Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

τα πιο ακριβά

"Τις νύχτες μια δέσμη διάττοντες αναλογεί στα λόγια που θά 'θελες - αλλά δεν. Από τους ανέμους, προτιμάς εκείνον που πήρε τα μαλλιά της δεξιά. Ποιανής; Ω υπάρχει πάντοτε μία, η ανείπωτη. Το νυχτικό της μυρίζει λουίζα και το παράθυρο της ανάβει πότε ψηλά, πότε χαμηλά κι η ζωή μοιάζει εύκολη σα να κυκλοφορείς με σάνταλα."

Οδ. Ελύτης

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

θυμάμαι

την πρώτη φορά που άρχισα να ρίχνω τα τείχη στο μυαλό μου.να καταργώ όρια, περιορισμούς, πρέπει..... Θεέ μου τι απίστευτο συναίσθημα ήταν αυτό!

το θυμήθηκα καθώς κοιτούσα τη λευκή γραμμή που άφηνε ένα αεροπλάνο με κατεύθυνση προς το νότο.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

i know

και ο Τζούμας, νοσταλγώντας μια εποχή που για πάντα χάθηκε:
"...Ξέρεις δεν μπορείς πια να στήσεις έναν μύθο, μία παραμυθία και να το χαρείς. Να πάρ' η ευχή, να πάρει..."
.......................

πόσην ώρα έχει που ακούω αυτήν τη φωνή στο turn into να γρατσουνά εντελώς γατίσια τα ακουστικά μου νεύρα, αυτήν την deep blue μέρα ;

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

διαδρομές

το λεωφορείο ελίσσεται συνεχώς σε μια δαιδαλώδη διαδρομή ανάμεσα σε σπίτια από κόκκινα τούβλα με μικρούς κήπους και ξύλινους φράχτες. πιο κάτω βόσκουν παχουλές αγελάδες .
χαζεύω τα σπίτια με τις φτηνές τους κουρτίνες. ενώ το μυαλό μου ακολουθεί πολλά διαφορετικά μονοπάτια ανάμεσα σε εικόνες και μνήμες
είναι εκείνο το κείμενο του Τ. για το ταξίδι.το ταξίδι που δε σε οδηγεί στο αλλού, αλλά σε ένα πιο βαθύ εγώ
είναι εκείνη η αγκαλιά Νοέμβρη μήνα με νοτιά στη Βουλιαγμένη
-κάτι βρήκες εσύ
πράγματι κάτι είχα βρει ενώ σε περίμενα έξω από το ακριβό ξενοδοχείο.
ήταν η Πούλια. και ήξερα πως "εκείνος" δε θα ήταν πολύ μακριά της.
φορούσα το αγαπημένο μου παλτό...και μερικές φορές μου φαίνεται αστείο που όλα τα λές "παλτά", αλλά είναι επειδή εσύ δε κρυώνεις ποτέ
μια μέρα σκέφτηκα τι νόημα έχει να τα ονομάζω, ζακέτες και σακάκια και καμπαρντίνες και μπουφάν και παρκά....εσύ τα λες παλτά
κι έχεις δίκιο, αγάπη
αλλά θυμάμαι ποιο φορούσα εκείνη τη νύχτα με το νοτιά που με αγκάλιαζες δίπλα στη χλαπαταγή του κύματος και στο ανεμοδαρμένο αλμυρίκι

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

θα σας εξαφανίσωμεν



λατρεμένη σκηνή του παλιού ελληνικού κιν/φου

Αλλά δε θέλω να υπαινιχθώ τίποτα. Εύχομαι μόνο το καλύτερο για τον τόπο.
Και ξέρω πως γίνεται.