τι θα....

"θα ζούσα στον χρόνο τον χωρίς μνήμη"...αυτή είναι η απάντηση


θα ανέπνεα...μισή
θα γελούσα...μισή
θα ζούσα...μισή

μέχρι η μνήμη να θάμπωνε την εικόνα σου και τη δύναμή της

(θυμάσαι στο τσίρκο του ήλιου που ένιωθες να σου ξεριζώνουν το αριστερό σου χέρι , επειδή σου έλειπε εκείνη ;.....γιατί εσύ έχεις το δικαίωμα ;)

μια μέρα ο δ μου είπε. πήγαινα κάθε σ/κ στο σπίτι περιμένοντας να μου τηλεφωνήσεις.
είκοσι χρόνια μου πήρε
(να ξεχάσω...και μαζι με τη μνήμη χάθηκε και η ανάμνηση του γέλιου. εκείνη η χαρά που έδινε νόημα στα πιο ασήμαντα πράγματα. δεν ξέρω τι ήταν πιο σκληρό. η μνήμη ή η απώλειά της;)
και μια άλλη ο α μου είπε δεν περίμενα να βγεις εκείνη την ημέρα ζωντανή.
ένα βλέμμα μου πήρε

δεν είναι όσα δεν ζεις. είναι ο λειψός εαυτός μας όταν δεν έχεις ολόκληρο το γέλιο σου.
αυτό που σε πλησιάζει με καμπύλες