Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Κρύο το φετινό Πάσχα. Κρύο και βροχερό και συννεφιασμένο.
Περνώ το σκοτεινό ποταμάκι και μάτια, δέρμα, μυαλό γεμίζουν από το νοσταλγικό άρωμα άλλων ανοίξεων, άλλων δρόμων. Μικρές φλογίτσες και λουλούδια της άνοιξης ποτισμένα λιβάνι και αλμύρα. Στενά σοκάκια και θάλασσα και τα αύριο καλά ζυγιασμένα.
...
Πάει καιρός, μα κάποτε κάθισα κάτω από την ανθισμένη μπουκαμβίλια, ενώ από μακριά έφτανε ο αχός της θάλασσας.

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

χωρίς ήχο

Η τηλεόραση παίζει με κλειστό τον ήχο, ίσα ίσα για τις εικόνες που εναλλάσσονται, ενώ ακούγεται το παρακάτω στο ραδιόφωνο.
Τα στόματα στην οθόνη ανοίγουν και κλείνουν βουβά , άλλοτε χαμογελούν ψεύτικα, άλλοτε μορφάζουν, άλλοτε φωνάζουν εξαγριωμένα ....
όμως τίποτα δεν είναι τόσο δυνατό όσο αυτός ο σπαραγμός στο τραγούδι.
Θα μπορούσα να το ακούω για ώρες.....
Και  σκέφτομαι πως δεν γίνεται να μην τσαλακωθείς από αγάπη, δωσ'της ό,τι νόημα θέλεις.... αλλά κοίτα τι ωραία τραγούδια που μπορείς να γράψεις χάρη σ'αυτό το τσαλάκωμα !

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Τέρμα τα xp. Τέλος.
Αφού ο κύριος microsoft μου έβγαλε άχρηστους δύο υπολογιστές, δεν μου έμεινε  άλλη λύση από το να τα αποχαιρετήσω .
Αν κάτι μαθαίνει κανείς  στην εποχή μας, είναι η περιορισμένη διάρκεια που έχουν τα πάντα γύρω
μας. Οι γρήγορες αλλαγές. Το να μην έχεις δικαίωμα στη συνήθεια.
...
Τέσπα. Άσχετο, αλλά κι αυτό σημερινό.
Ερχόμενη σε επαφή με διάφορους ανωτέρους μου στη δουλειά, αναγκαστικά παρατηρώ ποιοι είναι αυτοί που εξελίσσονται. Σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι άτομα με ιδιαίτερα προσόντα. Απλά άνθρωποι με συγκεκριμένους στόχους που  εκμεταλλευόμενοι την "θεσμοθετημένη αναξιοκρατία" (μα τι ωραία έκφραση ! - κλεμμένη) αναρριχήθηκαν εκεί που βρίσκονται σήμερα.
Πτυχία ανούσια, αποκτημένα χωρίς κόπο, στοχευμένη επιδίωξη να βρεθούν σε θέσεις κλειδιά...
πολύ απλά :
η εικόνα του τόπου
...
Είναι οι ίδιοι που μας κυβερνούνε, που γίνονται δήμαρχοι και διευθυντές στο δημόσιο.
Είναι οι ίδιοι που με κρίση  ή χωρίς δε φοβούνται ότι θα απολυθούν , ότι θα πεινάσουν, ότι θα βρεθούν στο δρόμο.
....
Απαισιόδοξο.... δε λέω....
όσο και το live your (real) myth in Greece