Θέλω μια εφημερίδα χάρτινη, κυριακάτικη, με όλα εκείνα τα έξτρα καλούδια που έχουν τις Κυριακές. Τα περιοδικά, ίσως και κανένα βιβλίο, πολύ παλιά δίνανε μέχρι και dvd ή cd μουσικής. Διόλου άσχημα.
Ο Δ , αν και λάτρης κι εκείνος μέχρι πρότινος κάθετι του έντυπου, με ρωτάει τι την θέλω όταν του ζητάω την διεύθυνση για το κοντινότερο περίπτερο..... Πολύ μακριά τελικά.
"Θέλω χαρτί επιτέλους" του λέω. "Θέλω να γυρίσω τις σελίδες, θέλω να επιλέξω τα νέα που θα διαβάσω" . Βαρέθηκα το ίντερνετ. Βαρέθηκα να διαλέγει εκείνο για μένα. Βαρέθηκα τις έξυπνες συσκευές.
...
Σε λίγο θα εκλείψουν και τα τελευταία περίπτερα που θα πουλάνε εφημερίδες. Για τα γερόντια. Που κι αυτά θα εκλείψουν σε λίγο. Εμείς δλδ.
"Ο θαυμαστός καινούριος κόσμος" που κάποτε μας γέμισε με όνειρα μετατράπηκε σε μια ψηφιακή δικτατορία.
Κάποτε μπαίναμε στο youtube ακούγαμε το τραγούδι μας και φεύγαμε. Ούτε αναμονή για διαφημίσεις ούτε η επί πληρωμή αφαίρεση τους.
Κάποτε και οι ειδήσεις ήταν πιο γενικές και παντός περιεχομένου. Τώρα αν τολμήσεις να κλικάριες μια φορά το όνομα της όποιας διασημότητας, θα την βλέπεις μπροστά σου μέχρι να πεθάνεις.
Τα "νέα" που σου παρουσιάζονται είναι στοχευμένα στα δήθεν ενδιαφέροντά σου.
Κι αν αλλάξω ενδιαφέροντα; Ή αν το κλικ της στιγμής ήταν απλά ένα κλικ της στιγμής;
Λάθος σου.
Όλος ο κόσμος σε μια οθόνη ενός smartphone. Facebook για τα γερόντια, Insta για τους μεσήλικες και tik tok για τους νέους. Ίσως στο μεταξύ να ξεπήδησε και καμιά νέα τρεντιά, ένα νέο σόσιαλ που δεν το πήρα χαμπάρι.
Κι εκεί θα μάθεις όλους τους ρυθμούς με τους οποίους πρέπει να χορέψεις, όλα τα μέρη που μαζί με μερικά εκατομμύρια σαν κι εσένα πρέπει να επισκεφτείς, θα γνωρίσεις όλους τους ινφλουένσερ που θέλεις να τους μοιάσεις. Όλος ο κόσμος σε μία οθόνη, χαρούμενος και γελαστός, όλοι είναι απίστευτα ευτυχισμένοι, όλες οι κοπέλες έχουν μακριά, ίσια συνήθως, μαλλιά και πρησμένα, φιλήδονα χείλη, κάνουν μπότοξ από τα 16 τους, αλλάζουν τρεις φορές τη μέρα ρούχα, ίσως και περισσότερες, ταξιδεύουν, πηγαίνουν παντού και δεν αφήνουν γωνιά του πλανήτη απάτητη. Γεννούν ον κάμερα, γιορτάζουν ον κάμερα και μερικοί βάζουν μέχρι και τα κλάματα ον κάμερα γιατί χάσανε την γάτα, τον σκύλο, τον σύζυγό ή το χάμστερ τους.
Ον κάμερα. Κλαις τον χαμό του συντρόφου σου ον κάμερα. Η λογική του 21ου αιώνα. Το συναίσθημα του 21ου αιώνα.
Όλος ο κόσμος σε μια οθόνη, όλοι δικτυωμένοι, όλοι μια όμορφη παγκόσμια κοινότητα, όλοι πανέξυπνοι σαν τα πανέξυπνα κινητά τους , όπου γράφεις μία λέξη και συμπληρώνεται στο τέλος μία άλλη, γιατί δεν γίνεται εσύ να ξέρεις καλύτερα. Εσύ να επιλέγεις.
Δε γίνεται ΕΣΥ να επιλέγεις.
...
