και κάπως έτσι τέλειωσε αυτό το καλοκαίρι.
ένα καλοκαίρι που πέρα από την -πολλές φορές βασανιστική - ζέστη, δεν έμοιαζε σε τίποτ'αλλο με καλοκαίρι, έτσι όπως τα ήξερα....κάποτε.
μόνο κούραση και ζέστη και απογοήτευση και ζέστη και ταλαιπωρίες και ζέστη και ατελείωτες αναμονές
....
κι έτσι σε λίγο θα υποδεχτούμε το χειμώνα στην πιο κρύα χώρα του κόσμου, γιατί το κρύο ποτέ δεν ήταν το έξω, πάντα ήταν αυτό που είχες μέσα
και στην Ελλάδα κάνει κρύο πολύ κι ας λένε ό,τι θέλουν τα τραγούδια
οι -10 της Ευρώπης αντέχονται πολύ ευκολότερα, γιατί εκεί όλα, όλα εκτός από τους δρόμους είναι ζεστά
όπως ακριβώς εδώ σχεδόν παντού κάνει κρύο όταν δεν μας λυπάται ο Άμων Ρα
....
ευτυχώς που βρήκα τον πορτοκαλί γάτο, που ακόμη με φοβάται- δεν καλλιέργησα τη φιλία συστηματικά μεταξύ μας- και ανησύχησα που δεν τον είδα κάποιες μέρες. αλλά είναι εδώ γύρω, απείλησε μάλιστα μια άλλη γάτα που τον αγνόησε επιδεικτικά και ήρθε και ξάπλωσε νωχελικά στον κήπο....
δεν έχει μάθει να αγαπιέται
...
ένα καλοκαίρι που πέρα από την -πολλές φορές βασανιστική - ζέστη, δεν έμοιαζε σε τίποτ'αλλο με καλοκαίρι, έτσι όπως τα ήξερα....κάποτε.
μόνο κούραση και ζέστη και απογοήτευση και ζέστη και ταλαιπωρίες και ζέστη και ατελείωτες αναμονές
....
κι έτσι σε λίγο θα υποδεχτούμε το χειμώνα στην πιο κρύα χώρα του κόσμου, γιατί το κρύο ποτέ δεν ήταν το έξω, πάντα ήταν αυτό που είχες μέσα
και στην Ελλάδα κάνει κρύο πολύ κι ας λένε ό,τι θέλουν τα τραγούδια
οι -10 της Ευρώπης αντέχονται πολύ ευκολότερα, γιατί εκεί όλα, όλα εκτός από τους δρόμους είναι ζεστά
όπως ακριβώς εδώ σχεδόν παντού κάνει κρύο όταν δεν μας λυπάται ο Άμων Ρα
....
ευτυχώς που βρήκα τον πορτοκαλί γάτο, που ακόμη με φοβάται- δεν καλλιέργησα τη φιλία συστηματικά μεταξύ μας- και ανησύχησα που δεν τον είδα κάποιες μέρες. αλλά είναι εδώ γύρω, απείλησε μάλιστα μια άλλη γάτα που τον αγνόησε επιδεικτικά και ήρθε και ξάπλωσε νωχελικά στον κήπο....
δεν έχει μάθει να αγαπιέται
...
7 σχόλια:
Τελικά, όλες οι εποχές είναι μέσα μας, και καμιά φορά χρειάζονται τα γύρω, και οι γύρω, να μας θυμίσουν και να αισθανθούμε, να ζεσταθούμε και να χαμογελάσουμε... Υπάρχει παντού για μένα ένας αέρας κρυστάλλινος, καθαρός στις αισθήσεις μου, καθησυχαστικός, τρισδιάστατος, όπου και να είμαι, ότι εποχή και να κάνει, εκτός από όταν είμαι στην χώρα που με γέννησε: εκεί ο αέρας αισθάνεται στάσιμος, μπαγιάτικος, με κάποια υγρασία, όπου η αναπνοή είναι βαρετή, και τίποτα από τα παραπάνω δεν έχουν να κάνουν με την μετεωρολογία -και μια που έχεις δίκιο και ο καιρός πάντα είναι μέσα μας, αναρωτιέμαι μια ζωή από που έρχεται αυτή η διαφορά που αισθάνομαι στον αέρα που αναπνέω εκεί... και από όλες τις απαντήσεις που έχω δώσει καμία ακόμα δεν μου φαίνεται αληθινή...
Καλή σου Κυριακή Scarlett :-)
Καλησπέρα, Δημητρη !
Μια πόλη χωρις οάσεις πρασίνου και με έντονο κυκλοφοριακό είναι λογικό κατα τη γνωμη μου να σου δημιουργει το συναισθημα της ασφυξιας που περιγραφεις.
Ωστοσο εγω μιλουσα κυριολεκτικα, οταν αναφερομουν στο κρυο, μια που στην Ελλαδα η θερμανση το χειμωνα θεωρειται απο παρα πολλους περιττη πολυτελεια και ειδικα τωρα με την κριση να μην το συζηταμε καθολου.
Περσι γνωστες μου οικογενειες με παιδια περασαν το χειμωνα με θερμοκρασιες 12-14 βαθμους μεσα στο σπιτι γιατι τα καλοριφερ καιγανε 2 ωρες το βραδυ μονο.
Στην Ελλαδα που γνωριζω κανει τους πιο κρυους χειμωνες κι αυτο δεν εχει σχεση με το εξω, αλλα με το μεσα στα κτιρια.
Είχα εκλάβει το κείμενο σαν αμφιλεγόμενο ανάμεσα στην κυριολεξία και στην μεταφορά... πάντως θυμάμαι μεγαλώνοντας στο κρύο ημιυπόγειο του κήπου, τουρτουρίζαμε και είχαμε μια φορητή σόμπα που έκαιγε κάποιο υγρό, δεν θυμάμαι τι ήταν, και μια άλλη με την ηλεκτρική κουκουνάρα... και πολλές κουβέρτες. Κι όμως, θυμάμαι του χειμώνες ζεστούς :-)
Ξέρω κι εγώ τώρα ανθρώπους που δεν μπορούν να ανάψουν το καλοριφέρ, και κανασδυό χρησιμοποιούν το πρώην ...διακοσμητικό τζάκι για ζεστασιά τώρα, με τα ξύλα που βρίσκουν από τους πωλητές στην Αθήνα -βέβαια τα περισσότερα ξύλα είναι κομμένα παράνομα, χωρίς άδεια, ή καθοδήγηση από την ανύπαρκτη δασοφυλακή, γδύνοντας και τους τελευταίους πράσινους τόπους της υπαίθρου...
Εμείς πληρώνουμε 100-130 Ευρώ τον τόνο το ξύλο. Εκεί;
Στην Ελλάδα το κρύο είναι όντως πολύ τσουχτερό αλλά δεν έχει τη διάρκεια που έχει στις πιο βόρειες χώρες και όταν βγαίνει ο ήλιος είναι πραγματικά απόλαυση.
Το μεγαλύτερο κρύο της ζωής μου το έζησα κάποιες ημέρες στη Κωνσταντινούπολη, ακόμα και η Μόσχα μου είχε φανεί πιο ζεστή!
Προσωπικά, προτιμώ το κρύο από τη ζέστη, μάλιστα όσο μεγαλώνω το προτιμώ ακόμα περισσότερο γιατί τσιτώνει το δέρμα :)))
Φέτος το κρύο θα είναι ακόμα πιο τσουχτερό, με την τιμή του πετρελαίου να έχει εκτοξευθεί.
Scarlett, ο πορτοκαλί γάτος θα αγαπήσει και θα αγαπηθεί σφόδρα κατά τον Ιανουάριο, τον πιο ερωτικό μήνα του έτους, τότε δηλαδή που γεννιούνται οι Αιγόκεροι :))
Δημήτρη, οι τιμές των ξύλων ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή στην Ελλάδα, αλλά και ανά τύπο ξύλου. Η ελιά είναι η πιο ακριβή, το πεύκο πιο φτηνό.
Στην Αθήνα η τιμή του ξύλου (η ελιά κοστίζει κάπου 20 λεπτά το κιλό) είναι πιο υψηλή από άλλες περιοχές της Ελλάδας, με μια αύξηση η οποία μπορεί να αγγίξει και το 80% περίπου!
Η τιμή του τόνου στην Αθήνα κυμαίνεται περίπου μεταξύ 160 και 200 ευρώ, ανάλογα με τον τύπο του ξύλου, την μεταφορά και την τοποθέτηση στο χώρο σου.
Διάβαζα ότι φέτος θα πωλούνται με το κυβικό κι όχι με το κιλό, αλλά όπου πήγα το πωλούσαν με το κιλό τελικά.
Εγώ πάντως έκανα τα κουμάντα μου και πλέον είμαι έτοιμος να τραγουδίσω:
"Κοντά στο τζάκι, αγκαλιά στην πολυθρόνα, θα` χουμε άνοιξη τις νύχτες του χειμώναααααααααααα"
Ίδιες τιμές πάνω-κάτω δηλαδή. Κάτω στην πόλη φτάνει και 200 Ευρώ τον τόνο (20 λεπτά το κιλό), αλλά δεν έχει διαφορές πολύ στο είδος ξύλου. Από μεταφορά, σε μας έρχεται με τρακτέρ που τραβάει καρότσα, και η τοποθέτηση είναι σε δύο φάσεις: 1) η καρότσα σηκώνεται από την μία υδραυλικά και αδειάζει κανένα τόνο στο καλντερίμι μπροστά στην πόρτα της αποθήκης, 2) Η Μαργαρίτα κι εγώ κάνουμε 2-3 ώρες να τα κουβαλήσουμε και να τα τοποθετήσουμε μέσα στην αποθήκη. Γενικά, την άδεια και επίβλεψη/επιθεώρηση κοπής την κάνει το καλύτερό μου ήμισυ, εν στολή :-) Φίλοι θέλουνε να μας τα δώσουνε φτηνότερα αλλά η Μαργαρίτα δεν δέχεται για να μην υπάρχει ούτε υπόνοια ρουσφετολογίας. Μάλιστα εγώ τους κερνάω και Μαστίχα Σκίνος σε μικρά ποτηράκια καθώς αδειάζει η καρότσα.
Πάντως κι εγώ προτιμώ το κρύο! Γι αυτό λέει η Μαργαρίτα ότι ο πελαργός με προόριζε για την Ισλανδία!
:) Αχ! Δημητρη!
τα παιδια δεν κρυωνουν. Οι αναμνησεις σου ειναι σωστες...αλλα σκεψου τους αλλους με τις κουβερτες (καποιο λογο θα ειχαν) :)
Για τα ξυλα σου απαντησε ο Τζων Μποη, αλλωστε δεν ηξερα την τιμη τους, διαβαζα μονο σημερα πώς εκμεταλλευονται ακόμη και αυτων την πώληση οι εμποροι βγαζοντας μεχρι και 500% κερδος.
Ελλάδα είναι εδώ. Αν δεν εκμεταλλευτούμε με καθε τροπο τον συνανθρωπο μας, πώς θα γίνει ;
Προσωπικα δε μ'ενοχλει ο χειμωνας, αν και ειμαι σαφως του καλοκαιριου, μου αρεσουν ολες οι εποχες, ειδικα η εναλλαγη τους , αλλα τους εσωτερικους χωρους τους θελω ζεστους, το χειμωνα :)
Γεια σου Τζων Μποη, με τα ωραια σου!
:)
Ειναι αληθεια πως στις βορειες χωρες ο χειμωνας κραταει πολυ και δεν κανει και αληθινο καλοκαιρι διαρκειας, να το καταλαβεις.
Παρ'όλα αυτα προτιμω τις εκει πολιτισμενες συνθηκες εργασιας, απο τις εδω, οπου αυτους τους 5-6 μηνες του κρυου παντα υποφερω.
Για το σπιτι δε με νοιαζει, φροντιζω να εχω αυτονομια.
Με τον γατουλη, ολα οκ, θεμα χρονου ηταν να γνωριστουμε καλυτερα (να τον ταισω δλδ λιχουδιες) Φυσικα και εννοουσα οτι δεν εμαθε να αγαπιεται απο τους ανθρωπους, αλλα ξερω οτι το ειχες καταλαβει :)
Δημοσίευση σχολίου