Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

φλας μπακ

- Δε θα μάθω ποια είναι αυτή η Τζένη ;

Φυσικά και δε με λέγανε Τζένη. Του'πε η Σούζυ  λάθος το όνομα  για να τον πειράξει. Για να κάνει πιο ενδιαφέρον το παιχνίδι του φλερτ.
Κι αυτό ήταν όλο. Ένα αθώο εφηβικό παιχνίδι από το οποίο δεν έχω άλλες αναμνήσεις παρά μόνο την εικόνα του Χ να κλωτσά την μπάλα, την ώρα που πότιζα τις τριανταφυλλιές στην μικρή αυλή  του πατρικού, και τον άκουγα να αναρωτιέται για την Τζένη (που ούτε εγώ γνώριζα).
Είναι μια από τις λίγες εικόνες  που έχω από τον Χ .
Η εικόνα ενός  λεπτού, όμορφου εφήβου .Ενός αγοριού από αυτά  που σου τραβούνε την προσοχή. Από αυτά που η παρουσία τους κάνει σαματά.  Που θα θυμάσαι χρόνια αργότερα όταν πολλές άλλες αναμνήσεις θα έχουν χαθεί.

Πριν λίγες μέρες  κηδέψανε τον Χ στα σαραντακάτι του
Δεν τον είχα δει άντρα. Δεν τον ξέρω άντρα και παντρεμένο με δυο κορίτσια που άφησε ορφανά. Έφυγα άπ’την πόλη και οι μνήμες δεν μεγάλωσαν με τις εποχές που πέρασαν. Δεν τον ξέρω άρρωστο σε κώμα δυο χρόνια. Αν μου μιλήσει κανείς για τον Χ θα θυμηθώ το ζωηρό αγόρι που κυνηγούσε την όμορφη Γιάννα με τη βραχνή φωνή. Θα τον θυμηθώ να παίζει μπάλα έξω από το παράθυρό μου. Να μιλάει και να πειράζεται με τον αδερφό μου στο δρόμο
...
Μερικά νέα φτάνουν παράξενα στ'αυτιά μου


10 σχόλια:

Το Φαουδι είπε...

Καμιά φορά είναι καλύτερα που οι εικόνες δεν μεγαλώνουν.
πολύ όμορφο και συγκινητικό κείμενο.

Ανώνυμος είπε...

Tην δικη μου αναμνηση την ελεγαν Βιολετα
. Ηταν σε μια μικρη πολη στην Βορεια Ελλαδα. Ειμαστε κ εμεις αναμνησεις καποιων αλλων, το διαπιστωνω καθε φορα που επιστρεφω εκει οπου μεγαλωσα . Με τρομαζει αυτο καμια φορα. Φιλικα. Ανευ Χαρτοφυλακιου

Περαστικός είπε...

Μου φαίνεται και εμένα παράξενο να σκέφτομαι τους γνωστούς μου που φύγαν νέοι. Τους θυμάμαι πάντα έτσι, γεμάτους ζωή, να αστειευόμαστε στη δουλειά, να πίνουμε μπίρες, σε κοινωνικές συγκεντρώσεις...

scarlett είπε...

@ Καλημερα Φαουδι!
Καλυτερα και για εκεινους και για εμας
Σ'ευχαριστώ!

@ ¨Οταν εχεις ζησει σε διαφορετικους τοπους στπυς οποιους μπορεις κι επιστρέφεις, Ανευ, ειναι αναπόφευκτη η παρατηρηση αυτων των μεταβολων που συμβαινουν ερημην μας και δεν αφορουν μοναχα τους ανθρωπους
Το "φιλικα" και να μην το γραψεις, το θεωρω αυτονοητο μετα απο τοση παρεα στην αυλη του Τζων Μποη, που υποπτευομαι ότι καπου απολαμβανει το καλοκαιρι, που δεν τον προσπερασε (και καλα κανει) :)
Καλή σου μερα!

@ Καλημερα Περαστικε!
Νομιζω πως ειναι αυτο που θα επιθυμουσαν όλοι όσοι δεν υπαρχουν διπλα μας (αν μπορουσαν να εχουν επιθυμιες) να τους θυμομαστε στα καλυτερα τους.
Από την αλλη ειναι και το δικο μας ενστικτο αυτοσυντηρησης και καλης πνευματικης και ψυχικης υγειας, θα ελεγα, η μνημη μας να ειναι επιλεκτικη και να εστιαζει στην ομορφια της ζωης και οχι στο αντιθετο

Marina είπε...

Είναι αυτή η μαγεία των αναμνήσεων, που δένει την όψη των ανθρώπων μέσα μας. Ετσι όταν μαθαίνουμε κάτι δυσάρεστο για εκείνους, απορούμε πώς και πέθανε αυτός ο χαριτωμένος,ξέγνοιαστος έφηβος που τόσο θαύμαζες, πώς και μεγάλωσε και δεν έμεινε όπως στο όνειρο.

Μου έχει τύχει και εμένα αυτό, για κάποιο συμμαθητή μου που θαύμαζα παλιά που έσφυζε απο ζωή. Νοιώθει προδομένος που το παληκάρι του ονειρικού παρελθόντος έφυγε νέο.

scarlett είπε...

Καλημερα, Μαρινα!

Είναι παραξενο συναισθημα οταν βλεπεις όλη αυτη τη χαρα της ζωης να χανεται τοσο άδοξα

Unknown είπε...

Εγω παλι αυτους που κατα διαστηματα, χανονται απο κομματια της ζωης μου και μαθαινω οτι "εφευγουν" οριστικα ,δεν τους χανω.για μενα ειναι ζωντανοι.Συνεχιζουν κανονικα την ζωη τους οπως πριν.Και περιμενω καποια στιγμη να τους ξαναδω..........

scarlett είπε...

ισως γι'αυτο καποιοι να επινοησαν τη "ζωή μετά"
αλλά δεν ξερω γιατι προσωπικα εμμενω σχεδον παθολογικά στη ζωη "τωρα"

fieryfairy είπε...

Είναι καλό κάποιοι να έχουν αυτές τις αναμνήσεις από μας - άσπιλες από τα ίχνη γήρατος, αρρώστιας, πόνου, στρες που συνοδεύει το growing up.

scarlett είπε...

Παραλληλες πραγματικοτητες,fieryfairy.
Χαιρομαι που σε βλεπω εδώ