Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

βόρεια θάλασσα

Το Norderney είναι ένα από τα νησάκια μιας αλυσίδας νησιών που βρίσκονται στη Βόρεια Θάλασσα. Τα επτά από αυτά ανήκουν στη Γερμανία  ενώ τα υπόλοιπα είναι ολλανδικά.
Δεν είναι εύκολα νησιά λόγω του κλίματος και οι μόνιμοι κάτοικοί τους είναι ελάχιστοι. Το πιο τουριστικά αναπτυγμένο και το πιο εύκολα προσβάσιμο είναι το Norderney, από το οποίο και οι φωτό.
 Τα υπόλοιπα νησιά είναι κάπως δύσκολα όσον αφορά την πρόσβαση μια που εξαρτώνται πολύ από την άμπωτη και την πλημμυρίδα που είναι ιδιαίτερα έντονες σ'αυτά τα βόρεια νερά.


Η Βόρεια Θάλασσα είναι μία γκρίζα θάλασσα. Την ημέρα της επίσκεψης στο νησί οι καιρικές συνθήκες ήταν ιδανικές. Παρ'όλα αυτά το γκρίζο και η θολούρα κυριαρχούσαν.






Το κέντρο όμως ήταν γραφικό και συμπαθητικό.


Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού - όπως και όλα τα υπόλοιπα νησιά- είναι εθνικά προστατευόμενα πάρκα.
Καθώς το φαινόμενο της παλίρροιας δημιουργεί κατά διαστήματα μικρές νησίδες σ'αυτές τις θάλασσες, με λίγη τύχη μπορείς να δεις εκατοντάδες φώκιες να λιάζονται στον ήλιο.

......
Βέβαια....πηγαίνοντας προς την Βόρεια Θάλασσα -αυτό πρέπει να το πω -  θάλασσα δεν βλέπεις.
Αιτία είναι το ακριβώς προηγουμένως αναφερόμενο φαινόμενο (η παλίρροια).
Κατά μήκος όλης της βόρειας ακτής της Γερμανίας υπάρχει ένα ψηλό ανάχωμα -κατάσπαρτο με προβατάκια που βόσκουνε ολημερίς (ίσως και ολονυχτίς) και νερό δεν βλέπεις.
Να κάπως έτσι:


Πρέπει να ανέβεις το λόφο με τα πόδια για να γίνει η εικόνα έτσι (και κάπου πέρα στον ορίζοντα να διακρίνεις μία γκρίζα λωρίδα νερού) :


....
Κι αν είσαι λίγο τυχερός με τις ημερομηνίες ενώ είσαι τόσο βόρεια, μπορεί να πέσεις και πάνω σε κάτι τέτοιο :









Και ως κάτοικος "ναυτικής" χώρας, με το γαλάζιο της οποίας είσαι εσαεί ερωτευμένος, δεν μπορείς να μην αναρωτιέσαι, γιατί όχι κι εμείς ; Γιατί όλα αυτά τα τετρακάταρτα και τα τρικάταρτα, οι ρέπλικες του καραβιού του Μαγγελάνου ή του Goetheborg δεν μπορούν να φιλοξενηθούν και στα δικά μας λιμάνια ; 
(εδώ το επίσημο σποτάκι της διοργάνωσης με εντυπωσιακές εικόνες)

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

παράξενες μέρες

είναι οι μέρες των μικρών και μεγάλων απολογισμών αυτές.
στο τέλος του καλοκαιριού -κι ενώ ο ήλιος ακόμη χαϊδεύει το γυμνό δέρμα- ψάχνεις, αναζητάς τον λόγο, την αιτία αυτής της αδιέξοδης λύπης και τον επόμενο δρόμο .
όσο το σύστημα που υπηρέτησες σου πρόσφερε μια ψευδαίσθηση αυτού του κάτι του απαραίτητου για να συνεχίσεις, δεν λογάριαζες που δεν το πίστεψες ποτέ.
(το πλήρωνες βέβαια ακριβά και δεν φανταζόσουν το ξεπούλημα....αλλά δεν ήξερες)
τώρα, βαραίνει η απιστία και δεν υπάρχει πολλή ζωή για ξόδεμα.
....
μπαίνω στο ασανσέρ, μετά στην αποβάθρα, καθρέφτες, κόσμος,μια νέα κοπέλα μιλάει αδιάκοπα στο κινητό ενώ βαδίζει πέρα δώθε με το ανέμελο διακοπίστικο λουκ της
αυτό το πίσω
κι όλα θα γίνονταν αγάπη  κι επιθυμία και όνειρο
αν μόνο γινόταν
δεν παλεύεται διαφορετικά όταν όλα τα ντόμινο πέφτουν
....
με αγάπη μόνο για καθετί μικρό για καθετί μεγάλο.