πριν μας βρει η κρίση και όσα συμβαίνουν εδώ και πάνω από έναν χρόνο στην Ελλάδα, έτυχε να συλλογιστώ αρκετές φορές - και μάλιστα με μια σχετική έκπληξη- πως η γενιά μου και όσες την ακολούθησαν , ήταν οι πρώτες γενιές της ιστορίας (τουλάχιστον αυτής των τελευταίων χρόνων, όπου οι μικρομεσαίοι απέκτησαν ξαφνικά ένα σεβαστό επίπεδο ζωής, δικαιώματα και ελευθερίες), που δεν γνώρισαν πόλεμο, δυστυχία, ανέχεια.
στις παλιότερες εποχές των φεουδαρχών και των κολλήγων, των αστών και του απλού κι αγράμματου λαού, δεν θέλω καν να αναφερθώ, μια που ακόμη και αν υπήρξε κάποια περίοδος δίχως πολέμους και πολιτικές αναταραχές, μιλάμε για τελείως διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης και για τεράστιες κοινωνικές ανισότητες.
όμως αν εστιάσουμε στον 20ο αιώνα : 1914-1918 α' παγκόσμιος, 1922 μικρασιάτικη καταστροφή, 1939-1945 β'παγκόσμιος, 1946-1949 ελληνικός εμφύλιος, 1967-1974 χούντα....η μόνη περίοδος ηρεμίας ήταν αυτή των τελευταίων χρόνων (για το έθνος μας)
προφανώς - και όπως αποδεικνύεται- δεν είναι φυσιολογικό αυτό.
τώρα αντιλαμβάνομαι πως το αίσθημα της ασφάλειας δεν πρέπει να θεωρείται ποτέ δεδομένο. ούτε και τα κεκτημένα.
προσωπικά θεωρούσα αφελώς (με την αφέλεια όλων όσων ζουν αμέριμνα) πως οι μόνες απειλές που υπήρχαν, είχαν σχέση είτε με την υγεία είτε με φυσικές καταστροφές.
παράγοντες που δεν μπορείς να έχεις υπό έλεγχο.
τελικά τίποτε δεν ελέγχεις.
το επίπεδο της ζωής σου, η δουλειά σου, η υγεία σου, η περιουσία σου, οι ανθρώπινες σχέσεις...όλα ευμετάβλητα (ασχέτως φυσικών καταστροφών).
το να χάνεις μία μία τις σταθερές σου και την πίστη σου σε θεσμούς και ανθρώπους ,είναι κατά τη γνώμη μου το πιο σκληρό και άγριο βήμα ενηλικίωσης.
σε άλλα μέρη, το κάνουν ήδη μικρά παιδιά που χάνουν ξαφνικά γονείς, σπίτι, οτιδήποτε σημαίνει ασφάλεια κλπ, λόγω πολέμου, φυσικής καταστροφής, προσφυγιάς...
από αυτήν την άποψη ήμασταν τυχερές γενιές
.............................
το τραγουδάκι άσχετο ... αλλά έχει κατασκηνώσει στο μυαλό μου δυο μέρες τώρα
στις παλιότερες εποχές των φεουδαρχών και των κολλήγων, των αστών και του απλού κι αγράμματου λαού, δεν θέλω καν να αναφερθώ, μια που ακόμη και αν υπήρξε κάποια περίοδος δίχως πολέμους και πολιτικές αναταραχές, μιλάμε για τελείως διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης και για τεράστιες κοινωνικές ανισότητες.
όμως αν εστιάσουμε στον 20ο αιώνα : 1914-1918 α' παγκόσμιος, 1922 μικρασιάτικη καταστροφή, 1939-1945 β'παγκόσμιος, 1946-1949 ελληνικός εμφύλιος, 1967-1974 χούντα....η μόνη περίοδος ηρεμίας ήταν αυτή των τελευταίων χρόνων (για το έθνος μας)
προφανώς - και όπως αποδεικνύεται- δεν είναι φυσιολογικό αυτό.
τώρα αντιλαμβάνομαι πως το αίσθημα της ασφάλειας δεν πρέπει να θεωρείται ποτέ δεδομένο. ούτε και τα κεκτημένα.
προσωπικά θεωρούσα αφελώς (με την αφέλεια όλων όσων ζουν αμέριμνα) πως οι μόνες απειλές που υπήρχαν, είχαν σχέση είτε με την υγεία είτε με φυσικές καταστροφές.
παράγοντες που δεν μπορείς να έχεις υπό έλεγχο.
τελικά τίποτε δεν ελέγχεις.
το επίπεδο της ζωής σου, η δουλειά σου, η υγεία σου, η περιουσία σου, οι ανθρώπινες σχέσεις...όλα ευμετάβλητα (ασχέτως φυσικών καταστροφών).
το να χάνεις μία μία τις σταθερές σου και την πίστη σου σε θεσμούς και ανθρώπους ,είναι κατά τη γνώμη μου το πιο σκληρό και άγριο βήμα ενηλικίωσης.
σε άλλα μέρη, το κάνουν ήδη μικρά παιδιά που χάνουν ξαφνικά γονείς, σπίτι, οτιδήποτε σημαίνει ασφάλεια κλπ, λόγω πολέμου, φυσικής καταστροφής, προσφυγιάς...
από αυτήν την άποψη ήμασταν τυχερές γενιές
.............................
το τραγουδάκι άσχετο ... αλλά έχει κατασκηνώσει στο μυαλό μου δυο μέρες τώρα
17 σχόλια:
Τυχερες γενιες - σιγουρα. Και που να συγκρινουμε τον 20ο αιωνα με τον 9ο ειτε τον 13ο (προχειρα παραδειγματα). Μιλαμε για ΤΗΝ τυχη.
Η πρωτη φορα που ενιωσα την μηδαμινοτητα μου και το ποσο ερμαιο σε τυχαιους παραγοντες ειμαι, ηταν (που αλλου) στην Θαλασσα.
Η Θαλασσα με εμαθε, οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο.
Το σκέφτομαι κι εγώ καμιά φορά, χρόνια τώρα, ότι είμαστε η πρώτη γενιά στον δυτικό κόσμο που δεν έζησε πόλεμο. Και πράγματι σκεφτόμουνα ότι είναι αφύσικο, μια και η σύγκρουση είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Σκέφτηκα όμως, επίσης, ότι, αφ' ενός, παντού υπήρχαν πόλεμοι, αλλά στον τρίτο κόσμο (Κορέα, Βιετνάμ, κλπ.,) και στον Δυτικό κόσμο ο πόλεμος, ο οποίος ανέκαθεν είχε να κάνει με θέματα οικονομικά (καμουφλαρισμένα ως θρησκευτικά και άλλα) στην πραγματικότητα δεν σταμάτησε ποτέ. Απλά εξελίχθηκε. Και αντί για στρατούς και βόμβες έχουμε τράπεζες και χρήματα. Άλλωστε, αν εξετάσουμε τα πραγματικά οικονομικά κίνητρα τα οποία οδήγησαν την Γερμανία και την Ιαπωνία στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, και κοιτάξουμε την σημερινή τους πραγματικότητα, θα δούμε ότι κι οι δύο αυτές χώρες έφτασαν τους στόχους τους, απλά πήρε 70 χρόνια.
Θα συμφωνήσω με όσα είπες και θα επικροτήσω τη σκέψη πως μια ολόκληρη γενιά των (+)(-)40 ενηλικιώθηκε με τον πιο σκληρό τρόπο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Περαστικά μας!
JR
η θάλασσα ναι, είναι από τα στοιχεία της φύσης που δείχνει πόσο μικρός και αδύναμος είσαι απέναντί της, αλλά θα έλεγα πως το να βρεθείς στην αγκαλιά της είναι και λίγο επιλογή, αντίθετα με τη ζωή, έτσι όπως χαράζεται από άλλους .
Την τύχη όσων ζούμε στις ανεπτυγμένες κοινωνίες του σήμερα προσωπικά την αναγνωρίζω.
Έχουμε καλύψει τόσο πολλές ανάγκες μας (νερό, θέρμανση, στέγη...) κι έχουμε τόσα δικαιώματα γυναίκες άντρες, πλούσιοι, φτωχοί, μορφωμένοι, αγράμματοι..πρέπει να είσαι τυφλός για να μην τα βλέπεις.
thinks
όποιοι και να ήταν οι στόχοι που μπορεί να είχαν οι δύο υπερδυνάμεις που αναφέρεις, σήμερα βλέπω μια Ιαπωνία πανικοβλημένη (όσο κι αν θέλει να το καμουφλάρει)από τη ζημιά που έπαθε
και για τη Γερμανία επιφυλάσσομαι να μιλήσω
Αυτό που προσωπικά έμαθα με τα χρόνια και μελετωντας την ιστορία είναι ότι οι κάθε είδους ισορροπίες είναι πολύ ευθραυστες και δεν υπάρχει κοσμοκρατορία που να έζησε για πολύ, ούτε και περιοδος ακμής που να διηρκησε για παντα.
Κάθε μεσαιωνας ακολουθειται από μια Αναγεννηση και αναποδα.
Κυματα - κυματα ειναι η ζωή και ο πολιτισμός μας
Ναι, Λένα, περαστικά μας!
Είχα καταλήξει από παλιά σε αυτην την σκέψη για την ενηλικίωση (οταν αρχιζεις και χανεις συγγενεις και την πίστη σου σε αξίες και αρχές που νομιζες ως ακλόνητες)
και τελικά σημαίνει πολύ περισσότερα.
Scarlett, θίγεις ένα σκεπτικό το οποίο προτείνω και εγώ συχνά, ότι, η ανθρωπότητα "κουράζεται" και κοιμάται για να αναγεννηθεί. Όπως το 1200-800 προ κοινής εποχής, σκοτεινή εποχή που τελείωσε με τον Όμηρο. Η πιο γνωστή εποχή σκοταδισμού, ο μεσαίωνας, οροθετείται, πιστεύω, από την δολοφονία της Υπατίας, τον Μάρτιο ή Απρίλιο του 415, έως την γέννηση του Λεονάρντο στις 15 Απριλίου 1452. Η επόμενη εποχή σκοταδισμού πιστεύω ότι ξεκίνησε με την αναχώρηση του πληρώματος του Απόλλων 17 από την Σελήνη στις 14 Δεκεμβρίου 1972...
Δεν το είχα ποτέ σκεφτεί σαν "κούραση" Δημήτρη, αν και έχει λογική. Περισσότερο το έβλεπα σαν μια φυσική διαδοχή, όπως λέμε άνοδος-πτώση, αλλά τελικα είναι το ίδιο πράγμα.
Η συνεχής άνοδος χρειάζεται διαστήματα ανάπαυλας ίσως και χρόνο προσαρμογής σε νέα δεδομένα.
Αλλά αυτό που μου κίνησε το ενδιαφέρον στο σχόλιο σου, είναι το τελευταίο τμήμα του. Τι σε κανει να πιστευεις πως ο νέος μεσαιωνας ξεκινησε την ημερομηνια που γραφεις ; Γιατι ειναι τόσο σημαδιακη η τελευταία επίσκεψη στη Σελήνη ; Τι σηματοδοτεί ;
Ελπίζω να μην σε κουράζω με τις ερωτησεις μου.
Απλά νιωθω κι εγω ότι η πτωση της συγχρονης ρωμαικης αυτοκρατοριας εχει αρχίσει, αλλά δεν τη συνδεω με συγκεκριμενα γεγονοτα
Κι εμενα μ ενδιαφερει το γιατι σ' αυτην την ημερομηνια. Πολλες ημερομηνιες θα μου ερχονταν στο μυαλο. Η ισως και καμμια, ισως να μην εχει ξεκινησει (ακομα) η επομενη εποχη του σκοταδισμου.
Αλλα η 14/12/1972;;; Γιατι;
Νομίζω η "αρχή" των περιόδων φωτός ακολουθουμένων και προηγουμένων από περιόδους σκοταδισμού, είναι, αυτή καθ' αυτή, περισσότερο σημαντική από συγκεκριμένες οριοθετήσεις, και η αλλαγή από μια "κατάσταση" στην επόμενη παίρνει δεκαετίες αν όχι αιώνες -άρα και η επιλογή συγκεκριμένης ημερομηνίας είναι συμβολική, όσο το δυνατόν όμως πιο αντιπροσωπευτική -όπως η ημερομηνία της δολοφονίας της Υπατίας και η ημερομηνία γεννήσεως του Ντα Βίντσι.
Είμαι πεπεισμένος από όσο αντικειμενικότερη προσέγγιση μπορώ να πλησιάσω, ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε περίοδο επανεισαγωγής σε εποχή σκοταδισμού, όπου θα κυριαρχήσει η ολιγαρχία επί της δουλοπαροικίας, η κατευθυνόμενη σκέψη, η έλλειψη παιδείας και η συρρίκνωση και συσπείρωση του ανθρωπίνου πνεύματος.
Πιστεύω ότι η Γερμανία και η Ιαπωνία προανήγγειλαν μέχρι το μέσο του 20ου αιώνα την τάση της ανθρώπινης φύσης για εναντίωση στον διαφωτισμό.
Από την Αναγέννηση έως την πυρηνική φυσική και την εξερεύνηση που μας πήγε στη Σελήνη η ανθρωπότητα σκαρφάλωσε ψηλά και με δυσκολία. Η τελευταία περίοδος φωτός, εξερεύνησης και δημιουργίας ήταν η δεκαετία του '60 και η Σελήνη. Από τότε η ανθρωπότητα σταμάτησε και έκλεισε τον εαυτό της σε ατομικότητα και εσωστρέφεια. Τίποτα καινούργιο, τίποτα που να μοιάζει καν την ελπίδα των '60 -αντί αυτού ο Ρηγκανισμός, η πληροφορική που ισοπεδώνει την ατομικότητα και διαγράφει την ανάγκη αλήθειας και ποιότητας, και η αποτυχία των κοινωνικών συστημάτων και πνευματικών και οικονομικών και κρατικών. Σκοταδισμός που άγνωστο πόσα χρόνια ή αιώνες θα κρατήσει. Ή αν θα επιβιώσουμε: την τελευταία φορά είχαμε τόξα και βέλη και σπαθιά. Τώρα έχουμε πυρηνικά, χημικά και οικονομικά όπλα.
Κατά την γνώμη μου, ψάχνοντας για μια συγκεκριμένη συμβολική ημερομηνία της αλλαγής από την πορεία προς το φως στην πορεία προς το σκοτάδι, το τέλος της δεκαετίας των '60 και το τέλος των εξερευνήσεων, με τον τελευταίο Απόλλωνα, είναι αρκετά ουσιαστική. γι αυτό και την έχω διαλέξει.
...λίγες ακόμα σχετικές σκέψεις: Το ανθρώπινο πνεύμα βρίσκεται σε ένα συνεχές ισοζύγιο μεταξύ δύο αντιθέτων τάσεων: της άκρας λογικής που φέρνει αποτελέσματα με τον ψυχρό μηδενισμό της υποκειμενικότητας, και το άκρως αντίθετο της λογικής που θρέφει την δημιουργικότητα δι μέσου της φαντασίας, του ένστικτου και της λαχτάρας (πως μεταφράζεται η "λαχτάρα";). Αυτό το ισοζύγιο κινείται σαν εκκρεμές. Και το εκκρεμές αυτό είναι μέρος των δυνάμεων το αποτέλεσμα των οποίων μπορεί να περιγραφεί σαν διαφωτισμός ή σκοταδισμός.
Σχετικά μη τη συμβολικη ημερομηνια του Απολλων 17, είχα υποψιαστεί ότι κατι τετοιο εννοουσες, Δημητρη.
Εισαι όμως βεβαιος οτι οι εξερευνησεις του ανθρωπου για το "ακομη πιο έξω και πιο μακρια" σταματησαν ?
Η Σελήνη ότι είχε να μας δωσει το έδωσε και το ακομη πιο "πέρα" πιστεύω πως έχει ακομη πολλη δουλεια και θελει πολλα πολλα βηματα και τον χρονο του.
Προσωπικα πιστευω πως ο άνθρωπος έπιασε κάποιους στοχους του, κανει ένα διαλειμμα , αλλά δεν έπαψε ποτε να ονειρευεται και να εξερευνα . Απλα καμια φορά αλλαζει δρομο
Και αυτην την αναπτυξη της τεχνολογιας στις επικοινωνιες δεν τη θεωρω καθολου πιο επουσιωδη (ειναι απλα ενας αλλος δρομος στην αναπτυξη των Επιστημων) γιατί επιτρεπει αυτό που μεχρι σημερα δεν ηταν δυνατο, να ενωσει όλον τον κοσμο και να επιτρεψει στην πληροφορια να κυκλοφορησει.
Εννοειται ότι μαζι με αυτην κυκλοφορει και η παραπληροφορηση...αλλά οκ, ειναι κατι που το ξερουμε κι αυτο
Μπορει να ειναι ενα υπεροχο θαυμα που καποιοι πατησαν στο φεγγαρι, αλλα αυτο που γινεται αυτη τη στιγμη , να διατυπωνεις καποιες σκεψεις και αυτες να φτανουν σ'εμενα την αγνωστη και "μακρινή", να αλληλεπιδρουν με τις δικες μου αλλα και με άλλων..και αυτο να γινεται πολλαπλασιαστικα σ'εναν ολοκληρο πλανητη δεν ειναι ένα εξισου ή και μεγαλυτερο θαυμα?
Και φυσικα σ'ευχαριστω για την παραθεση των σκεψεων σου! :)
Η αλήθεια πάντως Δημητρη, ειναι οτι ξαναδιαβαζω το σχολιο σου και ειναι πολύ πυκνο σε νοηματα , τα οποια θα μπορουσαν να δωσουν ατελειωτες συζητησεις. Ελπιζω να καταλαβαινεις πως η προηγουμενη απαντηση μου αφορα μονο ενα σκελος των προβληματισμών μου (των πρωτων που ηρθαν στο μυαλό μου), διχως να σημαινει οτι αγνοω όλες τις άλλες απόψεις σου
Όσον αφορά ας πουμε τις σκέψεις ενος μελλοντικου σκοταδισμου, στον οποιο μπορει να εχουμε εισελθει, μπορει και όχι, πιστευω πως θα εχει μια πολύ διαφορετική μορφή από αυτήν που μπορούμε να φανταστούμε
Αγαπητε thinks, μου εθιξες την πληροφορικη και θα θυμωσω ;-)
Μπορει η εκρηξη που εστειλε τους πυραυλους στο φεγγαρι να ηταν πιο ορατη και πιο εντυπωσιακη, αλλα η εκρηξη της πληροφορικης που ηρθε μετα το 1980 ανεβασε πολυ περισσοτερο την ποιοτητα ζωης του μεσου ανθρωπου.
Μην ξεχναμε, οτι το να στειλεις ανθρωπους στο φεγγαρι ειναι πανευκολη δουλειά - αν διαθετεις τα χρηματα. Το μονο που χρειαζεται ειναι να λυσεις λιγες διαφορικες εξισωσεις, οπως αυτες που ελυνα σαν πρωτοετης μαθηματικος.
Αντιθετα, το να βαλεις μια καμερα 8ΜΡ, ενα ασυρματο δικτυο, ενα τηλεφ. δικτυο σε μια συσκευη μεγαλη οσο 1 πακετο τσιγαρα με κοστος 300 ευρω (τοσο κανει ενα κινητο) ειναι πολυ πιο περιπλοκη υποθεση.
Γιατι θεωρεις το προγραμμα Απολλων σαν το τελος της δημιουργικοτητας; Στο κατω κατω, υλοποιηθηκε αποκλειστικα για εθνικιστικους λογους (οτι πιο σκοταδιστικο δλδ). Ηθελε η αμερικη να αποδειξει στην ρωσια, οτι ειναι "ανωτερη" - οτι και να σημαινει αυτο. Το πρακτικο οφελος για την ανθρωποτητα ηταν σχεδον μηδεν.
Περα απο την πληροφορικη, υπενθυμιζω τις εξελιξεις στην περιβαλλοντικη τεχνολογια. Το 1970 μπορουσες να ξεπατωσεις ενα δασος, μια παραλια, ενα ποταμι προκειμενου να χτισεις ενα χημικο (ειτε πυρηνικο) εργοστασιο. Και αυτο ολοι το θεωρουσαν σαν απολυτα φυσιολογικο. Οι τροφες μας ηταν γεματες διοξινες και εντομοκτονα.
Σημερα, αν θελησεις να ξεπατωσεις 2 (ολογραφως: δυο) δεντρα για να χτισεις ενα τουνελ σιδηροδρομου, βρισκονται 10.000 κοσμος που χτυπιωνται με τα ΜΑΤ, προκειμενου να μην κοπουν 2 δεντρα.
Την περιβαλλοντικη συνειδηση, ετσι οπως εχει αναπτυχθει τα τελευταια 25-30 χρονια, την θεωρω το εντελως αντιθετο του σκοταδισμου. Μαζι με την περιβαλλοντικη τεχνολογια που την συνοδευει.
* * * *
Αντιπαραβαλλεις τον ρηγκανισμο και την αποτυχια των 2 μεγαλων κοινωνικων συστηματων (καπιταλισμος / σοσιαλισμος) με τεχνολογικες εξελιξεις;
Δεν νομιζω οτι μπορουμε να (δια)κρινουμε την επελαση του νεου σκοταδισμου συγκρινοντας τεχνολογιες. Πιστευω οτι θα επρεπε να συγκρινουμε κοινωνικες εξελιξεις.
Εδω ομολογω οτι δεν ειμαι καθολου σιγουρος για τα πραγματα.
Μερικες φορες, πιστευω οτι εχεις δικιο. Οσο σκεφτομαι ανθρωπους σαν τον τζ. μπους τζουνιορ, την σαρα πεηλην, το μπιν λαντεν κ.α., τοτε πειθομαι οτι ο νεος κυκλος σκοταδισμου πλησιαζει αλματωδως.
Απο την αλλη μερια, η θεση της γυναικας στην κοινωνια ποτέ δεν ηταν καλυτερη. Τα χρονια του 1960-1970 φανταζουν σαν μεσαιωνικος σκοταδισμος μπροστα στις σημερινες συνθηκες.
Το ιδιο ισχυει για την παιδική δουλεία, τα δικαιωματα των μεταναστων, των ζωων κ.α.
Οχι οτι ολα αυτα εχουν λυθει σημερα. Υπαρχουν ακομα πολλα να γινουν. Αλλα η *εξελιξη* απο το 1970 μεχρι το 2011 μονο σκοταδιστικη δεν θα μπορουσε να ονομαστει.
Πράγματι Scarlett υπάρχει πολύ ψαχνό σε όλα αυτά, και μέσα από τα λεγόμενά σου βλέπω ότι και βρισκόμαστε στην ίδια σελίδα, και δεν βλέπουμε μονοδιάστατα τις λέξεις.
εν τω μεταξύ,
Hoist the Jolly Roger, but take it easy on the salvos! Αγαπητέ πειρατή, περιέργως δεν λέμε διαφορετικά πράγματα: στην λεπτομέρεια αλλά και στην ευρύτητα πεδίου οράσεως χρειάζεται να διευκρινίσω την θέση μου. Εκτός των συμβολικών ορίων δεν υπάρχουν πραγματικά σύνορα γιατί όταν αλλάζει η πορεία γίνεται αυτό με καμπύλες. Δεν εννοώ με τίποτα ότι βρισκόμαστε σε σκοταδισμό τώρα ή ότι ήταν μέρος σκοταδισμού τα επιτεύγματα των τελευταίων 40 ετών. Προτείνω όμως ότι σίγουρα βρίσκονται στην καμπύλη του γυρίσματος και ότι μπροστά μας βρίσκεται, ίσως γρηγορότερα και κοντύτερα από όσο θα ήλπιζε κανείς, τα χρόνια του καινούργιου σκοταδισμού, ο οποίος, όπως είπε και η Scarlett θα είναι διαφορετικής φύσης από τον προηγούμενο, όπως και εκείνος ήταν σε πολλά διαφορετικός από τον προηγούμενο από αυτόν.
Σίγουρα το αμαύρωμα της καταπίεσης της γυναίκας έχει κάνει άλματα προς εξάλειψη -όμως μεταξύ της Πέηλιν και της Λαίηντι Γκάγκα, ή και της Μέρκελ του 2010, εγώ προτιμώ την Υπατία του 415. Ή την τελευταία Φαραώ. Ή την Γκόλντα Μεΐρ. Ή την Μαρί Κιουρί.
Η πληροφορική είναι και το δικό μου επάγγελμα οπότε δεν την κράζω άνευ σκέψεως. Το πρόβλημα δεν είναι τι προσφέρει και τι πρόσφερε ήδη για να μην σε παναλάβω ακριβώς μια και συμφωνούμε, το πρόβλημα είναι τι άλλο, εκτός από τα καλά της φέρνει, όπως πρωτίστως την μαλθακότητα για τα νιάτα και πιο σημαντικό την διάθεση απίθανου όγκου πληροφοριών και γνωμών εκ των οποίων τα 70% είναι μπούρδες, αν όχι επικύνδινα αναληθή, και κανείς δεν μπορεί, ή δεν ενδιαφέρεται να τα αξιολογήσει.
Με την Σελήνη δεν αναφέρομαι σε τεχνολογία αλλά στη υφή του ένστικτου που έφερε το ανταγωνισμό στην εξερεύνηση το προς τα έξω αντί του προς τα μέσα.
Σημαντικότερο όμως είναι το εξής, το οποίο είναι κεντρικό στην πρότασή μου: Το 1969 καταφέραμε να στείλουμε 3 ανθρώπους στο φεγγάρι μέσα σε ένα κουβά με ένα κομπιούτερ κατά πολύ ασθενέστερο των σημερινών υπολογιστών χεριού. Το 1996 ένα πλοίο με προορισμό τον Άρη, αξίας πολλών δισεκατομμυρίων χάθηκε στο Σύμπαν γιατί ένας νεαρός στο Ντένβερ του Κολοράντο έκανε ένα μικρό λαθάκι υπολογίζοντας από λίμπρες και μίλια σε χιλιόμετρα και κιλά.
Πέρασα παιδεία, πέρασε κι ο γιός μου 30 χρόνια αργότερα. Μπορώ να σου πω ότι η παιδεία δεν είναι πλέον παιδεία, και η πειθαρχεία στο τι και πως μαθαίνει κανείς... κλπ., κλπ. Νομίζω αγαπητέ ότι συμφωνούμε, και μόνο στις λεπτομέρειες, ορολογία και υποκειμενική βάση συγκεκριμένων απόψεων πρέπει να προσέξουμε μη νομίζουμε ότι διαφωνούμε εκεί που πράγματι υπάρχει, στην εικόνα του συνόλου του δάσους, συμφωνία :-)
Αγαπητε thinks, χαιρομαι να συζηταω μαζι σου (σημερα το απογευμα επεσε πολυ δουλεια, αλλιως θα ειχα απαντησει νωριτερα στο σχολιο σου).
Για την Παιδεια δεν μπορω να εκφερω γνωμη, ειναι ενας απο τους τομεις στον οποιο γνωριζω ελαχιστα. Δεν ξερω αν οι υπολογισες κανουν τους νεους μαλθακοτερους. Ισως.
Ισως να ειναι μαλθακοτεροι σε εναν τομεα και "αγριοι" σε καποιον αλλο, που μας διαφευγει. Δεν ξερω.
Ελπιζω να επαληθευτει η αισιοδοξη αποψη που λεει οτι δεν βαδιζουμε προς ενα νεο κυμα σκοταδισμου. Ελπιζω οτι τα λιγα χρονια που εχουμε ολοι μας να περασουμε πανω στην Γη θα κυλησουν μεσα σε εναν δημιουργικο οργασμο.
ΥΓ Με την φραση σου ... όταν αλλάζει η πορεία γίνεται αυτό με καμπύλες χτυπησες φλεβα ;-)
Ξερω τουλαχιστον μια μπλογγερ που της αρεσει αυτο ;-)
Δημοσίευση σχολίου