Εμφάνιση

Κινδυνεύοντας να φανώ βαθύτατα ρηχή - τι όμορφη αντίθεση αυτή.... του βάθους με τη ρηχότητα;- κολλάω σε μια φράση, που διαβάζω σε ένα περιοδικό, του οποίου ο μόνος σκοπός ύπαρξης είναι η προώθηση διαφόρων καταναλωτικών προϊόντων.
(Θα πρέπει εδώ να διευκρινίσω πως καθόλου δεν με ενοχλεί η ρηχότητά μου....εννοώ πως πολλοί θεωρούν τον εαυτό τους τόσο πνευματώδη, που πραγματικά είναι απόλαυση να μην πρέπει να τους αποδείξεις κι εσύ το ίδιο, αποδεχόμενος απλά τον εαυτό σου. Άλλωστε ρηχός μπορείς να φαίνεσαι όσο επιθυμείς, ενώ πνευματώδης όσο πραγματικά είσαι)

Διαβάζω λοιπόν"Τα ρούχα αλλάζουν το πώς βλέπουμε τον κόσμο, αλλά και το πώς μας βλέπει ο κόσμος" Η συγκεκριμένη άποψη δε μου είναι ξένη ούτε και με βρίσκει να διαφωνώ. Αυτό που με εντυπωσιάζει, είναι το όνομα που αναφέρεται από κάτω, στο οποίο ανήκει. Και είναι αυτό της πολύ αγαπημένης μου συγγραφέας Βιρτζίνια Γούλφ.

Θεωρούσα πως μια γυναίκα με τη δική της στάση απέναντι στη ζωή, τη βαθιά φιλοσοφημένη και καταθλιπτική, δε θα ασχολούνταν με τέτοια θέματα, δε θα έκανε τέτοιες σκέψεις, καθώς το τελευταίο που θα ενδιέφερε έναν καταθλιπτικό είναι η εμφάνισή του. Και η Βιρτζίνια ήταν...και μάλιστα βαθιά...αλλά φαίνεται πως στα διαλείμματα της αρρώστιας της παρέμενε γυναίκα και σκεφτόταν αναλόγως.

Τα ρούχα λοιπόν αλλάζουν τόσο το δικό μας τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο, όσο και αυτόν που μας βλέπουν οι άλλοι. Η ενασχόληση μας με την εξωτερική μας εμφάνιση, φανερώνει μία αντίληψη, μία στάση ζωής και είναι αδιάψευστος μάρτυρας της διάθεσής μας.

Οι στολές εργασίας σε συγκεκριμένους χώρους λειτουργούν περιοριστικά, όσον αφορά την άνεση, αλλα και τη διαφορετική φιλοσοφία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα του καθενός μας. Από την άλλη αποτελούν μία δικλείδα ασφαλείας για μία κοινωνία που θέλει να οριοθετεί και να επιβάλλει κανόνες και πρότυπα, προκειμένου να αναγνωρίζει τα μέλη της και κατά κάποιον τρόπο να τα ελέγχει.

Επανέρχομαι όμως στην πρόταση της Γουλφ και θυμάμαι πόσο όμορφα έχω νιώσει με μία πολύ προσεγμένη εμφάνιση - και αυτή , όπως θα γνωρίζουν οι περισσότεροι, δεν έχει να κάνει με τη μόδα, ούτε με το πόσα ρούχα έχει κανείς στην ντουλάπα. Αλλά απλά με τη διάθεση να βγάλεις τον πιο όμορφό σου εαυτό που συνάδει με μία πολύ θετική ψυχολογία. Αυτά τα δύο πάνε συνήθως μαζί. Και τότε η λάμψη μας είναι συνήθως τόσο έντονη που δεν περνά απαρατήρητη.

Θα σταθώ αποκλειστικά σε αυτήν την ερμηνεία της παραπάνω πρότασης και δεν θα επεκταθώ στο τι μαρτυρά μία υπερβολικά προκλητική εμφάνιση ή μια εξαιρετικά πολυτελής και ακριβή ή μια επιτηδευμένα αφρόντιστη...ή ...ή.....ούτε και στα αντίστοιχα μηνύματα που λαμβάνουν οι γύρω μας θα σταθώ, τα οποία άλλωστε είναι ολοφάνερα

Μακάρι να μπορούσε και η Γουλφ να νιώθει συχνότερα την ομορφιά μέσα της και γύρω της, όπως τότε που επισκέφτηκε την Ελλάδα και έμεινε καταγοητευμένη από τη φύση μας , καθώς ήταν Μάης και όλα ήταν ολάνθιστα. Μακάρι.....