Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

conclusions

Ένα κάπως δυσάρεστο γεγονός, είναι κάθε φορά που ανακαλύπτεις πως δεν μπορείς να κάνεις να σκεφτεί ένας άνθρωπος με IQ ας πούμε 90, σαν να είχε 100.
Βέβαια ο λόγος που πέφτεις συνήθως σε μια τέτοια παγίδα, είναι επειδή θεωρείς δεδομένο ότι ο άλλος -εφόσον αξιώθηκε να έχει την θέση που έχει-  έχει και τον ανάλογο δείκτη νοημοσύνης.
Κι εκεί την πατάς. Μοιάζει σαν να μιλάς σε τοίχο και στο τέλος χτυπάς το δικό σου κεφάλι, γιατί προσπαθείς να εξηγήσεις κάτι που ξεπερνά τη νοημοσύνη του απέναντι.

Συμπεράσματα 
-Υπομένεις όλες τις μαλακίες των προϊσταμένων σου , γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή. (δεν είναι βέβαια ιδιαίτερα ευχάριστο, ειδικά όταν ξέρεις πώς λειτουργούν οι βελτιωμένες βερσιόν κάποιου πράγματος)
- Όσο πιο ανάξιος κάποιος, τόσες περισσότερες πιθανότητες να γίνει διευθυντής, προϊστάμενος, κάτι υψηλόβαθμο. Ίσως γιατί το μόνο προσόν γι'αυτές τις θέσεις είναι η φιλοδοξία και οι πραγματικά σοβαροί άνθρωποι ασχολούνται με πραγματικά σοβαρά θέματα.
-Δεν είναι τυχαίο, ότι ζούμε όσα ζούμε.


Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

confusion

όταν ακούω τη νεαρά να διαδηλώνει μπροστά στη Βουλή, επειδή στο σχολείο της δεν στείλανε ακόμη δασκάλα  κοντραμπάσου, αναρωτιέμαι τι σύγχυση έχουμε πάθει σαν λαός  και ζητάμε παντεσπάνι όταν δεν έχουμε ψωμί