Είχα ένα παράθυρο που κοιτούσε τη δύση. Εκεί καθόμουν απέναντι από τα ψηλά δέντρα , που αργότερα τα κόψανε , και άκουγα  ραδιόφωνο στον υπολογιστή.
Την τηλεόραση μπορεί να έκανα και τρεις μήνες να τη συνδέσω.
Σ'ένα χαρτόκουτο στο χολ, είχαν μείνει κάποια κασκόλ, φουλάρια κι άλλα μικροπράγματα που δεν χωρούσαν στην ντουλάπα. Τα έπαιρνα από το χαρτόκουτο και τα ξαναάφηνα εκεί.
Ίσως εκείνο το χαρτόκουτο στο χολ να ήταν το πιο αγαπημένο έπιπλό μου.