Σάββατο 9 Μαΐου 2015

περί οραμάτων

Ανάμεσα σε μια στάσιμη, χωρίς φιλοδοξίες (πόσο ονειροπόλος να είσαι πια !), διαπραγμάτευση και σε μια ανάπτυξη που κανείς δεν δρομολόγησε ποτέ ( σα να περιμένεις ένα τρένο που όχι μόνο δεν ξεκίνησε, αλλά δεν είναι καν στον πίνακα δρομολογίων), δείχνω την δουλειά του Γ στον Χ, γνωρίζοντας πως λόγω αντικειμένου είναι ικανός να την εκτιμήσει:
εξαιρετική δουλειά , πρότυπη, δημιουργική (μήνες και χρόνια εντατικής ενασχόλησης. αμισθί).
ο Χ με κοιτάει μελαγχολικά:
- Και πώς αυτό το έργο επηρεάζει το επαγγελματικό μέλλον του Γ;
Η ερώτηση είναι εντελώς ρητορική. Τόσο ο Χ όσο κι εγώ γνωρίζουμε πως χωρίς κομματική σημαία (οποιουδήποτε χρώματος) αναγνώριση στον δημόσιο τομέα δεν υπάρχει, ούτε επαγγελματική καταξίωση. Μπορείς μόνο να ζεις σαν απλό μυρμηγκάκι, δίχως πολλές απαιτήσεις, δίχως φιλοδοξίες.  Εκτός κι αν ανήκεις σε κάποια από τις οικογένειες που επηρέαζαν και επηρεάζουν καταστάσεις. Τότε γίνεσαι μέχρι και πρωθυπουργός.
Ο Γ έκανε το συγκεκριμένο πρότζεκτ για να βελτιώσει τη δουλειά του. Σε άλλη χώρα θα μπορούσε να προωθηθεί η εργασία του και να χρησιμοποιηθεί ευρύτερα.
Εδώ, είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό που κάποια στιγμή θα θαφτεί μαζί με τον δημιουργό του.
.....
Καταθλιπτικά τα παραπάνω , μελαγχολικά, αλλά το χειρότερο είναι πως όσο τα χρόνια περνούν η πιθανότητα μιας διάψευσης μοιάζει όλο και περισσότερο με ρομαντική αφέλεια.

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Daydream



αυτές οι πρώτες καλοκαιρινές μέρες, εντελώς ξεμυαλιστικές...
εισπνέεις δυνατά το άρωμα από τα πεσμένα φύλλα της νεραντζιάς
η ζωή γεμάτη ήλιο και μια αίσθηση καλοκαιρινής ελαφρότητας
(σχεδόν σαν ψευδαίσθηση)