Αργά στο Β. Τα πρώτα αναγνωριστικά φιλιά. Σώματα σχεδόν λησμονημένα. Διστακτικό κι όμως οικείο άγγιγμα. Λατρεμένο.
Πύργος σαν μέσα από παραμύθι. Βρέχει. Και αυτό το καλοκαίρι. Δε μας νοιάζει. Δέντρα, ροδώνες και κούνιες και ο σκύλος τρέχει δίπλα και το χαμόγελο φωτίζει όσο χιλιοι ήλιοι τη μέρα.
Πρέπει να φύγουμε .Η γάτα κάθεται πάνω στο λογαριασμό. Ή δίπλα. Δεν έχει σημασία. Ατάραχη δειχνει ποιος είναι το αφεντικό. Παρείσακτοι!
Πελεκημένες από ξύλο φιγούρες. Κρυώνω. Με αγκαλιάζεις. Η γέφυρα. Το εκπληκτικό εστιατόριο. Λάθος παραγγελία. Καλύτερα να ρωτάω άλλη φορά. Ο σκύλος στα πόδια μας. Του έφερες το κουβερτάκι. Ένα πλοίο περνά, η γέφυρα σηκώνεται, μου χαρίζεις την πιο όμορφη φράση της ημέρας.
Reetgedeckte Fischerhäuser, η νύστα που διώχνουμε, το σε θέλω.
Αχόρταγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου