Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

rosebud

εκείνη τη μέρα της μιας ακόμη επιστροφής τους είδα στο δρομάκι δίπλα στην κοιλάδα κοντά στο πατρικό.
δε γνωριζόμασταν. εκείνον τον ήξερα εξ όψεως. είναι μερικά πρόσωπα που δεν τα ξεχνάς για κείνη την χάρη που έχουν στη σωστή ηλικία.
την κρατούσε από το χέρι.
με φανερή περιέργεια κοίταξα πώς είναι εκείνες που τις κρατούν από το χέρι.
νομίζω πως οι περιγραφές τίποτα δεν θα πρόσθεταν.
πώς να  ήταν ? ένα απλό κορίτσι. λίγο παχουλό, οπτικά αδιάφορο. από κείνα όμως που τα κρατάς από το χέρι.
......
χρόνια μετά  θυμάμαι τέτοια ασήμαντα κι αδιάφορα για την προσωπική μου ιστορία γεγονότα κι αναρωτιέμαι γιατί επιλέγει αυτά να συγκρατήσει η μνήμη, σαν  rosebud στον Π.Κέιν...


το τραγούδι άσχετο.... αλλά βρίσκω την παρακάτω εκτέλεση θαυμάσια




4 σχόλια:

nefeli είπε...

Ωραιο ποστ.
Μ'αρέσει η σκηνή που περιγράφεις και τα γιατί που δεν εχουν δίοτι.
Και το τραγούδι μ'αρέσει, σε αυτή τη εκδοχή
περισσοτερο.
Καλημέρα:)

scarlett είπε...

Καλησπέρα Νεφέλη και καλώς ήλθες

Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Την εκδοχή του τραγουδιού που προτιμας δυστυχώς δεν μπορώ να την ακούσω, γιατί το βιντεάκι δεν είναι διαθέσιμο στη χώρα μου, οπότε αν θέλεις μου λες ποιος είναι ο εκτελεστής, μήπως την βρω αλλού

nefeli είπε...

Η Diana Ross. Πληθωρική ερμηνεία, όπως το πόιντ του τραγουδιού. Το συγκεκριμένο βιντεάκι είναι Diana Ross and Ru Paul.

Από ότι βλέπω όπου ναναι πήγε ο τόνος,διότι ήθελα να πω:)

scarlett είπε...

ναι, κλασική ερμηνεία, έχεις δίκιο.
οι puppini, μου άρεσαν λόγω του διαφορετικού και παιγνιώδες.

τους τόνους κάποτε θα πρέπει α τους καταργήσουμε κι αυτούς :)