- αύριο θα έχει μισθό ;
- δεν ξέρω
- δουλειά ;
- να μη σε γελάσω
- έχω εκείνα τα χρήματα στην τράπεζα για μιαν ανάγκη
- ξέχασε τα . μπήκε κλέφτης και τα πήρε
- και τι έμεινε ;
- εσύ
- πατρίδα θα έχει αύριο;
- και βέβαια. μπορείς να την διαλέξεις
.............
από τις γ'μέρες του Σεφέρη :
"Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω εντονότερο το συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσοι σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό. Ωστόσο νομίζω πως αυτο το συναίσθημα, συνειδητό ή όχι- αδιάφορο, χαρακτηρίζει όσους από τους ανθρώπους μας των εκατό τόσων τελευταίων χρόνων αξίζει να τους λογαριάσει κανείς. Οι μεγάλοι κολυμπητάδες, που αγωνίστηκαν, όσο κρατούσαν τα μπράτσα τους, να φτάσουν και να ιδούνε από πιο κοντά αυτό το σκληρό νησί του Αιόλου, την άλλη Ελλάδα. (Όλοι τους βούλιαξαν...) "
- δεν ξέρω
- δουλειά ;
- να μη σε γελάσω
- έχω εκείνα τα χρήματα στην τράπεζα για μιαν ανάγκη
- ξέχασε τα . μπήκε κλέφτης και τα πήρε
- και τι έμεινε ;
- εσύ
- πατρίδα θα έχει αύριο;
- και βέβαια. μπορείς να την διαλέξεις
.............
από τις γ'μέρες του Σεφέρη :
"Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω εντονότερο το συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσοι σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό. Ωστόσο νομίζω πως αυτο το συναίσθημα, συνειδητό ή όχι- αδιάφορο, χαρακτηρίζει όσους από τους ανθρώπους μας των εκατό τόσων τελευταίων χρόνων αξίζει να τους λογαριάσει κανείς. Οι μεγάλοι κολυμπητάδες, που αγωνίστηκαν, όσο κρατούσαν τα μπράτσα τους, να φτάσουν και να ιδούνε από πιο κοντά αυτό το σκληρό νησί του Αιόλου, την άλλη Ελλάδα. (Όλοι τους βούλιαξαν...) "
6 σχόλια:
Scarlett, μια μικρή διόρθωση (έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ)
Την πατρίδα δεν την διαλέγεις, είναι κάτι πιο πάνω από έναν απλό τόπο διαμονής και εργασίας...
διαλέγεις το μέρος εκείνο στο οποίο επιθυμείς να ζήσεις και ενδεχομένως στην πορεία να γίνει και πατρίδα σου...εξαρτάται όμως από το πότε φεύγεις, με τι προϋποθέσεις, με ποιό τρόπο, κάτω από ποιές συνθήκες, ακόμα όμως κι αν σε διώχνει η "φυσική" σου πατρίδα, κάτι μου λέει ότι αυτή θα νιώθεις μέσα σου ως τέτοια, ακόμα κι αν βρεθείς στον παράδεισο.
Μπορείς να με επιβεβαιώσεις ή να με διαψεύσεις, σίγουρα εσύ θα ξέρεις καλύτερα από μένα.
Καλημερα Τζων Μποη
(κι ευχομαι απο πολυ βαθια να ειναι καλη η σημερινη μερα )
Συμφωνω μαζι σου αν παρουμε την πατριδα σαν μια "ιδεα". Άλλωστε και ετυμολογικα πατριδα ειναι η γη των πατέρων ή η γη που γεννηθηκες και μεγαλωσες.
(αυτά τα δυο διαφοροποιουνται σε μενα γι'αυτο και οι καπως πιο ελαστικες ερμηνειες)
Από κει και περα - και σ'ευχαριστω για την ευγενικη σου ανοχη- το πώς αισθανεται κανεις εξαρταται φυσικα απο τα προσωπικα του βιωματα.
Κουβαλωντας δυο κουλτουρες ένιωθα και νιωθω συχνα στην Ελλαδα ξενη όταν πρεπει να αποστασιοποιηθω απο το χυμα, τη φιλοσοφια του "δε βαριεσαι", την αναξιοκρατία ,την ανομία και τη διαφθορά. Ακομη και απο αυτην την καταστροφικη μανια να μην αφησουμε τιποτα ορθιο.
(ξερω πως πολλοι Έλληνες νιωθουν το ιδιο, κι ας μην εχουν ερθει σε επαφη με μια ξενη κουλτουρα, παρ'όλα αυτα θεωρω πως ευκολοτερα συνθηκολογουν εκεινοι με την πραγματικοτητα που ζουν και τη θεωρουν ως δεδομενη)
Από την άλλη τιποτα δεν μπορει να αφαιρεσει απο την ψυχη μου το φυσικο καλλος της Ελλάδας, το θαυμασιο κλιμα, τις ριζες των προγόνων μου. Κι υστερα ειναι και το θεμα της γλωσσας.
Scarlett, σε ευχαριστώ για τις ευχές, αλλά η μέρα ή μάλλον οι μέρες που έρχονται θα είναι αυτές που φανταζόμαστε όλοι!
Λίγα μέτρα από εδώ που σου γράφω διεξάγεται ένας πόλεμος, τον βλέπω και τον ακούω, όταν είσαι μέσα στο πεδίο μάχης είναι δύσκολο να εχεις καθαρό μυαλό. Φαντάζομαι αυτούς που είναι μέσα στη Βουλή αυτή τη στιγμή και βλέπουν από τα τζάμια το πλήθος, βλέπω κι ακούω εκείνους που είναι έξω. Όλοι μοιάζουν να εκβιάζονται από κάποιον και παράλληλα να εκβιάζουν τους άλλους και να εκφοβίζουν.
Ο καθένας νιώθει ότι έχει μια αποστολή να φέρει εις πέρας στο όνομα πάντα της πατρίδας...κι όμως, αν έλεγες σε όλους αυτούς, τους μέσα και τους έξω, ότι από αύριο μπαίνουμε σε χρονοκάψουλα και ζούμε ξανά το έπος του 2004, τότε όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι και η ζωή θα συνεχιζόταν όπως την γνωρίζαμε μέχρι προχτές.
Παράξενος τόπος.
Πόσο εξαιρετικός ο Σεφέρης, δυστυχώς αυτός ο τόπος δε θα αλλάξει ποτέ, πάντα θα προδίδεται και πάντα θα διώχνει τα παιδιά του. Πραγματικά με συγκίνησε το ποστ σου.
Τζων Μποη,
βάστα εκεί στο μετερίζι.
Καλη δυναμη σου ευχομαι!
Σκεφτόμουν τα προηγουμενα σου λογια περι πατριδος, εδω που δεν γινεται πολεμος, εδω που οι ανθρωποι ξυπνανε το πρωι και πανε ήρεμα στις δουλειες τους και μιλανε για πραγματα καθημερινα.
Ίσως πατριδα αυτο να ειναι , αν αφησουμε κατα μερος τα λεξικα και δωσουμε μια πιο προσωπικη ερμηνεια.Ο τοπος που βρισκεσαι σε αρμονια με το περιβαλλον σου και που έχεις με καποιον τρόπο ρυθμισει τη ζωή σου.
...το έπος του 2004... (εδω χαμογελω μελαγχολικα)
Καλως ηλθες Roadartist !
Κι εγω εκπλησσομαι συχνα διαβαζοντας κειμενα που γραφτηκαν 50 και βαλε χρονια πριν και ανακαλυπτω ποσο επικαιρα ειναι.
Δημοσίευση σχολίου