Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

πολύ γρήγορα


Δεν ξέρω πότε πέρασε αυτός ο μήνας και φτάσαμε δυο μέρες πριν την εκπνοή του. Νομίζω πως ο χρόνος τρέχει υπερβολικά γρήγορα.
Και μη μου πείτε πότε συμβαίνει αυτό. Δε θέλω να ξέρω. Ή μάλλον θέλω να ξέρω μόνο τη μία από τις δύο εκδοχές σ' αυτήν την διαπίστωση.

" Σε μια γη μπλε της βιολέτας μ'άγριες χαίτες τρικυμίας
Όστρακα κι άλλα του ήλιου ευρύματα να γυαλίζει καταγίνονταν
Ωσαν τα εκμαγεία του νου σου να μην είχαν κιόλας
Φύση βγάνει περασμένη απ'όλες του θυμού των θεών τις αστραψιές
Ή για λίγο να μην είχε από δική σου χάρη μέσα μου
Μισανοιχτό μείνει το Ακοίταχτο !
Αλλ' ο λέων περνάει σαν ήλιος..."


Ο.Ε.  τα ελεγεία της οξώπετρας


όταν σου λείπει η άνοιξη, τη βρίσκεις σε λέξεις.
λέξεις που κουβαλάς στα χέρια σου κι άλλες πίσω από τα μάτια ενώ διασχίζεις λευκές εικόνες.
μια εναλλαγή γκρίζου- λευκού

τι τον ρωτάς ποιο κρεβατάκι προτιμά; το δικό μου, φυσικά.
αλλά πώς να σου το πει ; πώς να σου το πω εγώ ;

ιρλανδέζα....κοκκινομάλλα ιρλανδέζα
όχι ξανθιά

Δεν υπάρχουν σχόλια: