μέχρι και τις ιστορίες μας κλέψανε.
και γίνανε οι πιο πολλές μονοθεματικές σαν την έκθεση στις Πανελλήνιες.
το μυαλό μας έπαψε να ψάχνει για άλλα θέματα...πιο σωστά έπαψε να βρίσκει.
τι να ψάξει και τι να βρει ; καθημερινά ανανεωμένο σε σελίδες και οθόνες :
"πώς θα σας γαμήσουμε εκ νέου τη ζωή "
γράψε μετά ό,τι θέλεις εσύ. το θέμα αυτό είναι.
πού είναι εκείνες οι άλλες ιστορίες σας αλήθεια ; οι γεμάτες αισθήσεις και εντυπώσεις ...
για καλοκαίρια και ηχοχρώματα, για την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι και του έρωτα, για αποχρώσεις και δρόμους προσωπικούς;
ακόμη και τη θλίψη της μοναξιάς πήρανε και την τροχιοδρομήσανε στην οδό του μνημονίου.
(ίσως τελικά αυτές οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας που "ξένες" δυνάμεις κάνουν κατάληψη στο μυαλό σου...ίσως να μην είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα)
και γίνανε οι πιο πολλές μονοθεματικές σαν την έκθεση στις Πανελλήνιες.
το μυαλό μας έπαψε να ψάχνει για άλλα θέματα...πιο σωστά έπαψε να βρίσκει.
τι να ψάξει και τι να βρει ; καθημερινά ανανεωμένο σε σελίδες και οθόνες :
"πώς θα σας γαμήσουμε εκ νέου τη ζωή "
γράψε μετά ό,τι θέλεις εσύ. το θέμα αυτό είναι.
πού είναι εκείνες οι άλλες ιστορίες σας αλήθεια ; οι γεμάτες αισθήσεις και εντυπώσεις ...
για καλοκαίρια και ηχοχρώματα, για την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι και του έρωτα, για αποχρώσεις και δρόμους προσωπικούς;
ακόμη και τη θλίψη της μοναξιάς πήρανε και την τροχιοδρομήσανε στην οδό του μνημονίου.
(ίσως τελικά αυτές οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας που "ξένες" δυνάμεις κάνουν κατάληψη στο μυαλό σου...ίσως να μην είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα)
13 σχόλια:
Ακριβώς. Που να βρεθεί όμως η καλή διάθεση όχι μόνο για να γράψεις αλλά ακόμα και να ασχοληθείς με την προσωπική σου ιστορία, κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Η υπάρχουσα κατάσταση μας στραγγίζει πολλές φορές κάθε θετική μας ενέργεια και επηρεάζει αρνητικότατα την καθημερινότητα μας.
Έρχονται στιγμές που νιώθω τύψεις όταν νιώθω καλά και ειλικρινά δεν το ξεστομίζω. Με διακατέχει ένα συναίσθημα σαν να μην έχουμε το δικαίωμα να είμαστε καλά όταν όλα γύρω μας πηγαίνουν κατά διαόλου.
Θα ήθελα όσο τίποτα αλλο να ήμουν τυφλή, κουφή και αναίσθητη. Είναι ένας καλός οδηγός επιβίωσης σε καιρό κρίσης.
Stay there:)
Καλό ΣΚ
Μέσα σε όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο να σκεφτείς κάτι άλλο. Και συμφωνώ και την nefeli, μέχρι και ενοχές φτάσαμε να νιώθουμε όποτε δεν κόβουμε τις φλέβες μας.
Αλλά πιστεύω, ελπίζω και αναζητώ το σκασιαρχείο! Και πότε-πότε τα καταφέρνω κιόλας!!!
Γεια σου Νεφέλη
τυψεις δε νιωθω τις ελάχιστες φορές που ξεχνώ την κατασταση στην οποια βρισκόμαστε και χαιρομαι με πραγματα απλα, αλλά όταν θέλω να αναφερθώ σε οτιδηποτε ασχετο με αυτην, νιωθω πως ειτε δεν ενδιαφερει κανεναν ειτε πως δινω την εντυπωση πως ζω σε έναν "αλλον" κόσμο.
Εκει μας φτασανε...
να θεωρουμαστε "από αλλού" μονο και μονο επειδη θελουμε να ζησουμε φυσιολογικα
Καλό Σ/Κ :)
Έτσι σε θελω Φαουδι :) αλλωστε όλα μεσ'το μυαλό μας είναι.
αρκει να μην αφησουμε εκεινους να το αλωσουν.
Καλό Σ/Κ :)
Είναι που μας έκαναν να φοβόμαστε περισσότερο το σήμερα απ' το αύριο. Είναι που οι ανατροπές του σήμερα δε συγκρίνονται με το, εξ' ορισμού, άγνωστο αύριο. Ενοχές δε νιώθω. Θυμό νιώθω, για την αντιμετώπιση ενός λαού με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Ενός λαού που στη πλειοψηφία του δεν τα έφαγε μαζί τους αλλά τα πληρώνει μέχρι τελευταίας δεκάρας!
Καλημέρα :)
Καλημέρα Λένα
φυσικά και φοβομαστε και ανησυχούμε και στεναχωριομαστε γιατί αλλαζει η ζωή μας με τροπο που δεν προβλέψαμε που δε λογαριασαμε. Αλλος εχει τις σπουδες των παιδιων του, άλλος το στεγαστικό, αλλος τους άρρωστους γονεις του...μετρημενα ζουσαμε οι Ελληνες όλα τα χρονια, και τωρα με ακομη περισσοτερες περικοπες απο θρασυτατους ληστες, που τολμανε να λενε πως "μαζι τα φαγαμε" λες και δεν το ξεραμε πως μαζι τα φαγανε, γι'αυτό και κανενας τους δεν κατηγορει ευθεως τον άλλον, όλοι εχουν λερωμενη τη φωλιά τους, όλοι μαζι ανακυκλωνονται στα ιδια υπουργεια εδω και δεκαετιες...και ουτε ενας , ουτε ενας από τους υπευθυνους που καταστρεψανε τη χωρα και το λαο της , δεν εχει-ειχε την ευθιξια να παραδεχτει τα λαθη του, να παραιτηθει
...και ιστορίες υπάρχουν, Scarlett.
και μάλιστα με αισθήσεις και εντυπώσεις, ίσως και πιο αληθινές, αν και λιγότερο ποιητικές κι ένας καλός παραμυθάς θα μπλέξει τα ηχοχρώματα και την αβάσταχτη ελαφρότητα του έρωτα με την έκτακτη εισφορά και την φοροκαταιγίδα.
Το βρίσκω μάλιστα πολύ ενδιαφέρον θέμα..."έρωτας στα χρόνια της Τρόικα"...άσε που με την παραπομπή στις λέξεις "τρόικα", "τρία", πάει το μυαλό σε ταινία...πορνό εννοείται!
Κατ'αρχήν Τζων Μποη, χαιρομαι παντα με την αισιοδοξια σου,η οποια ειναι και μεταδοτική. :)
Αλλά οι ιστορίες φυγανε, Τζων Μποη :(
Δες τα μπλογκια και πες μου, ποσοι ασχολουνται πια με θεματα άσχετα με την οικονομικη κριση.
Θυμασαι τις αναλαφρες ιστοριες που γραφονταν καποτε? Ο ερωτας παντα θα ανθει, σε αυτο δε διαφωνω. Αλλά όσους τους ακουμπα η κριση, μαλλον δεν εχουν κουραγια ουτε και γι'αυτον, ποσο μαλλον για χαριτωμενες ιστοριουλες.
Όταν εισαι μακρια, μπορεις να εστιασεις αποκλειστικά σε αυτό που οι άλλοι σου προσφερουν. Από την ιδια τη ζωή, με τα πανω και με τα κατω της, απεχεις.
Ε, αυτο που φτανει μεχρι σ'εμενα ειναι μια βαθια μελαγχολια.
Και ολες οι ιστοριες (ή σχεδον ολες) την περιεχουν και την ανακυκλωνουν.
Η ερμηνεία της κάθε μέρας και της κάθε προσδοκίας βρίσκεται μέσα μας. Μόνο εμείς μπορούμε να τα σκεπάσουμε, να τα ξεχάσουμε, και να επιτρέψουμε σε οποιουσδήποτε άλλους να βάλουν τις δικές τους εικόνες στην ψυχή μας. Χρειάζεται πρώτα να μην σταματήσουμε ποτέ να αγαπάμε εμάς πρώτα, ώστε να μπορούμε να αγαπήσουμε και τους γύρω μας, και τότε οι ιστορίες θα είναι πάλι δικές μας. Υπάρχουν εκείνοι που λένε "Trust no one!", αλλά, όπως πάντα λέω, αν δεν πάρουμε το ρίσκο που φέρνει κάθε πραγματικό βήμα και κάθε διάπλατο άνοιγμα των χεριών, δεν θα δεχτούμε να λάβουμε τίποτα, και ούτε τίποτα θα μπορούμε να δώσουμε... Καλή σου μέρα Scarlett
Καλη σου μερα Δημήτρη και καλή εβδομαδα!
Δυστυχως ολοι μας προγραμματιζουμε τη ζωή μας και το μελλον μας με βαση καποια δεδομενα. Είναι περα από τη φυση του ανθρωπου να δεχεται αδιαφορα τις ανατροπες, οταν μεταβαλλονται οι πιο σημαντικοι τομεις της ζωης του.
Καπου εκει χανεται η καλη διαθεση, η αισιοδοξια και κατ'επεκταση η ικανοτητα για εξιστοριση ανεμελων ιστοριων.
Ισως ενα χτυπημα "μπαμ και κατω" από την αρχη (μια επισημη χρεοκοπια), να ήταν προτιμοτερο απο αυτον τον αργο θανατο.
Αν αντιστεκόμαστε όπως μπορούμε στην πεζότητα, στη βία της εποχής και στο κενό, όλο και κάποιο αεράκι θα φυσήξει...
Τουλάχιστον έτσι θέλω να σκέφτομαι...
Σε φιλώ, κοριτσάκι.
Ναι, κι εγώ το πιστεύω, Theorema.
Αλλωστε από τα δικά σου κείμενα ποτέ δεν έλειψε αυτό το αεράκι της αισιοδοξίας
Καλή τύχη, όπου πας.
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου