ήταν λίγο πιο προχωρημένο το φθινόπωρο αν και ο μεσημεριανός ήλιος θύμιζε κάτι από καλοκαίρι ακόμη . μόνο τη μέρα του Μουσείου έβρεξε. λίγο.
τις μέρες της μοναξιάς παρακολουθούσα τα χρώματα της δύσης ανάμεσα στις βρόμικες πολυκατοικίες και τα πρώτα φώτα των αυτοκινήτων. το βράδυ ξάπλωνα στο άβολο στρώμα και παρακολουθούσα μια παρέλαση μασκαράδων και εξωφρενικές ταινίες. το δωμάτιο είχε μια βαριά μυρωδιά απορρυπαντικού και δημιουργούσε ένα αίσθημα ασφυξίας.
ωστόσο...παρά την αποτυχία μου να πετύχω έναν στόχο που αποδείχτηκε μάταιος...μέσα στην ρευστότητα της κατάστασης, η ζωή είχε ένα νόημα απ'αυτά που θα έλεγες "αληθινά".
δεν υπήρχαν αόρατα κάγκελα τριγύρω. (μόνο προσδοκίες, μαζί με μικρές σπίθες αισιοδοξίας...)
ένα τέτοιο νόημα αναζητώ και τώρα κι ας είναι ευάλωτο και φευγαλέο και άπιαστο
τελικά άσχετα με τα παραπάνω ή και σε σχέση μ'αυτά η ελευθερία δεν είναι για ρομαντικούς ιδεολόγους. δεν την κατακτάς. την αγοράζεις
τις μέρες της μοναξιάς παρακολουθούσα τα χρώματα της δύσης ανάμεσα στις βρόμικες πολυκατοικίες και τα πρώτα φώτα των αυτοκινήτων. το βράδυ ξάπλωνα στο άβολο στρώμα και παρακολουθούσα μια παρέλαση μασκαράδων και εξωφρενικές ταινίες. το δωμάτιο είχε μια βαριά μυρωδιά απορρυπαντικού και δημιουργούσε ένα αίσθημα ασφυξίας.
ωστόσο...παρά την αποτυχία μου να πετύχω έναν στόχο που αποδείχτηκε μάταιος...μέσα στην ρευστότητα της κατάστασης, η ζωή είχε ένα νόημα απ'αυτά που θα έλεγες "αληθινά".
δεν υπήρχαν αόρατα κάγκελα τριγύρω. (μόνο προσδοκίες, μαζί με μικρές σπίθες αισιοδοξίας...)
ένα τέτοιο νόημα αναζητώ και τώρα κι ας είναι ευάλωτο και φευγαλέο και άπιαστο
τελικά άσχετα με τα παραπάνω ή και σε σχέση μ'αυτά η ελευθερία δεν είναι για ρομαντικούς ιδεολόγους. δεν την κατακτάς. την αγοράζεις
11 σχόλια:
Νομίζω ότι την ελευθερία την αποκτάς και πετώντας ή χαρίζοντας πράγματα.
Ας πούμε, αντί να αγοράσω ένα νέο λαπτοπ με περισσότερες δυνατότητες για να αισθάνομαι πιο ελεύθερος στην επικοινωνία, πετάω από το παράθυρο αυτό που έχω ή το δωρίζω σε κάποιον που νομίζει ότι έτσι κατακτά την ελευθερία του, ή έστω το πωλώ σε κάποιον τρίτο (να λοιπόν που δεν αγοράζετε ελευθερία).
Επίσης, πετάω, δωρίζω ή πωλώ, ρούχα, κινητά, lcd, κλπ και την βγάζω σε ένα αγρόκτημα, σε μια θάλασσα, κάπου τέλος πάντων που θα νιώθω ελεύθερος.
Πως θα ζω;
Τώρα δηλαδή ζούμε με όλα αυτά στην καμπούρα μας;
Εσύ βέβαια το πας σε θέματα κοινωνικής πρόνοιας, παιδείας, υγείας, κλπ. Δεκτό. Σκέψου όμως ότι όλοι ή έστω οι περισσότεροι αναθεωρούμε τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε μέχρι σήμερα. Ανέφικτο; Ρομαντικό; Δεν νομίζω. Λίγη "τρέλα" μόνο θέλει.
Καληνύχτα Scarlett, πάντα υπάρχει κι ο άλλος δρόμος για την κατάκτηση της ελευθερίας.
Ηξερα οτι θα διαβαζα ενα παρομοιο σχολιο, Τζων Μποη.
Τις σκεψεις σου τις εχω κανει κι εγω. Και παλιοτερα θα ενισχυα την αποψη σου.
Σημερα οχι. Βλεπω αλλιως τα πραγματα
Εννοειται οτι η αποψη μου ειναι προσωπικη και γνωριζω πως για αλλους η εννοια της ελευθεριας ειναι διαφορετικη. Διαβαζα πχ περσι ενα βιβλιο (αληθινη ιστορια) για ενα ζευγαρι αστεγων στην Αμερικη, που αισθανοταν πραγματικα ελευθεροι ζωντας εντελως "αλητικα". Κοιμουνταν οπου εβρισκαν,σε παγκακια, σε παρκα, στις εκκλησιες, ψαχνανε στα σκουπιδια για φαγητο, αποφευγανε συνειδητα τη δουλεια... κι ενιωθαν ωραια ετσι.
Αλλα αν εξαιρεσουμε παρομοιες περιπτωσεις, οποιοσδηποτε τροπος αξιοπρεπους διαβιωσης, διχως εξαρτηση απο γονεις, συζυγους, εργοδοτες...νομιζω πως απλα... αγοραζεται. Ακομη και το αγροκτημα που αναφερεις θελει χρηματα για την αγορα ή την ενοικιαση του και προυποθετει πως δε θα χρειαστεις κανενα αλλο αγαθο , περα απο αυτα που θα παραγεις σε αυτο.Δε θα χρειαστεις ρευμα, νερο, τηλεφωνο, γιατρο...γιατι καπως θα πρεπει να τα πληρωσεις.
Ακομη και ο Θορω που δοκιμασε μια τετοια ζωη για 1-2 χρονια στο δασος καλλιεργωντας φασολια, δεν αντεξε για περισσοτερο. Καλη η εμπειρια για να γραψεις και το βιβλιαρακι σου...αλλα ως εκει
Κατα τ'αλλα... η ελευθερια πιστευω πως ειναι ενα συναισθημα εσωτερικο πολυ διαφορετικο για τον καθενα.
Καλη σου νυχτα, Τζων Μποη!
Πάντα τραγουδούσα το τραγούδι Me and Bobby McGee (Janis Joplin), Freedom's just another word for nothing left to lose... αλλά η πρώτη πραγματική ελευθερία της ζωής μου κούρνιασε μέσα μου και μετά άνοιξε φτερά και με πήρε μαζί της όταν τα έχασα όλα, πράγματα και ανθρώπους, όλα σε δυό μήνες. Και τότε αισθάνθηκα ελεύθερος πραγματικά, και δυνατός, άξιος να κάνω οτιδήποτε ονειρευόμουνα. 17 χρόνια σπίτι και πράγματα περπάτησα και τα άφησα πίσω μου, άφησα την χώρα μου, γύρισα στην Αθήνα καθώς πέθαινε και η μάνα μου.
Freedom's just another word for nothing left to lose... και αυτό εξαρτάται από την αξία που δίνει κανείς σε ότι έχει -πριν κατανοήσει τι είναι θάνατος και ότι εξαρτάται από εμάς να βγάλουμε από οποιονδήποτε θάνατο ζωή... και να αποδίδουμε αξία σε πράγματα που να μην είναι χειροπιαστά, γιατί τα χειροπιαστά είναι άγκυρες...
Καλημερα, Δημητρη!
Δεν αμφισβητω την αξια της αλλαγης της ζωή σου ουτε και την μειωνω.
Αυτο που λεω ειναι οτι οποιαδηποτε πραξη ελευθεριας, τελικα αγοραζεται. Ειτε ειναι το εισιτηριο σου οταν εφυγες απο την Αμερικη, ειτε το αυτοκινητο και η βενζινη που εκαψες μεχρι να βρεις τον τοπο οπου νιωθεις τωρα ελευθερος.
Κι ακομη κι εκει εχεις ολα αυτα τα αγαθα που κανουν ομορφη και ποιοτικη τη ζωη σου και που καποιος ..εσυ ,η συντροφος σου πληρωσε και πληρωνει .
Τα ονομαζεις σωστα αγκυρες...και μ'αυτα ζουμε
Ακομη και οι σπουδες του γιου σου, που αυτη την στιγμη κανει αυτο που αγαπα, με καποιο τροπο "πληρωθηκαν". Σκετες οι ικανοτητες ποτε δεν ηταν αρκετες σ'αυτον τον κοσμο
Στιχοι σαν αυτον που αναφερεις ειναι πολυ ομορφοι, πολυ ρομαντικοι, ολοι τους τραγουδαμε, οπως και αυτους που μιλανε για τη δυναμη του ερωτα και της αγαπης, αλλα στον σκλαβο με τις αλυσιδες που δεν μπορεσε ποτε να εξαγορασει την ελευθερια του μαλλον δε θα ειχαν καμια αξια.
Παραδεχομαι σαν μια απο τις λιγες μορφες αληθινης ελευθεριας που δεν εξαρταται απο χρηματα, αυτην που ανεφερα πιο πανω με το ζευγαρι των αστεγων. Αλλα ποσους θα τους ικανοποιουσε μια τετοια ζωη;
Προσθηκη :
Ειτε προκειται για τον σκλάβο που γεννηθηκε με αλυσιδες, ειτε για τον λαθρομεταναστη που αγωνιζεται επι χρονια να αγορασει ενα εισιτηριο για ενα σαπιοκαραβο που θα τον περασει στην απεναντι ακτη, ειτε για τον εργατη που τον εκμεταλλευεται το αφεντικο του ή το σύστημα , ειτε για τη νοικοκυρα που διχως δικα της εισοδηματα μενει σε εναν αδιεξοδο και ασχημο γαμο...σε ολες τις περιπτωσεις η ελευθερια ειναι κατι που αγοραζεται με χρηματα .
Όσοι έχουν χρήματα είναι a priori ελεύθεροι;
Δεν ειπα αυτο. Απο κει και περα ειναι θεμα παιδειας και προσωπικης κοσμοαντιληψης.
Ουτε και χρειαζεται να ειναι κανεις τρομερα πλουσιος για να ειναι πολυ κοντα σε μια ελευθερια όπως την αντιλαμβανομαι
Μου θυμισες μια παλια ιστορια. Καποτε κοιτουσα σε ενα απο αυτα τα στυλιστικα περιοδικα για το σπιτι μια θαυμασια κατοικια,λιτη και απομονωμενη, με θεα το υπεροχο Αιγαιο μας και την εδειχνα στο συντροφο μου, λεγοντας χωρις να το πολυσκεφτω : "αυτο θα πει πολυτελεια, να εχεις ενα τετοιο σπιτι" Μου εχει μεινει η εντελως υγιης απαντηση του "η μονη αληθινη πολυτελεια ειναι να μην αναγκαζεσαι να εχεις εναν μαλακα πανω απο το κεφαλι σου, να σου λεει τι θα κανεις"
Αυριο θα δουλεψω απληρωτες υπερωριες, Τζων Μποη...κι αυτο δε με κανει να νιωθω καθολου ελευθερη
Για να μην έχεις έναν μαλάκα πάνω από το κεφάλι σου να σου λέει τι να κάνεις, θα πρέπει:
α) να έχεις τόσα χρήματα ώστε να κάνεις του κεφαλιού σου, αν και φαντάζομαι ότι κι εκεί κάποιος "σύμβουλος" θα υπάρχει για να σε συγκρατεί
β) να τα έχεις γραμμένα όλα, ξέρεις που...αλλά κάτι θα πρέπει να πληρώσεις για φας, άρα κάπου θα λογοδοτήσεις
γ) να είσαι ασκητής στο Άγιο όρος, στο Θιβέτ ή σε κάποιο Ινδουιστικό μοναστήρι, αλλά και εκεί λογοδοτείς στον Θεό που σου επιβάλλει τι να κάνεις
δ) να είσαι διαπιστωμένα τρελός (νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο), αλλά εκεί ότι κάνεις δεν προϊόν ιδίας βούλησης, άρα δεν πιάνεται.
Στις ενδιάμεσες καταστάσεις πάντα έχεις κάποιον/α να σου λέει τι να κάνεις και το χειρότερο είναι να σου λέει πως να το κάνεις.
Σκέψου ότι και εσύ, κι εγώ, κάνουμε περισσότερο ή λιγότερο συνειδητά, κάτι ανάλογο στους γύρω μας.
Όσο για τις υπερωρίες που λες, ουδέποτε έχω πληρωθεί κάτι τέτοιο ...ούτε ξέρω και τι είναι... συμφώνησα, λέει κάποτε , ένα μισθό "πακέτο" που θα τα περιλαμβάνει όλα.
Έλα όμως που εκείνος ο μισθός που κάποτε συμφώνησα, ουδεμία σχέση έχει με τον σημερινό που δεν συμφώνησα!
Αυτό λοιπόν που μένει και που πρακτικά είναι εφαρμόσιμο είναι να αισθάνεσαι όσο καλύτερα γίνεται μέσα στις φυλακές που έχουμε μπει.
αρα, τα αορατα καγκελα τριγυρω, δεν ειναι ιδεα μου :)
ειναι ομως απιστευτο το συναισθημα εξω απο αυτα...!
Καλη σου νυχτα Τζων Μποη!
Τα πραγματικά κάγκελα είναι τα αόρατα...τα άλλα είναι απλά παιχνιδάκι, από αυτά απαλλάσσεσαι ακόμα και με ελικόπτερο :)))
Σήμερα θα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα στην Αθήνα!
...τουλάχιστον όμως έχουμε ακόμα τα χρήματα για ένα αεροπορικό εισιτήριο :)
Καλημέρα Scarlett!
οταν όμως σου λεω οτι η ελευθερια αγοραζεται, δε συμφωνεις :)
ξερεις τι ελευθερια ειναι να εχεις τα χρηματα ακομη και για κεινο το ενα αεροπορικο εισιτηριο ;
Καλησπέρα Τζων Μποη!
Δημοσίευση σχολίου