σκόρπια

τελευταία ξυπνώ καθημερινά κάτω από το δυνατό φως του ήλιου. μοιάζει σχεδόν  αφύσικο. τόσο που -επειδή δε συμβαίνει συχνά - κανένα σπίτι δεν έχει παντζούρια /
ένα καλό φιλί κρατά 12 ολόκληρα δευτερόλεπτα κατά μέσο όρο, στα 80's κρατούσε 5,5. ποιος είπε ότι οι καιροί μας γίναν ταχύτεροι;/
από την άλλη, κάμπριο όλνταιμερ σουλατσάρουν στους δρόμους .είμαστε σε άλλο χρόνο. /
τα φιλιά τα θέλω στο σήμερα./
οι τόποι , όλοι ανεξαιρέτως μιλάνε μόνο σ'εκείνους που θέλουν να τους ακούσουν. μερικές φορές όμως οι φωνές τους είναι εκκωφαντικές. δε σε σώζουν ούτε ωτασπίδες  /
ζηλεύω τις γυναίκες μ' εκείνη την αέρινη γοητεία. μετά θυμάμαι πόσο συγκεντρωμένες στην εξωτερική τους εικόνα πρέπει να είναι. είμαι αποτυχημένη/
μ'αρέσει να διαβάζω για ανθρώπους που θέλουν να γεράσουν μαζί. όπως sartorialist και garance dore. /
θέλω να μπω σε ένα αεροπλάνο χωρίς προορισμό. δε θέλω να φτάσω, μόνο να πηγαίνω. να κοιμάμαι σε πρόχειρους σταθμούς και μετά να συνεχίζω. να ζω μόνο με βλέμματα και σκέψεις εφήμερες. μέχρι να κουραστώ/
το πιο μεγάλο λάθος που κάνω κάθε μέρα είναι που αντιμετωπίζω τη ζωή σαν ισολογισμό. ενώ είναι γεμάτη τυχαίους και αστάθμητους παράγοντες./
η ελάχιστη ευφυία μου αποδεικνύεται μόνο όταν αντιμετωπίζω το χάος με χάος. δλδ σπάνια. συνήθως νομίζω πως χρειάζεται να είμαι ορθολογίστρια./
τουλάχιστον αναγνωρίζω την ανικανότητά μου./
μπορεί κάποιος να μου μαρτυρήσει τις playlist του Εν Λευκώ ; μεγάλη χάρη θα μου κάνει/
το πρωί χάζευα πάλι κάποια από τα έργα του  Banksy. κάποτε νόμιζα πως χρειάζεσαι καμβά για να ζωγραφίσεις