κρύο και χρώματα

Αν έχετε διαβάσει το ενδιαφέρον μυθιστόρημα "Η δεσποινίς Σμίλα διαβάζει το χιόνι" του Δανού  Πέτερ Χόε, τότε ίσως να θυμάστε πως κάπου  στην αρχή ο συγγραφέας προσπαθεί δια στόματος της πρωταγωνίστριάς του να εξηγήσει την διαφορά του κρύου, όπως το αντιλαμβάνεται κανείς στην Κοπεγχάγη και στη Γροιλανδία. Η Γροιλανδία αν και πολύ βορειότερα και με ένα στάνταρ αρνητικών θερμοκρασιών θα περίμενε κανείς να είναι ψυχρότερη. Και με βάση μετρήσιμα μεγέθη, είναι. Αλλά στην Κοπεγχάγη είναι πιο έντονη η αίσθηση του κρύου.
Όσοι έχετε παρακολουθήσει αμερικάνικο δελτίο καιρού θα έχετε προσέξει πως παράλληλα με τις πληροφορίες για ηλιοφάνεια, ανέμους και θερμοκρασία υπάρχει κι εκείνο το περίφημο feels like.
E! ...Στην Κοπεγχάγη το θερμόμετρο μπορεί να δείχνει 5 βαθμούς, but you feel it like -3 or -5 , κάτι που οφείλεται  στο είδος των  ανέμων και στην ποιότητα του αέρα απ'όσο γνωρίζω.

Η πρωτεύουσα της Δανίας, λοιπόν, δεν είναι για πολλές βόλτες αυτήν την εποχή.
Γοητευτική, όμως, αριστοκρατική, πολύχρωμη,  μοντέρνα, καθαρή (πλην των καναλιών της) και οργανωμένη είναι.

Το περίφημο Nyhavn, είναι κάτι σαν το Μοναστηράκι μας για τους τουρίστες. Ένα κανάλι με πολύχρωμα κτίρια και από τις δύο μεριές και μερικά παλιά ιστιοφόρα.

Χρώμα και γούστο  ακόμη και στις πειρατικές σημαίες των παλιών πλοίων που στέκονται ακίνητα στο λιμάνι.

Ή στα κατακόκκινα παραθυρόφυλλα

Ανεξήγητο παρέμεινε, πώς σε μια κατά τα άλλα πεντακάθαρη πόλη, τα κανάλια λειτουργούν ως χωματερές.

Πληροφοριακά επίσης στη Δανία δεν ισχύει το ευρώ, έχουν τις δικές τους δανέζικες κορόνες, η "γοργόνα"  απουσιάζει ακόμη στη Σαγκάη μέχρι το τέλος του χρόνου ...και δεν βρήκα πουθενά αξιόλογα danish pastry. Χαλάσανε κι αυτά με την παγκοσμιοποίηση.