η αγκαλιά

καμιά φορά πόση ανάγκη για μια αγκαλιά κι ένα
" είμαι εδώ. όλα θα πάνε καλά"

τη νύχτα που το φεγγάρι πέφτει στο γυμνό στρώμα στο πάτωμα και δε φοβάσαι, δεν ανησυχείς, μόνο προσμένεις.
με  κείνο το βλέμμα του κοριτσιού που πρώτη φορά βγαίνει στον κόσμο.μόνο.
και τη μέρα που το νερό τελειώνει και κοιτάς το πληγωμένο σου χέρι.
αυτό έχεις.
γι'αυτό και τ'αγαπάς λίγο παραπάνω.


και στέκεσαι μόνο σε μια στιγμή. σ' εκείνο το αγκάλιασμα στην Πανεπιστημίου.και το αναπαράγεις συνέχεια στο μυαλό σ΄ένα ατέρμονο replay. τι κι αν δεν ήταν στην Πανεπιστημίου ; εσύ εκεί θες να το θυμάσαι.
άλλωστε την αγκαλιά  φέρνεις στο νου.
οι δρόμοι πάντα χάνονται.

( πολύ ευάλωτη τελευταία ,πολύ ευαίσθητη. ίσως να φταίνε τα πολλά πολλά φάρμακα.
θέλω πολύ να ξαναγίνω δυνατή. )