Beartown

Μετά τον άνθρωπο που τον έλεγαν Οβ... το Beartown. Μπορεί τα δύο βιβλία του Backman που διάβασα ανάμεσα (Η Γιαγιά που στέλνει χαιρετίσματα και η Μπριτ Μαρί που ήταν εδώ)  να μην με ενθουσίασαν αλλά το τελευταίο θα μείνει σίγουρα στη μνήμη μου ως εξαιρετικό ανάγνωσμα.
Όπως και στον Οβ εκπλήσσομαι για άλλη μια φορά για το πόσο καλός ψυχολόγος και ανθρωπογνώστης είναι ένας τόσο νέος συγγραφέας (γεννήθηκε μόλις το '81), ειδικά όταν περιγράφει ηλικιωμένους χαρακτήρες.

Μετά την Ισπανία λοιπόν και η Σουηδία έχει να επιδείξει πολύ αξιόλογους νέους συγγραφείς. Πολύ ευχάριστο αυτό για όσους συνεχίζουμε να καταφεύγουμε στο βιβλίο ομορφαίνοντας την καθημερινότητά μας και ψάχνουμε για το καινούριο και το φρέσκο.

Είναι ένα ξεχωριστό συναίσθημα να σε περιμένει το βράδυ μετά από μια δύσκολη μέρα ένα ωραίο βιβλίο. Το Beartown ανήκει ακριβώς σ'αυτήν την κατηγορία.

της εποχής

μεγαλώνοντας γίνεσαι κυνικός. αν δεν είσαι ήδη.
μια είδηση για μια γυναίκα 33 χρόνων που δολοφονείται από μαφιόζους με τους οποίους συναλλασσόταν επί τουλάχιστον μια δεκαετία, δεν προκαλεί έκπληξη αλλά παραδοχή.
δλδ από τα 23 της ...δλδ από τις σπουδές της ακόμη.
δλδ σπούδαζε τον νόμο....για ποιο λόγο σπούδαζε τον νόμο;

κάποια στιγμή αναρωτήθηκα μειδιώντας μήπως είχε στο μυαλό της τον δικηγόρο του Βίτο Κορλεόνε, αλλά τόσο ρομαντισμό δεν μπορώ να τον φανταστώ ότι τον κουβαλούσε.
δεν τον θυμάμαι με ferrari
στα χρόνια του ακόμη και οι μαφιόζοι είχανε αρχές.

ο Χ με μαλώνει πως δεν έχω δίκιο, πως μπορεί στην αρχή να είχε ιδανικά και ότι είναι εύκολο να κυλήσεις στον βούρκο, αλλά δε με πείθει. θεωρώ πως τα ιδανικά και οι αρχές ακόμη και οι μη αρχές που έχεις ή δεν έχεις στα είκοσι σου είναι από τις πιο "σταθερές".
είναι αργότερα που τις χάνεις ή που μπορεί να τις χάσεις.

σήμερα τα ιδανικά βρίσκουν έκφραση στην καλύτερη ίνστα φωτό.
είναι η εποχή που το πτυχίο και η γνώση αποκτώνται εύκολα, αλλά όχι οι αξίες. κάποτε ήταν αντίθετα.