεια.
Όμως καμιά τους δεν με τρομάζει. Μόνο εκείνες του μέλλοντος. Μόνο εκείνες με τρομάζουν.