Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

προσωπικά και μη

ένα τεράστιο φιάσκο όλο αυτό το εγχείρημα .
χειρότερη εποχή δε θα μπορούσες να διαλέξεις.
είπαμε να παίξεις τη ζωή σου κορόνα-γράμματα, αλλά όχι με νόμισμα που έχει και από τις δύο μεριές την ίδια όψη. αυτήν του χαμένου.

πάντα νόμιζα πως οι φάσεις τύχης-ατυχίας στη ζωή μας, αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη. και πως αν τις βάζαμε σε μια ζυγαριά, αυτή θα ισορροπούσε κατά κάποιο τρόπο.
δεν θυμάμαι πότε έπεσε το παραμικρό αντίβαρο από την άλλη μεριά.
ανόητα αφελής και υπεραισιόδοξη.


καθημερινά διδάσκεσαι εμπράκτως πως υπάρχει πάντα ένα " πιο κάτω". κάθε μέρα κι ένα μάθημα μην τυχόν και δεν το έχεις εμπεδώσει.
κι ακόμη λίγο χαμηλότερα, κι ακόμη λίγο και κάποτε αναρωτιέσαι ΠΟΣΟ πιο κάτω.

κι όμως. υπάρχει ακόμη ένα "πιο κάτω".
και το μαθαίνεις την επομένη και το κοιτάς συγκαταβατικά και ζεις μαζί του , γιατί είσαι στη χώρα και τον χρόνο των μη επιλογών

μια ματιά στα βιβλία μου, η έλλειψη κάποιων συγκεκριμένων, ακριβώς αυτή η - από επιλογή- έλλειψή τους, μου θύμισε μια σχεδόν αρχαία πια, ομαλότητα.
κι ήταν η αφορμή γι'αυτό το ποστ.
θυμήθηκα μικρές ευτυχίες .
ποια ήμουν.
και πόσο μισώ αυτόν τον άξεστο επαρχιωτισμό.
πόσο "εξω" από τη δική μου στάση και επιλογή ζωής είναι.

γίνεται κουραστικό να επαναλαμβάνεις τις δικές σου αλήθειες σε μάτια που δε θέλουν να δουν κι αυτιά που δε θέλουν να ακούσουν
να χαρακτηρίζεται η δική σου αληθινή αληθινότατη ζωή ένα παράλληλο σύμπαν κι όχι όλη αυτή η μιζέρια που καθημερινά σε περιτριγυρίζει
η κόλαση δεν έχει συγκεκριμένη διεύθυνση. ο καθένας γνωρίζει τις γεωγραφικές συντεταγμένες της δικής του


κάποιες φορές φτάνουν φωνές στ'αυτιά σου. φωνές και λέξεις αναγνωρίσιμες. και τότε μια χαραμάδα ελπίδας γεννιέται μέσα σου.
δε χάθηκε ο κόσμος ακόμη. είναι εκεί.
όπως τον ήξερες.
ελπίζεις από την πολλή λαχτάρα σου να επιστρέψεις σε εκείνον, να μην τον βαρύνεις με υπερβολικές προσδοκίες, όπως συνήθως γίνεται
πάρε τα λίγα που έχει να σου δώσει. τα λίγα αλλά πολύ ακριβά.

οι ξένοι φαγώθηκαν να αγοράσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες σε τιμή ευκαιρίας. μας κουνάνε απειλητικά το δάχτυλο, κάθε που νομίζουν πως δε χορεύουμε ακριβώς με τον σκοπό που μας σφυρίζουν. πρέπει να σώσουμε το δικό τους όραμα τη δική τους επιβίωση σε έναν κόσμο που πλάσανε στα μέτρα τους και ολοένα ολισθαίνει.
βρήκαν το ιδανικό θύμα
δεν είναι καιρός να αντισταθούμε ;
όχι οι πολιτικοί μας. εκείνοι δεν μπορούν. είναι συνήγοροί τους.


εμείς που αγαπάμε το χώμα μας, τον ήλιο μας, τις πέτρες μας, τις τόσο άγιες πέτρες μας


10 σχόλια:

Theorema είπε...

Έτσι ξεκινούν οι επαναστάσεις. Από την αγάπη για το χώμα, τον ήλιο, τις πέτρες, αυτές τις άγιες πέτρες...
Με ψυχή.

Τζων Μπόης είπε...

Scarlett, είσαι θυμωμένη και δικαίως.
Θα ήμουν πιο αισιόδοξος αν πίστευα ότι όλα τούτα γίνονται σύμφωνα με κάποια συνομωσία, κάποιο πρόγραμμα.
Δυστυχώς! Πρόκειται περί πλιάτσικου, από όλους, εγχώριους και αλλοδαπούς πλιατσικολόγους, να αρπάξουν ότι μπορούν, άμεσα, γρήγορα, άναρχα. Αν υπήρχε όντως ένα μακιαβελικό σχέδιο, αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε από μόνο του και ως αντίδραση, να κινητοποιήσει δυνάμεις για τη δημιουργία αντιδότου, ενός άλλου μακιαβελικού σχεδίου για την καταπολέμηση του πρώτου...θες να το πεις επανάσταση; πες το κι έτσι, η λέξη δεν με συναρπάζει.
Στο πλιάτσικο δεν ξέρω ποιο είναι το αντίδοτο, οι πειρατές πλιατσικολογούσαν στα παράλια και οι κάτοικοι σπρώχνονταν στα μεσόγεια φτιάχνοντας κοινότητες, ήταν όμως αλληλέγγυοι ο ένας στον άλλον.

Τελευταία στο μυαλό μου έρχεται όλο και περισσότερο η περίπτωση της Ισλανδίας και ο τρόπος που αντιμετώπισε την κατάσταση, υπήρχε όμως παιδεία και πραγματική αγάπη για την πατρίδα, εδώ η αγάπη για την Ελλάδα είναι περισσότερο κούφια ρητορική.

katabran είπε...

αυτή η δυσαρέσκεια και η τυραννική αυτογνωσία πού θα μας οδηγήσει;
εγώ επέστρεψα στο 0...πάντως!

scarlett είπε...

Λες Theorema ;
Η αληθεια πάντως ειναι πως ξεκινουν από κει που δεν το περιμενει κανεις

scarlett είπε...

Ίσως να είναι θυμός ίσως να ειναι και πικρία Τζων Μπόη

Αυτό με τη συνομωσία προσωπικά δεν το αποκλείω εντελώς. Όχι γιατι καποιοι βαλανε ειδικα στοχο την Ελλαδα,αλλα επειδη ειμαστε το πιο ευκολο πιονι για να παιξει κανεις. Μικροι ,ασήμαντοι, σε ένα πολυ περιεργο αλλα και ενδιαφερον σταυροδρομι και με τους πιο αναξιους κυβερνωντες που ευκολα μετατρεπονται σε υποχειρια των ισχυρων

Μπορει να προκειται και περι πλιατσικου, αλλα και παλι τους δινουμε τις ιδανικες συνθηκες να το πραγματοποιησουν

Το τελευταιο που λες οτι οι Ελληνες δεν αγαπουν την Ελλαδα δεν θελω να το πιστεψω.
Πιστευω πως για δεκαετιες οι Ελληνες πεσανε θυματα αναξιων πολιτικων και πως κατα καποιον τροπο βολευτηκανε στο να ζουν απλα την δικη τους προσωπικη καθημερινοτητα. Δεν το θεωρω αξιο κατηγοριας αυτο, ουτε και τους λειπει περισσοτερη παιδεια απο αυτην που λειπει σε αλλους λαους. Το αντιθετο θα υποστηριζα

scarlett είπε...

μην το λες αυτό για το μηδέν katabran.
μηδεν θεωρω την πεινα, την έλλειψη στεγης, την έλλειψη δουλειας, την ελλειψη ανθρωπων δικων σου.

ελπίζω να μην μας αξιωσει ο Θεός να δουμε αυτο το μηδεν

katabran είπε...

αν το δεις κάπως σαν αντίστροφη μέτρηση...
κι αν κάπως έτσι ετοιμαστείς για νέο ξεκίνημα...
το αρνητικό πρόσημο να φοβάσαι...
κάπως έτσι σκέφτηκα και έγραψα εκείνο το φαντασιακό ττελευταίο μου κείμενο...
καλησπέρα!

scarlett είπε...

το οποιο (κειμενο) ήταν υπεροχο, katabran

αλλα εκεινο το 0 φανταζει στα ματια μου πολυ μακρια

So_Far είπε...

@ scarlett,

απόλυτο δίκιο σε ό,τι λες. Και μια περίεργη συμφωνία από την πλευρά μου
* και στις επαναστάσεις που ξεκινούν από την ψυχή - όπως γράφει η Theorema
* και στο πλιάτσικο που γράφει ο Τζων Μπόης , γιατί όπως και να μας το σερβίρουν πρόκειται για πλιάτσικο
* και στην αγανάκτηση πως αφεθήκαμε με τέτοιο ιστορικό βάρος πίσω μας να γίνουμε πιόνια και να παραδοθούμε σε όλο αυτό ευδαιμονικό κακοστημένο βλαχοπανήγυρο που κατασκευάστηκε εις υγείαν του κορόϊδου τα προηγούμενα χρόνια
Ομως να ξέρεις ότι όσα πλάνα και αν φτιαχτούν πέφτουν όλα στο ίδιο λάθος που έκανε και ο Μαρξ: είναι αδύνατο να υπολογίσουν την ανθρώπινη διαφορετικότητα ως παράμετρο. Εδώ λοιπόν το πλάνο είναι πολύ κακοφτιαγμένο και μπάζει από όλες τις πλευρές, η ιστορία στις μέρες μας τρέχει πιο γρήγορα , η πληροφορία τρέχει πιο γρήγορα και οι εξελίξεις έρχονται πολύ πιο γρήγορα
Μην απογοητεύεσαι ειδικά αν δεν έχεις σχέση με το προηγούμενο φαγοπότι
Την καλημέρα μου

scarlett είπε...

Καλησπέρα So far
Η απογοητευση που ο καθενας μας βιωνει ειναι κυρια μια προσωπικη υποθεση.
Στοχοι που μετατρεπονται σε απιαστο όνειρο, αθετημένα συμβόλαια, ταλαιπωρίες που αλλαζουν την καθημερινοτητητα της ζωης.
Υπαρχει φυσικα και το αισθημα μιας εθνικης ντροπης.

Για το μελλον ειμαι κι εγω βεβαιη πως μας επιφυλασσει πολλες εκπληξεις. Αυτο που αγνοω , οπως και όλοι μας, ειναι σε τι φαση της ιστορίας βρισκομαστε. Άλλοτε τα γεγονοτα τρεχουν τρομερα γρηγορα και άλλοτε μοιαζουν όλα να ειναι στασιμα ή να εξελισσονται εξαιρετικα αργα.

Με βαση τη γνωση που εχει συσσωρευτει τις τελευταιες δεκαετιες θα υπεθετα πως δεν ζουμε ποια σε εποχες αργων ταχυτητων