.........

.......................
Πώς ξύπνησες αυτη τη μνήμη αγαπη μου ;
Πώς ξύπνησες αυτη τη μνήμη ;
Να λικνίζομαι στο πλάι σου μεσα στο πλοίο....τα άστρα πάνω μου να πηγαινοερχονται σε ένα αδιάκοπο πηγαινε έλα...
Να εισαι δίπλα μου, να μπορω να σε αγγίξω, να ακούω την ανάσα σου ...
Σχεδον δεν τολμω να ανακαλέσω αυτες τις μνήμες. Ειναι τοσο ομορφες που πονανε. Κι ειναι τοσο ομορφες...που φοβίζουν


Σημερα η μερα μου ηταν πολυ στερεη. Πολυ στερεη. Και μετα μου λες μια κουβεντα....και γινομαι νοσταλγικη και ρομαντικα ονειροπόλα, και νιωθω να πλημμυριζω από αυτο το συναισθημα που φωναζει : " Θέλω εκεινες τις στιγμες .... θελω να με ταξιδέψεις με νου και καρδιά....παντού....παντού....κυριως εκει ....κατω από τ'αστρα"


Πρέπει να πάω να κοιμηθω αγαπη....κρατα αυτες μου τις λέξεις....


αυτη τη στιγμη ένα μικρό δάκρυ είναι εκει στην άκρη των ματιων μου....να νοσταλγει.....να φοβαται λιγο...και να απορει....ποσο πολύ μπορεί .....αυτο το συναισθημα
 
.............
Νιώθω τα χέρια μου δεμένα τελευταία. Και όχι μονο τα χέρια μου. Και τις σκέψεις μου. Τις περιορίζω. Κι είσαι κι εσύ πιο ήσυχος έτσι. Μακρια απο υπερβολες που σε φέρνουν σε δύσκολη θεση ή που δεν ξερεις πώς να τις χειριστείς

Από την άλλη......δε θέλω να περιορίσω την έκφραση των αισθημάτων μου απέναντι σου. Δε θέλω όλες αυτές οι σκέψεις που κάνω να χαθούν έτσι απλά... Γι'αυτό θα σου τις γράφω κρυφα. Κι ίσως κάποτε να λάβεις όλα αυτα τα γράμματα που θα σου έχω φυλάξει.

Πηγαινα στη δουλεια μου το πρωί μ'αυτη τη σκέψη και αναρωτιόμουνα με ποιον τρόπο θα ήταν όμορφο να ξεκινησω αυτο το γραμμα Που δεν ξερω πόσο μεγάλο θα γίνει.

" Μα από την αρχή" , μου απάντησα. Από τις πρωτες πρωτες λέξεις 
 
......................
  Γιατί όπου κι αν σε οδηγεί αυτο το παραξενο μυαλό σου.....δεν υπαρχει πιο όμορφο μερος από αυτο που μαζι περπατησαμε μια μερα του Ιουνη σε αρχαια λιθοστρωτα...Ήταν η μερα που κουβαλουσες όλο το φως του κόσμου μέσα σου.
Ξερω εσυ κουβαλάς τις δικές σου ηλιοφωτες στιγμές.....δικές σου είναι ....δε θα σου τις κλεψω....δε θα σου τις ζητησω

Αλλά ηταν η μερα που καμια αρνητικη σκεψη δε σκιαζε το βλέμμα σου. Ησουν ολοφωτος....κι εγω χαιρόμουν με τη λάμψη σου.....Σα να ειχα ένα μικρο μερτικό απο αυτην

........................


Σ' άγγελους επαράγγειλα
την έννοια σου να έχουν
και μου 'παν πως οι άγγελοι
αγγέλους δεν προσέχουν

..............

όλα πολύ απλοïκά, ε;

ναι, όλα πολύ απλοïκά