Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

έτσι πρέπει



την ώρα που επέστρεφα  από το νησί, άφησα το βλέμμα μου αόριστα να πλανηθεί στο μπλε, αυτό το  απίστευτο μπλε. η θάλασσα είχε έναν ελαφρό κυματισμό που ανεβοκατέβαζε, τους καθισμένους στα κύματα, γλάρους
αυτό είναι σκέφτηκα. αυτό και τίποτ' άλλο.

ίσως την μέρα που όλα τα βάσανα και οι κακίες θα είναι κομμάτι ενός παρελθόντος ασήμαντου , ίσως απ'όλες τις εικόνες που το αλτσχάιμερ θα έχει διαφυλάξει, να μείνει μια θάλασσα ελαφρά κυματισμένη, ένα απρόσμενο φιλί στο μάγουλο, και κάτι παιδιά που πηδάνε με φόρα μες στο νερό


μες στη ζωή


έτσι πρέπει.....

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

μετακαλοκαιρινά

Κάθε που έγερνε πάνω του της φιλούσε τρυφερά το κεφάλι.

...
Σα σβούρα γύριζε από δωμάτιο σε δωμάτιο, ενώ τα κόκαλα  πονούσαν. Κρεμάστρες και γάντζοι και διπλωμένες σακούλες, νεκρά τηλέφωνα, μη με λογαριάζεις...
Πατούσε πάνω σε καρφιά...
...
Από το βροχερό '08 σ'ένα δροσερό  μπιστρό, ξανά μεγαλόπνοα σχέδια δεν είχε κάνει.

...
Ένας κοκκινολαίμης πέταξε ταλαιπωρημένος πλάι της.
...

Δύσκολος Σεπτέμβρης. Και Ιούνης. Και Μάης. Και Ιούλης. Γιατί να μην είναι οι μήνες σαν τις εικόνες του ημερολογίου; Χάρτινα ωραίοι;

...

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

παραλληλισμοί


Πέφτοντας πάνω στην χτεσινή ανάρτηση του Τζων Μπόη, ήταν σαν να ξαναέκανα βόλτα στα δρομάκια των παρακάτω εικόνων. Βέβαια η περιοχή που επισκέφτηκε ο Τζων Μπόη βρίσκεται στη Γαλλία, ενώ το δικό μου ταξίδι ήταν στη Γερμανία αλλά οι ομοιότητες είναι προφανείς. 
Λουλουδάκια, ποταμάκια, γεφυρούλες και σπίτια με τονισμένα τα ξύλινα δοκάρια τους.
Όσο για το ποιος επηρεάστηκε από την αρχιτεκτονική του γείτονα μάλλον δε χρειάζονται συζητήσεις. ;-)
Πάντως το φαγητό στο συγκεκριμένο τουριστοχώρι ήταν εξαιρετικό όπως και η τοπική τους μπύρα, το μόνο αρνητικό - που είναι και μόνιμο αρνητικό αυτών των χωρών -  είναι ότι ενώ το δικό σου ημερολόγιο μπορεί να δείχνει ακόμη Αύγουστο, αυτά τα μέρη έχουν ήδη περάσει στον Οκτώβριο (όπως τον ξέρεις εσύ).

























Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

στην εκπνοή

Κι έτσι εξέπνευσε άλλος ένας Αύγουστος κι  ένα καλοκαίρι ανούσιο, κουραστικό, άχρωμο .
Ελάχιστες οι στιγμές της γαλήνης. Μηδαμινές όσον αφορά την αναζήτηση της ευτυχίας στο πρόσωπο του άλλου.
Όταν δεν μπορείς να μοιραστείς την ομορφιά ....γεμίζεις αδειοσύνη. Γίνεσαι φτωχός. Πολύ.
Ή θα έχεις το μπλε ή το φιλί. Ή το ζεστό  φως του ήλιου ή την αγκαλιά . Ποτέ και τα δύο
"Είμαι δυστυχισμένος " ... και κόπηκε κάθε απόπειρα χαράς.

Από κάτω ο Καραβοστάσης, οι βαρκούλες, το μπλε, οι γυμνοί λόφοι και μια αγάπη που έπρεπε να κρατήσω αποκλειστική. Να την ξεχωρίσω από την άλλη . Να μην τις μπερδεύω μεταξύ τους.