Αν κάποιος επιθυμεί να διαβάσει κάτι ευχάριστο και όμορφο, τότε είναι εντελώς λάθος εδώ σήμερα,ας κάνει στον εαυτό του τη χάρη να πάει παρακάτω, όλο και κάτι καλύτερο θα βρεθεί στο δρόμο του.
Η διάθεση μου είναι τουλάχιστον τόσο γκρίζα όσο και η βαριά συννεφιά έξω από το παράθυρό μου δεν έχω ούτε το κέφι ούτε το κουράγιο να υποκριθώ κάτι διαφορετικό ή να την ωραιοποιήσω, από την άλλη νιώθω μια ανάγκη να την αποτυπώσω μήπως και ελαφρύνει.

ναι....πάντα τους κάνω αυτούς τους παραλληλισμούς με το "έξω" κι ας μη βιαστεί κάποιος να ειρωνευτεί την αποτυχημένη μου προσπάθεια να εκφραστώ λυρικά, γιατί αν κάτι δεν ισχυρίστηκα ποτέ, τότε αυτό είναι η ικανότητά μου να γράφω, ποτέ δεν ήμουν καλή στη γραφή, ποτέ δεν θα γράψω, τούτο εδώ είναι ένα απλό ημερολόγιο, μια δική μου ανάγκη να εκφράσω όσα περνούν απ'το μυαλό μου , μερικές φορές κάποιοι περνάτε από δω μέσα, αφήνετε έναν καλό λόγο ή μια αφορμή για παραπέρα σκέψη κι αυτό είναι το καλύτερο.

Εδώ και δυο χρόνια η επιλογή μου είναι συνεχώς ανάμεσα σε γκρεμό και ρέμα. Σε Σκύλλα και Χάρυβδη. Το μη χείρον βέλτιστον
Και συνεχώς αποδοχή, αποδοχή, αποδοχή και αμέτρητοι συμβιβασμοί με τους οποίους ουδέποτε πριν είχα σκεφτεί να συνθηκολογήσω.
Κι ο άλλος σε ρωτάει "έκανες αυτό ; έκανες εκείνο;" και απαντάς "όχι. δεν. με τόσες ανατροπές δεν μπορούσαν να μείνουν ίδια τα σχέδιά μου."
 πόσο μάλλον να πραγματοποιήσεις εκείνα τα όνειρα για τα οποία αξίζει ο αέρας που αναπνέεις.
Αλλά αυτή είναι η ζωή. Εντελώς ρεαλιστικά. Με προκλήσεις, με διαψεύσεις, με ξαφνικές ανατροπές (τι να πουν και κάποιοι στην μακρινή Ιαπωνία;)
Και διαρκώς να κρατάς τις αποστάσεις της μοναξιάς και της σιωπής και της διακριτικότητας, και όταν η ανάγκη γίνεται πιο ισχυρή...

ούτε και μ'αυτό είχες συνθηκολογήσει

Τέλος πάντων. Σήμερα περνάνε συνεχώς ειδών ειδών πουλιά από το μπαλκόνι μου. Δε μου κάνει τρομερή εντύπωση, όλο το χειμώνα τα τάιζα και ξέρουν πως εδώ θα βρουν ένα ήρεμο καταφύγιο, απλά να, σήμερα είναι πιο πολλά ίσως λόγω συννεφιάς και ήρθαν και μερικά από τα σπάνια, όπως οι δύο κοκκινολαίμηδες κι εκείνο το μεγάλο, κίσσα να ήτανε ; δεν πρόλαβα να δω.

η φωτό άσχετη με το κείμενο, από μια πρόσφατη βόλτα σε μια πόλη με ταξιδιάρικα σύννεφα, ελπίζω να ομορφύνει λίγο το όλον ποστ